به دل من که ننشست، منکر جان فشانی هایشان نیستم اما سخت است وقتی به قدرت می رسی عادل باشی، آن قسمت که بین افراد پنهان شده در مجتمع تجاری گشت و به دروغ گفت دنبال چند نفری هستم که عکسشان را دارم، اشتباه بود! 
و اما سال ۸۸
 خیابان ستارخان، ظهر عاشورا شلوغ شد و ما همه لباس شخصی هایی بودیم که عزاداری را از مسجد تهران ویلا آوردیم وسط خیابان، از روی پل سنگ می زدند و ما سینه می زدیم. 
خلاصه که الحمدلله الذی خلق الحسین که مرز حق و باطل است ...
        

                شاعر بزرگواری که با انتخاب یکی از شعرهاش توسط حاج قاسم عزیزتر شد.
کوه باشی، سیل یا باران… چه فرقی می‌کند
سرو باشی، باد یا طوفان… چه فرقی می‌کند؟
مرزها سهم زمینند و تو اهل آسمان
آسمان شام با ایران چه فرقی می‌کند؟
قفل باید بشکند باید قفس را بشکنیم
حصر «الزهرا» و «آبادان» چه فرقی می‌کند؟
مرز ما عشق است هر جا اوست آن‌جا خاک ماست
سامرا، غزه، حلب، تهران چه فرقی می‌کند؟
هر که را صبح شهادت نیست شام مرگ هست
بی شهادت مرگ با خسران چه فرقی می‌کند؟
شعله در شعله تن ققنوس می‌سوزد ولی
لحظه آغاز با پایان چه فرقی می‌کند؟


        

                درباره تاریخ صدر اسلام داستان نوشتن خیلی سخت است، هم جزئیاتی در دسترس نیست و هم از خطوط قرمزی نباید رد شد، به نظر من نویسنده خوب از عهده پرورش یک داستان برآمده که در دل آن اوضاع صدر اسلام را و شخصیت مصعب را به ما بشناساند. 
        

                این مدل کتاب ها رو کی می خونه؟ جز این که امثال ما آدم های هم سو با نظام مخاطبش هستیم؟ به ماهایی که این چیزها رو می دونیم، این کتاب مشخص چی اضافه کرد؟ مثلا چه چیزی بیشتر از قلاده های طلا؟ 
و اینکه اطلاعات عمرا بذاره فردی مثل حسین با این سابقه‌ی خانوادگی وارد کار عملیاتی بشه! 
کپشن نویس های اینستا, نویسنده نیستند، چرا فکر می کنن هستن؟!
        

                کاش این همه توضیحات مکرر در کتاب نبود، شاید به جرات بتوان گفت  نصف این جلد اضافی و قلم فرسایی است.
        

                نویسنده بسیار عالی نشان داد که در ایثار و دفاع می توان راهی برای دوست داشتن زندگی پیدا کرد. 
کتاب روایتگر جنگ و ترس و مرگ است بدون هیچ توصیف اضافه ای، تاریکی مرگ و دلهره ی ترس و بی رحمی جنگ در این کتاب ملموس است و این ها همه بدون همراهی هیچ ایدئولوژی ای که تحمل این مصائب را آسان کند! که البته مشکل اصلی من با این جنگ نویسان همین است که روایت سرباز داستان پل معلق با روایت سرباز یک فیلم هالیوودی یکی است، قبول که جنگ جنگ است اما آدم‌ها که فرق دارند, ندارند؟
        

                گفته های افراد منبع درستی نداشت و منبع دست چندم داشت.
نام افراد خارجی باید در پانوشت به انگلیسی نوشته می‌شد تا صدق گفتار را بتوان سنجید. 
بعضی حرف ها از زبان یک فرد آمریکایی غیر قابل باور بود.
بحث عمیق نبود و به نظرم سطحی پرداخته شده بود.
برای نوجوان ها خوب است اما نمی توان به این کتاب به دلایلی که گفتم استناد کرد
مطمئنا نویسنده اگر مقاله می نوشت  این قدر خوانده نمی شد اما تلاش خاصی هم برای خلق داستان نکرده است!
و صد البته که مقاله از نظر منبع اینقدر سست نیست، باید گفت سخنرانی مکتوب 
        

                تدوین کتاب خوب نبود، بعضی مباحث تکرار شد 
اما ورای این مسائل، نسبت هر کس با زندگی‌اش را در نوع نگاه او به مرگ می‌توان دریافت و مرگ در نزد اولیای خدا چه شیرین است، خوش به سعادتشان.
        

