انگار همین جا ایستاده و همه خطر ها را با چشمک و لبخندی به پهنای صورت بی اهمیت جلوه می دهد،آخ که چقدر دلم برایش تنگ شده.

《اگه فقط کارهایی رو انجام بدی که توی اون ها مهارت داری،هیچوقت پیشرفت نمی کنی.ارزشمند ترین چیزها با تمرین و سخت کوشی به دست میان.》

من باید غرور پاره پاره شده ام را از زیر پاهایشان بیرون می کشیدم،چون این تنها چیزی بود که برایم باقی مانده بود..

دست هایم دیگر نمی توانستند دست های مادرم را گرم کنند،چون دیگر خودشان هم سرد شده بودند.

با اینکه به لحاظ روحی بسیار دگرگون بود،می کوشید در ذهنش اوضاع را سر و سامان دهد.