اگه میخوایید این کتاب رو بخونید حتما توجه داشته باشید که به لحاظ تفاوت های کلیدیِ فرهنگی موجود بین شما به عنوان خواننده ای با فرهنگ  آسیایی و یک نویسنده  غربی،  احتمالا نتونید راحت باهاش ارتباط بگیرید خصوصا که ردپای سانسور در طول روایت همیشه همدم شماست 
 ولی خب به جهت چالش های فرا فرهنگی که برای همه نوجوان ها تو همه جای دنیا هست؛ مثل احساس نادیده گرفته شدن، میل به تجربه های جدید، سرخوردگی های الکی پلکی و... میشه از این کتاب تأثیر گرفت.
نکته ایی هم که برای من الهام بخش بود؛ موضوع  پناه بردن چارلی به ادبیات  برای رهایی از تاریکی  های زندگیشه 

در مورد وجه نامگذاری کتاب هم ابهاماتی دارم! 
      

        #تولد _در_توکیو خاطرات ساده و صمیمی یک دختر ژاپنی که مسلمان و شیعه می‌شود. 
روایتی بی‌حاشیه و مستند از تجربه‌ی مهاجرت، تغییر عقیده و زندگی در فرهنگی جدید . ارزش اصلی این اثر  تو صداقت و سادگی روایتش هست چرا که نوشتن چنین خاطراتی هرچند کوتاه و بی‌آلایش میتونه برای دیگرانی که این مسیر رو انتخاب می‌کنند هم الهام‌بخش باشه و هم راهنما.  

به نظرم اگر همه‌ی کسانی که چنین تجربه‌ای را پشت سر می‌گذارند، دست به قلم ببرند و روایت خود را بدون پیچیدگی بنویسند، گنجینه‌ای ارزشمند از تجربه‌های انسانی تشکیل میشه .
تولد در توکیو  یکی از همین نمونه‌های خواندنی  است.  
      

        میشه گفت الان ژان پل سارتر رو درک می‌کنم که چرا نتونست رفاقتش رو با آلبر کامو ادامه بده 
حتما اگه خواستم باز یک رمان ابزورد بخونم سراغ کامو نمیرم
قبلا یک بار نمایشنامه بی حیوان توقعم رو از ابزوردیسم بالا برده  بود 
      

        بخش اول جز از کل رو تموم کردم. 
باید بگم مواجهه‌ای بسیار چالش‌برانگیز و سنگینی بود!
روایت کتاب پر از گفتارهای تلخ از ذهنیت آشفته راویه
فضایی آکنده از بدبینی عمیق، طنز سیاه گزنده و نگاهی تلخ به روابط انسانی.
 نثر تولتز بی‌تردید قوی و تصویرسازانه‌ست، ولی همراهی با این ذهنیت پریشان و گاه پارانوئید، حسابی انرژی‌بره.
امیدوارم این فضای  تاریک و پوچ‌انگارانه بخش اول، در ادامه‌ی داستان ابعاد دیگه ای هم پیدا کنه یا لااقل بتونم عمقش رو درک کنم 
البته با وجود تمام اینا نثر درخشان نویسنده و بازخورد هایی که از کتاب خوندم انگیزه‌ی ادامه دادن رو بهم میده.