من انتظار زیادی از این کتاب داشتم که متاسفانه براورده نشد. کتاب واقعا مختصر و کوتاهه. خبری از توصیفات اضافی نیست ماجرای پیچیده ای هم نیست تاثیری هم روی احساساتتون نمیزاره. شاید بشه گفت کتاب شمارو به تفکر وا داره اما نه خیلی شدید. بیشتر یه تصویر از افراد و  کنش و واکنش هاشون بود. 
      

        من واقعا انتظار زیادی از این کتاب داشتم اما خوب برآورده نشد. کتاب خیلی کوتاه بود و کل روایت توی چند ساعت اتفاق میوفته بسیار کوتاه و بدون هیچ حرف اضافه ای باعث برانگیخته شدن احساسات نمیشد. شاید بشه گفت این کتاب شمارو به تفکر وا میداره اما نه خیلی بیشتر یه تصویر دقیق و منطقی از رفتار آدم هاست. 
      

        من یه لیست خیلی طولانی دارم که خیلی تصادفی و بدون هیچ اطلاعی انتخاب شدن که چتر تابستان جزوشه.من قبلا یه نظر طولانی و یک ستاره از این کتاب خوندم که باعث شد فکر کنم اونقدری که فکر میکنم کتاب خوبی نباشه( اونموقع یه خرده از کتاب رو خونده بودم) اما من واقعا این کتاب رو دوست داشتم. اون نظر منفی به شخصیت پردازی گیر داده بود به اینکه هیچ توصیف درستی راجع به ظاهر شخصیت ها و کاری که دقیقا دارن انجام میدن نیست اما من همچین چیزی رو احساس نکردم. من یه خانواده آسیب دیده رو احساس کردم که شاید خیلی خوب از احساساتشون خبر ندارن. روابط کودکانه که بنظرم بسیار زیبا و سنجیده بود اینکه چه شکلی قهر و آشتی میکنن اینکه چه شکلی فکر همن. داستان شخصیت پردازی بدی نداشت بنظرم. نویسنده فقط درمورد قیافه و رنگ مو و چشم و پوست اهمیتی نداده بود چون در فضای داستان اهمیتی نداشت و کسی که به این خاطر امتیاز کم کرده بود بنظرم ذهن خیلی تصویری ای داشت. نویسنده وقتشو سر کارای کوچیک مثل نشست و برخاست ها و رفتن از یه جا یه جای دیگه و اینجور توصیفات حوصله سر بر نکرد که بنظرم واقعا کار خوبی کرد چون بعضی جزئیات واقعا مهم نیستن و حوصله خواننده رو سر می برن. در پایان این کتاب فقط یه داستان کوتاه در وصف احساسات آنی بعد از از دست دادن برادرشه که چجور قبولش میکنه و چجور کمک میکنه که خانوادش این ماجرا رو قبول کنن . انتظار دیگه ای نداشته باشین که بخاطرش امتیاز رو ببرین پایین. 
      

        این کتاب اولین کتابی بود که به صورت صوتی گوش میدادم با صدای تایماز رضوانی که تجربه بسیار خوبی بود. کتاب واقعا قشنگه هر چند اعتراف میکنم بخاطر تفاوت کشور و نسل به خوبی نتونستم فضای کتاب رو درک کنم ( شخصیت دختر 16 و مرد 40 سالشه برام خیلی سخته که بپذیرمش) البته این مشکل رو آخرای کتاب داشتم و در قبل و بعد اون قسمت خاص بسیار از کتاب لذت بردم.( اگه بقیه آثار داستایوفسکی رو خونده بودم نظر میدادم که کتاب نسبت به آثار دیگه خیلی کم مشهوره )
      

        من این کتاب رو کاملا تصادفی شروع به خوندن کردم و واقعا لذت بردم. قلم نویسنده بسیار زیباست و روند آروم و خوبی داشت اول انتظار زیادی نداشتم و یه جایی هم از پایانش نا امید شدم اما پایان خوب و قشنگی داشت. حتما بخونید. 
      