                ترکیب سریال ترکی، فیلم هندی و داستان‌های دنباله دار مجله‌ خانواده سبز بود!
اما برای وقتی که نمی‌خواهی فکر کنی، خسته‌ای و جز خواندن هم  انتخاب دیگری نداری می‌تواند یک  گزینه باشد البته از بین صدها عنوان داستان هم‌رده‌اش!
دو ستاره را برای توصیف شرایط اجتماعی ترکیه دادم زمانی که هنوز زن‌ها حجاب داشتند و مردها از علنی شدن بی‌اخلاقی‌هایشان می‌ترسیده‌اند.
        

                خیلی منتظر ماندم که افهمی سوران سرد را در کتاب پیدا کنم و بالاخره نزدیک پایان داستان پیدایش کردم، کتاب برای قشر خاکستری جامعه مناسب است، بچه بسیجی‌ها شاید از داستان بدشان بیاید اما مقصود نویسنده مشخص است، می‌خواهد درک ناقص ما را از عشق وسعت ببخشد. 
و من چقدر نویسنده را تحسین می‌کنم برای دغدغه‌اش، برای پافشاری بر اینکه دنبال دختری در زندگی شهید بگردد که مگر چگونه می‌شود همه چیز را رها کرد الا به هیجانات دوران بلوغ و عشق و عاشقی؟
اما بلوغ فرآیند دیگری است و کامل شدن راه دیگری 
داستان اسماعیل می‌توانست داستان تمام شهدای کم سن و سال باشد، جزئیات زیادی به نویسنده نرسیده است که تمام شهدای کم سن و سال همین راه مردافکن را طی کرده‌اند. 
چه می‌توان گفت جز اظهار به بیچارگی، به این که:
 ای شهید! ای آنکه بر کرانه ازلی و ابدی وجود نشسته‌ای، دستی برآر و ما قبرستان نشینان عادات سخیف را از این منجلاب بیرون کش. 
        

                نظر دادن درباره‌ی کتاب سخت است! 
داستان سر راستی دارد، مجاب شدن به خواندنش خسته کننده است، تازه اواسط داستان گره‌ای پیدا می‌شود که دوست داری برای باز کردنش تا پایان همراهش شوی. 
کتاب بیشتر به تاثیر اعتیاد به تریاک بر از بین رفتن زندگی‌ها و تلاش ها توجه داشته تا رابطه ارباب رعیتی قبل از انقلاب!
رابطه‌ی ارباب رعیتی ای که در کتاب توصیف شده است چیزی نیست که تازه باشد و اطلاعات جدیدی به مخاطب بدهد از این رو شاید برای قشر نوجوان و جوان مناسب تر باشد تا سن من! 
در کل برای من تکراری بود. 
نویسنده مدام در کتاب از خشاخش برگ‌ها و جکاجک گنجشک‌ها سخن گفته، اصلا این واژه ها در ادبیات فارسی هست؟؟ 

        

                عجب روایت ملموسی داشت کتاب 
چقدر صدام ترسناک بوده، این ترس از بدگویی پشت سرش حتی هزاران کیلومتر دورتر خیلی دلهره‌آور است. 
و چقدر شجاع بوده‌اند امثال محمدباقر صدر و خواهرش که جلوی همچین جانوری ایستاده‌اند. 
        

                تا مدت‌ها این کتاب را با نام سلمان در کتابخانه‌ام داشتم و هیچ‌گاه نخواندمش چون فکر می‌کردم قصه‌ای تکراری است، با این نام از طاقچه خواندمش و آخر کتاب فهمیدم این مرد رویایی، سلمان است! 
چقدر مهم است انتخاب نام برای کتاب 

        

                اولش از دست بهمن عصبانی می‌شوی که چرا این‌قدر خانواده‌اش را عذاب داده است بعد که حرف‌هایش را می‌خوانی و بیشتر فکر می‌کنی یادت می‌آید معنی ایثار همین است دیگر! که عده ای از راحتی‌شان بگذرند تا دیگران  راحت باشند. 
کاش فراموش نکنیم ایثار این خانواده‌ها را. 
و در آخر ساجی خیلی تلخ بود، خواندنش را به کسی توصیه نمی‌کنم و نظرم این است روایت جزء به جزء این همه تلخی نیاز نبود!
        

                مجید قیصری جنگ نویس است به معنای واقعی کلمه، از دفاع مقدس نمی‌نویسد اما از جنگ و آثار آن بر آدم‌ها و شهر ها می‌نویسد و خوب هم می‌نویسد. 
باغ تلو خواندن شاید مرا به او بدبین کرده باشد اما نمی‌فهمم چرا اینقدر اصرار دارد از جنگی بنویسد که هیچ مولفه‌ی معنویت در آن نیست! 
گاهی داستان‌ها سیاه و تلخ است اما قلم عالی است و نمی‌توان به آن خرده گرفت. 
زیر خاکی مجموعه داستان است که داستان زیر خاکی آن همان روایت فیلم روز سوم محمدحسین لطیفی است که انگار برگرفته از ماجرایی واقعی است.