کتاب زیبایی بود. من قبلا خلاصه ی داستان کتاب رو توی اینترنت دیده بودم و توی کتاب فروشی خیلی شانسی این کتاب رو انتخاب کردم . فکر میکنم کتابش ارزش خریدن رو داره . داستان کتاب  حالت انیمیشن های آموزنده رو داره ولی به خوبی احساسات شخصیت هارو به ویژه اضطراب رو منتقل کرد هر چند من خودم اصلا آدم مضطربی نیستم و برای همین اگه واقعا خوب توصیف کرده باشه نمیفهمم متاسفانه این کتاب سانسور های آزار دهنده ای داشت که بخاطر نشرش اجتناب پذیره کتاب مشکل ریزی هم داشت که بخاطر تازه کار بودن نویسنده کاملا قابل قبوله در قبال بقیه نقاط قوتش کتاب همچنین با وجود فضاش که حس مثبت های کلیشه ای رو منتقل میکرد پایانش زیادی خوشبینانه نبود خلاصه که دوستش داشتم و امیدوارم همه دوستش داشته باشن و اگه کسی مثل آلیس میخونتش درس هایی بگیره
      

        کتاب بسیار قشنگی بود چون شنیده بودم که یا عاشق آثار آگاتا کریستی میشی یا برعکس نگران بودم که خیلی از کتاب خوشم نیاد ولی واقعا کتاب لذت بخشی بود( بیشتر فقط پایانش ولی ولی 200 صفحه که چیزی نیست) 
      

        من بعد دیدن یه نقد طولانی و مثبت از این کتاب تصمیم به خوندنش گرفتم این کتاب در نوع خودش خوب عمل کرده شخصیت هاش دوست داشتنی ان و حتی شخصیت های نچسبش هم به داستان کمک میکنن راوی داستان رو به صورت طنز میگه هرچند بعضی از شوخیای راوی بی مزه بودن شبیه کسایی که میخوان مزه بریزن اما حوصله سربره ( انقدر هایی که میگم عیب گنده ای نبود)  حرفی درمورد جهان داستان ندارم بعضی چیزا رو نفهمیدم نیم نمره ای که نذاشته امتیازم چهار بشه این قسمت بود که هنوز جلد اوله و از پتانسیل شخصیت ها و داستان به خوبی استفاده نشده و اگه بخوام این عدم استفاده رو توصیف کنم باید بگم که کتاب مثل بخش دی بود که میبایست صبر کنی تا به تهش برسی اما فضاش برعکس بخش دی خیلی روشن و فانتزی بود برای همین اون حال و هوای خفن رو نداشت ( اوه شت و ای وای داستان توی شب اتفاق افتاده بود و اگه من بجای اینکه توی روز تصور کنم توی شب تصور میکردم خیلی بیشتر توی فضا فرو میرفتم) خوب گویا عیب آخری که گفتم از خودم بوده اما به طور کلی من این کتاب رو پیشنهاد میکنم ارزش خوندن داره و ای کاش زودتر میخوندمش و بنظرم ارزش خرید رو هم داره اگه توی سن مناسب (فکر کنم دوازده) هستید و به اینجور کتابا علاقه مندید( مثل هری پاتر پرسی جکسون مجستریوم)
      

        چیز خیلی زیادی از کتابش نفهمیدم اما منو به تحقیق بیشتر درباره سیاست و کمونیست علاقه‌مند کرد
      

        کتاب از چیزی که فکر میکردم بهتر بود خود من برای این شروعش کردم که بعدش شش کلاغ رو بخونم و خوب بود
      

        من این کتاب رو اندازه‌ی غرور و تعصب دوست نداشتم و احساسی هم بهش ندارم پس نمیتونم بهش امتیاز بدم
تمام سیر داستان توی گذشته ست و شما صد صفحه بخونی برگردی اول کتاب روابط خانوادگی رو از اول بخونی میفهمی ته کتاب چی میشه. میگن که نویسنده شخصیت هارو قضاوت نمیکنه و قضاوت رو به عهده خواننده میزاره و من بدترین قضاوت رو از شخصیت های این کتاب کردم شاید شخصیت هایی که در پایان کتاب به پایان خوشی رسیدن یه خرده خوب بودن ولی بقیشون نه. بله دیگه بخاطر چیزهایی که گفتم خیلی به کتاب علاقمند نشدم اما متنفر هم نشدم که امتیاز پایینی بدم فعلا اصلا امتیاز نمیدم
      

        این کتاب فوق العاده بود  یه حس خاصی داشت و خیلی دوستش داشتم
با اینکه کتابشو اسپویل شده بودم بازم گریم گرفت. 
این کتاب یه کتاب ارزشمنده و از خریدنش پشیمون نمیشید
      

