می گفت: روزی قطعه زمینی در خراسان محل رفت و آمد ملائک میشود
گفتند: " کجا؟ "
گفت در طوس
به خاک که سپردندش آنجا شده بود قطعه ای از بهشت
فرشته ها می آمدند می رفتند
      

        من اصلا با کتاب ارتباط نگرفتم.
نمیدونم کتاب مشکل داشت😅
      

        در عدم افکندم آخر خویش را
وا رهاندم جان و پر تشویش را
      

        عصرهای جمعه نزدیک غروب که میشد جانماز پهن می کرد نماز میخواند.
 آن وقت که نصف قرص خورشید پنهان می شد شروع می کرد به دعا کردن برای همه. از پدرش شنیده بود هر مسلمانی در این ساعات حاجت خیری از خدا بخواهد برآورده می.شود
مادر آفتاب
      

        
دیدی ای دل که غم یار دگر بار چه کرد
 چون بشد دلبر و با یار وفادار چه کرد
 آه از آن نرگس جادو که چه بازی انگیخت 
وای از آن مست که با مردم هشیار چه کرد
اشک من رنگ شفق یافت ز بی مهری یار 
طالع بی شفقت بین که در این کار چه کرد 
برقی از منزل لیلی بدرخشید سحر 
وه که با خرمن مجنون دل افکار چه کرد
 ساقیا جام میم ده که نگارنده غیب
 نیست معلوم که در پرده اسرار چه کرد
 آنکه پر نقش زد این دایره مینایی 
کس ندانست که در گردش پرگار چه کرد
 فکر عشق آتش غم در دل حافظ زد و سوخت
 یار دیرینه ببینید که با یار چه کرد
      

        آمده بود پیش محمد که سؤالی بپرسد خوبی و تقوا و گناه و بدی را برایم تعریف کن."
محمد دستش را به سینه ی او زد و گفت این سؤال را از قلب خودت بپرس و این جمله را سه بار تکرار کرد
از آن به بعد خیلیها برای فهمیدن خوب و بد کارها به قلب خودشان مراجعه می کردند.
      

        آتش دوباره با قوت بیشتری روشن گشت. سایه ها دوبار گریختندبرای اینکه از نو روی شعله ها بجهند و دور آتشدان بصورت رقص گنگ خصمانه ای لرزیدند.
 چوب بی جان صدا میکرد و در زیر گزش شعله می نالید. برگها را موجی از هوای گرم تکان داده خش خش و پچ پچ میکردند . زبانه های ارغوانی و زرین ،آتش شاد و با روح، مشغول بازی بودند همدیگر را در آغوش می کشیدند،جرقه زده بلند میشدند.در آسمان، ستارگان به جرقه ها لبخند میزدندو آنها را بطرف خود می کشیدند
      

        دعیل سرود:
 لابد آتشی در سرم افتاده که خاکسترش هویدا شده. واهمه ای نیست برای کسی که امید نداشت آفتاب روز بعد و مهتاب شبی دیگر را ببیند! در را به روی پیک مرگ مبند؛ چرا که او از درونت ریشه میکند و شاخه و برگش رامی گستراند.
      

        پس از بیست سال برام کتاب جالبی بود.لحظه لحظه کتاب برام حرف ها داشت.
واقعا چه زیبا بیان شده بود که فتنه از صفین شروع شد و سر امام حسین به خاطر همین فتنه به روی نیزه رفت.
لحظه ای که علی تنها شد جگر ادم میسوخت.
لحظه ای که بغض گلویش را میفشرد ولی ارام گرفت تا سر در چاه کند و فریاد بزند و اشک بریزد
      

        تنها گریه کن.کتابی بود زیبا همه حس و حال یک مادر شهید را برامون توصیف کرد و معجزه از طرف شهدا را به خوبی درک کردم.
      

        همخوانی کتاب در گروه همخوانی کتاب فقط مخصوص بانوان عزیز سرزمینم.

https://eitaa.com/joinchat/2668167957C41c564662a