روایتی برای رسیدن، نه به جایی در جهان، که به حقیقتی درون جان.
.
گاهی بعضی کتاب‌ها نمی‌خوان فقط چیزی به ما یاد بدن؛ اومدن تا بیدارمون کنن. کهکشان نیستی یکی از اون کتاب‌هاست. 
در این اثر، زندگی کسی روایت می‌شه که بیشتر از اونکه "بودن" رو یاد داده باشه، "نبودن" رو به ما نشون داده: آیت‌الله قاضی، عارفی در سکوت، درون یک کهکشان خاموش ولی روشن.

این کتاب پر از لحظه‌هاییه که آدم رو وادار می‌کنه بایسته و به درون خودش نگاه کنه.
یاد می‌گیری که گاهی دوری از هیاهو، خودش نوعی وصله.
که سکوت، فقط نبود صدا نیست؛ حضور یه عمق ناشناخته‌ست. 
می‌فهمی که زندگی فقط در دیده شدن خلاصه نمی‌شه، گاهی باید ناپیدا بشی تا پیداشی.

درس‌هایی که از «کهکشان نیستی» گرفتم، فقط درباره عرفان و سلوک نبود. درباره زیستنِ آرام، نگاهِ عمیق، و انتخابِ سکوت در دنیای شلوغه. اینکه بزرگی همیشه در فریاد نیست، گاهی در همون قدم‌های آرام شبانه‌ست.
.
این کتاب رو که می‌خونی، یه جایی توی دل شب دلت می‌خواد چشماتو ببندی، به آسمون فکر کنی و بگی: «خدایا، منو به اون جایی ببر که دیدن لازم نداره، فقط بودن کافی‌یه.»
      

        یکی از چیزایی که تو همون ابتدای کتاب خودشو نشون می‌ده، نثری شاعرانه و پرتصویر  هست. البته برخلاف سمفونی مردگان، اینجا نثر روان‌تره و نفس خواننده رو نمی‌گیره. در سمفونی مردگان تقریباً همه چیز سنگین و له‌کننده‌ست، اما در سال بلوا با وجود اینکه باز هم فضا سیاسی و اجتماعی خفقان‌آور، حضور شخصیت راوی زن (نوشا) با لطافت زنونه،انگار یه تعادل ایجاد کرده بین سیاهی فضا و زیبایی روایت.
.
 ویژگی نوشته‌های معروفی این هست که به جای اینکه مستقیم بره سراغ اصل ماجرا، بیشتر به موسیقی کلمات و تصویرسازی فکر می‌کنه. این باعث می‌شه گاهی اون‌قدر توی توصیف‌ها غرق بشیم که خط داستانی کمرنگ شه یا حتی گم بشه. برای بعضی خواننده‌ها این یه ویژگی جذابه، برای بعضی‌ها هم ممکنه خسته‌کننده  باشه.
      

        تا به حال فکر کردید که آدمها چطور می‌تونن در دل تاریکی نور بسازن؟
.
این کتاب از اون‌هایی هست که بعد از تموم شدنش، هنوز در ذهن و دل آدم ادامه داره و با هر یادآوری، دوباره احساس می‌شه
.
داستان زندگی مردی رو روایت میکنه که حتی در سخت‌ترین روزها، دست از تلاش نکشید و چشم از زیبایی برنداشت.
در روزگاری که فقر، قضاوت و طرد شدن از عزیزترین‌ها، همدم همیشگیش بود، ون‌گوگ  یه جور عجیبی به زندگی چنگ زد؛
فردی سرشار از اشتیاق برای خلق، با این امید که شاید رنگ‌ها، نجات‌بخش دل‌هایی باشن که صداشون شنیده نمی‌شه..
.
نویسنده بسیار روان، جزئیات زندگی ونگوگ رو 
مثل یک تصویر زنده در ذهن خلق می‌کنه و باعث می‌شه که داستان نه فقط روایت، بلکه احساس بشه.
.
دمت گرم ون‌گوگ!
که بلد بودی توی تاریک‌ترین لحظه‌ها، هنوز دل بدی به روشنیِ "شور زندگی".