        این کتاب از اوناییه که نمیدونید چرا ولی عاشقش میشید برای من زیاد پیش میاد که نمیتونم نکته خوب خاصی از داخل یه داستان پیدا کنم ولی عاشق داستانه میشم و برای این کتاب هم همین اتفاق افتاد الان تازه تمومش کردم پس بنظرم بعید نیست یه خرده دیگه از جوش بیرون بیام اما میدونم یه روزی دوباره این کتاب رو بازخوانی میکنم
      

        من واقعا به این کتاب بد بین بودم اما فراتر از انتظار ظاهر شد و انصافا پایان خوبی داشت
      

        این جلد رو هم بسیار دوست داشتم و از تموم شدنش ناراحتم. شخصیت های کتاب همه دوست داشتنی هستن و نمیشه عیبی از منطق داستان گرفت ولی یک چیزی که ذهن منو به خودش درگیر کرده روندیه که شخصیت ها برای رشد خودشون طی میکنن روند این کتاب با چیزهایی که من قبلا دیدم فرق داشت برای همین نمیدونم درست بوده یا نه این مورد درمورد روابط شخصیت ها هم ذکر میکنه جوری که با خودم میگم شاید کتاب رو با دقت نخوندم من واقعا سر این قضیه گیجم اما داستان حال و هوای خوبی داره بعضی جاها احساس میکردم داره خیلی خوب پیش میره همه چیز و درست نیست اما به یاد میاوردم که همیشه دلم میخواست همه چیز انقدر درست باشه پس مسئله ای نیست. کرس و تورن خوبی ها و دوست داشتنی های خودشونو دارن، سیندر و کای رو هم هنوز خیلی دوست دارم. ولی اصلا نمیتونم با اسکارلت و ولف کنار بیام مخصوصا سر رفتار های این جلد ولف. از طرفی جوری که نویسنده از داستان های اصلی الهام گرفته بود رو دوست دارم و پیدا کردن شباهت های داستان کتاب و داستان اصلی حس جالبی بهم میده
      

        این جلد یه مقدار نسبت به جلد قبلی تو ذوقم زد جوری که شک کردم نکنه علاقم به کتاب بخاطر این بود که موقعی که فرداش امتحان داشتم میخوندمش. از لحاظ امتیاز بین چهار و چهار نیم مرددم. میتونیم داستان این جلد رو بین اسکارلت و سیندر تقسیم کنیم و خوب ضعف داستان برای اسکارلت بود بخاطر داستان قابل پیش بینیش و شخصیت های نسبتا کلیشه ای من سیندر و کای رو خیلی دوست داشتم اما نتونستم با اسکارلت و ولف ارتباطی بگیرم. البته هنوز به جلد سوم امیدوارم
      

        یک کتاب که کمتر از لیاقتش بهش بها داده شده. فضای داستان و خود دنیاش عالیه و کاملا خلاقانه ست. شخصیت ها دوست داشتنی و منطقین بی نقص نیستن و یهو ویژگی های خوب فضایی ندارن هنوز فقط جلد اول رو خوندم و امیدوارم جلد های دیگه فقط نظرم رو بهتر و بهتر کنه. شروع بخش های کتاب حالت جالبی داره که من خیلی دوستش داشتم روابط شخصیت ها با تمام سادگیش عجیب غریب و لوس نیست و نتیجه گیری آخر داستان رو دوست داشتم
      

        کتاب خیلی قشنگی بود. از خلاصه کتاب خوشم نیومده بود و فکر میکردم مثل خیلی از کتاب های ترند الکی معروف شده بود ولی اینطور نبود. از این کتاب هایی بود که وسطاش واقعا از قشنگی عر میزنید ولی تموم که میشه با خودتون میگید عاشق چیش شدید. به طور کلی از خوندش پشیمون نمیشید موضوع کتاب بیشتر با سوگواری و کنار اومدن با شرایط سخته و البته پذیرش و بنظرم اگه واژه های آبی در اعماق دریا رو دوست داشتید این رو هم دوست خواهید داشت
      

        این کتاب جزو کتاب های مورد علاقم و یا سبک مورد علاقم نبود اما کتاب تاثیر گذاری بود شاید نتونم نکات مثبت کتابو بگم اما میتونم بگم بعد تموم کردنش خس تموم کردن یه کتاب خوب رو دارید یه حس خاص که کاری کرد این کتاب رو بدون نظر ول نکنم
      

        من جلد اول این مجموعه رو خیلی داشتم و توی این جلد تفاوت چندانی توی علاقم به وجود نیومد. این جلد وقایع جالب تری داشت و بیشترشون هم از کلیشه به دور بودن تهش چندتا اتفاق حرص دربیار رخ میده ولی باز هم خوب تموم میشه. نمیدونم از شخصیت رن چه نتیجه ای باید بگیرم دلم براش بسوزه یا ازش بدم بیاد مطمئنا هر چی که هست به خودم نمیگم وای رن چقدر باهوشه ولی خوب همین حماقت های بزرگش بود که به کتاب هیجان داد