بریده‌ای از کتاب بار دیگر شهری که دوست می داشتم اثر نادر ابراهیمی

هليا! احساس رقابت، احساس حقارت است. بگذار که هزار تيرانداز به روی يک پرنده تير بيندازند. من از آنکه دو انگشت بر او باشد انگشت بر می دارم. رقيب، يک آزمايشگر حقير بيشتر نيست. بگذار آنچه از دست رفتنی ست از دست برود. تو در قلب يک انتظار خواهی پوسيد. من اين را بارها تکرار کردم هليا !