به جرئت از زیباترین کتاب هایی هست که خوندم🥲کورنوال سبز  با مراتع و دریاچه ی فیروزه ایش و عطر جوهر های بنفشه و صورتی کلاری!
فضا سازیش بی نظیر بود و اتفاقات خیلی غمگینی داشت که اشک  به چشم هر کسی میاره.خاطره ها خیلی زیبا توصیف شده بودن و هنوز احساس می کنم  متعلق به خودمن.
تفکرات کلیشه ای اون زمان بهش قالب بود ولی مشکلی نیست به هر حال کلاری شخصیت مستقلی بود و خیلی از کلیشه ها رو شکست
پ  ن:دوستان توجه داشته باشید کتاب روند آروم و صمیمی داره خبری از پلات و  معمای هیجانی و فانتزی عاشقانه پریان یا خون آشام نیست.کاملا هم رئال هست!
 
        

          قوت کتاب، به نظر من، به نویسنده‌ش نیست (به مترجم هم که اصلا نیست). قوت داستان به خود جنگ است...
        

          کلاری و برادر بزرگش پیتر بی‌صبرانه منتظرند که تابستان‌ها به کورنوال بروند تا پیش پدربزرگ و مادربزرگ‌شان بمانند و آزادانه با پسرعموی جذاب‌شان، روپرت، به این طرف و آن طرف بروند. اما وقتی کم‌کم سایه‌ی شوم جنگ نمایان می‌شود، و وقتی روپرت برای جنگ به جبهه می‌رود، زندگی عادی‌شان به پایان می‌رسد. کلاری احساس می‌کند که تابستان‌های پر از آواز چکاوک‌ها از چنگ‌شان می‌گریزد. 
نمایش بسترهای اجتماعی جنگ اول جهانی و بی هدف بودن و مرگبار بودن این جنگ برای جهان اما در نهایت پیروز بیرون امدن از این میدان به لحاظ اجتماعی و خانوادگی در این اثر وجود دارد. 
این کتاب با توجه به خشونت زیاد و پرداختن به مرگ و جدایی و خشونت که در بستر انسان های معمولی می افتد برای این رده سنی قرار داده شده است که می تواند به نگاه ضد جنگ این نسل به طور کلی منتهی بشود.