در شلوغ ترین روز نسبت به روزای دیگه وقتی حس کردم انرژی سر و کله زدن با ادما رو ندارم این کتابو روی میزی پیدا کردم و عنوان و متن درشت صفحه ی اولش جذبم کرد:
« وقتی نمیتونی قوانین بازی رو تغییر بدی، ساکت بشین و بازی کن » یه همچین چیزی و جذاب شد برام و تا اخر شب کتاب رو تموم کردم . 
بخشی از دیالوگ عبدی ،مردی توی کافه :
همشون اولش خوبند، عین پر سبکند، اما یواش یواش عین یه کوه سنگین میشن، یه کوه غصه. بنظر من هر زن عینهو یه کوه غصه میمونه.
      

        شروع کردن سخت ترین کار دنیاست و جالب اینکه  تموم کردن اونقدرا سخت نیست ولی ادمای کمتری انجامش می‌دهند، بگذریم بالاخره کتاب و مرگ و پنگوئن رو‌ در حالی تموم کردم که صبح زود به دلیل اعلام قطعیه برق از خونه زدم بیرون و بماند که دیشبم ۲ ساعت خوابیدم و چقدر زجرکشیدم  تا رسیدن به سر کار با جوراب های لنگ و بلنگه ای که توی تاریکی صبح یکرنگ بودند و خب این قطعی حداقل تایمی داد بهم که کتابی رو تموم کنم که روند داستانیِ ارومی داشت، اینقدر اروم که کشت منو یک بار دوبار یا حتی چندبار ولی خب پایانش بقدری خوب بود اینقدر خوب که مثل ضربه ی کاتانای یک استاد شمشیربازی ژاپنی بر ساقه بامبو بود راحت سریع تیز و برّنده، انتظار پایان بندی خوبی نداشتم ازش حقیقتا ولی ارززش رو داشت آن همه صبر.
با ادم ها و خطوط داستانی زیادی سر و کار ندارید کافیه بدونید ویکتور از میشای نا پنگوئن پول میگیره تا برای میشای پنگوئن  خرجشون کنه و خب این وسط هم اگهی های ترحیمی بنویسه که صاحبانشون زندن، البته که سردی این جمله با فضای سرد و یخ بندون اوکراین هم سازگاره.
خلاصه بگم منکه خوشم اومد.
      

        خوشحالم که این سری مانگارو کامل خوندم، و ازین خوشحال ترم که بعد از مرگ میورا که سال 2018 بود ، این سری داستان توسط دوست صمیمش Kouji Mori، اخیرا از سر گرفته شده و داره ادامه پیدا میکنه با همون خط مشی و طرز فکر میورا، موری  خودش توی چپتر 364.5 کامل توضیح داده این رفاقت 50 ساله رو و به همین خاطر فرد اصلح برای ادامه دادن این داستان خارق العاده س.
      

        اگر مثه من دوستار فرانسه ای بنظرم فضا و زمانی که پاتریک براتون از فرانسه ی کثیف و متعفن در ابتدای داستان به تصویر میکشه، شاید برات چندش اور باشه، اما بنظرم اگه تکنولوژی به پیشرفتش ادامه بده، عطر بوی توصیف شده توی کتاب از لابه لای ورقه ها هم قابل تشخیص میشه, 
بنظرم اگر دنبال هیجانی توی این کتابی، بهش نمیرسی، اما ملال اور هم نیست، شاید فرصتی برای کنجکاوی رو‌ بهت بده تا همراه گرینوی  به چگونگی و چرایی مسائل پی ببری  اونم ارام و ارام، البته درمورد قسمت دومش«چرایی»ش مطمئن نیستم.
اینم بگم فیلم این کتاب هم هست که بعد از ۱۱ سال از انتشار کتاب ساخته شد و واقعا به قول متجرم«رویا منجم»  فیلم کجا و خواندن کتاب کجا.
و در اخر
آن طره که هر جعدش صد نافهٔ چین دارد
خوش بودی اگر بودی بوییش ز خوشخویی
«حافظ»

      

        من این کتاب خیلی وقت پیش خوندم و الان دارم براش یادداشت مینویسم،
یکی از جالب ترین مواردی که در باید برای این کتاب بگم اینه که نویسنده شمارو در مقابل اتفاقاتی هیجان انگیزه قرار میده و از شما میخواد در نقش شخصیت اول داستان تصمیم گیری کنید و هر تصمیم اشتباه میتونه به قیمت جون شما(شخصیت داستان)  و یا دوستانتون باشه.
داستان توی ژاپن اتفاق میوفته و از یه جنگ خیابونی شروع میشه ...
      

        و این قافله ی عمر عجب میگذرد
      

        یاد من باشد، تنها هستم
      

        کتابی با دوفصل متفاوت و از دیگر دو نیمه ی خوبی و زشتی  . فصل دیوانه بنظرم فصل بهتری بود.
      

        داستان خیلی جالبی بود . فضایی که نویسنده تعریف میکنه کاملا شمارو تو حالت شخصیت داستان قرار میده .