        این کتاب لیاقت امتیاز بیشتری رو داره
من بسیار با این کتاب خندیدم 
نویسنده بیشتر از کتاب قبلی پر و بال داده بود و با اینکه گاهی به نظرم این پر و بال دادن ها ناخوشایندند بسیار زیاد با این کتاب خندیدم امیدوارم بخونیدش
      

        این کتاب روایتی بسیار قشنگ ار مردی به نام اوه ست. من قلم نویسنده رو خیلی دوست داشتم و از جوری که از آرایه تکرار استفاده میکرد خوشم میومد. داستان روند آرومی داره بیشتر خوبیش به نحوییه که احساسات رو نشون داد. به جوری که امید و عشق کم کم به درون اوه که جفتشون رو از دست داده میخزه. اعتراف میکنم که مردی به نام اوه اصلا ژانر مورد علاقم نیست اما این کتاب رو واقعا دوست داشتم. 
      

        کتابی بسیار جالب و عالیی در حد خودش پر از ایده های جالب که به زبان خیلی روان توضیح داده شدن و برای همه قابل فهمه بنظرم خیلی جالب میشه اگه نسل جدید با کتاب هایی مثل این پرورش بیابن
      

        کتاب دوست داشتنی ای بود پایان عجیب غریبی داشت و من نتونستم خیلی با پایانش ارتباط بگیرم( خیلی بدون پیش زمینه به هم رسیدن) ولی در کل کتاب خیلی خیلی قشنگی بود و فضا سازی بسیار زیبایی هم داشت ( پایانش خیلی تو ذوقم زد انیمه رو ندیدم ولی از چیز هایی که دیده بودم یه حدس هایی درموردش زده بودم که خیلی با کتاب تفاوت داشت)
      

        کتاب زیبایی بود. من قبلا خلاصه ی داستان کتاب رو توی اینترنت دیده بودم و توی کتاب فروشی خیلی شانسی این کتاب رو انتخاب کردم . فکر میکنم کتابش ارزش خریدن رو داره . داستان کتاب  حالت انیمیشن های آموزنده رو داره ولی به خوبی احساسات شخصیت هارو به ویژه اضطراب رو منتقل کرد هر چند من خودم اصلا آدم مضطربی نیستم و برای همین اگه واقعا خوب توصیف کرده باشه نمیفهمم متاسفانه این کتاب سانسور های آزار دهنده ای داشت که بخاطر نشرش اجتناب پذیره کتاب مشکل ریزی هم داشت که بخاطر تازه کار بودن نویسنده کاملا قابل قبوله در قبال بقیه نقاط قوتش کتاب همچنین با وجود فضاش که حس مثبت های کلیشه ای رو منتقل میکرد پایانش زیادی خوشبینانه نبود خلاصه که دوستش داشتم و امیدوارم همه دوستش داشته باشن و اگه کسی مثل آلیس میخونتش درس هایی بگیره
      

        کتاب بسیار قشنگی بود چون شنیده بودم که یا عاشق آثار آگاتا کریستی میشی یا برعکس نگران بودم که خیلی از کتاب خوشم نیاد ولی واقعا کتاب لذت بخشی بود( بیشتر فقط پایانش ولی ولی 200 صفحه که چیزی نیست) 
      

        من بعد دیدن یه نقد طولانی و مثبت از این کتاب تصمیم به خوندنش گرفتم این کتاب در نوع خودش خوب عمل کرده شخصیت هاش دوست داشتنی ان و حتی شخصیت های نچسبش هم به داستان کمک میکنن راوی داستان رو به صورت طنز میگه هرچند بعضی از شوخیای راوی بی مزه بودن شبیه کسایی که میخوان مزه بریزن اما حوصله سربره ( انقدر هایی که میگم عیب گنده ای نبود)  حرفی درمورد جهان داستان ندارم بعضی چیزا رو نفهمیدم نیم نمره ای که نذاشته امتیازم چهار بشه این قسمت بود که هنوز جلد اوله و از پتانسیل شخصیت ها و داستان به خوبی استفاده نشده و اگه بخوام این عدم استفاده رو توصیف کنم باید بگم که کتاب مثل بخش دی بود که میبایست صبر کنی تا به تهش برسی اما فضاش برعکس بخش دی خیلی روشن و فانتزی بود برای همین اون حال و هوای خفن رو نداشت ( اوه شت و ای وای داستان توی شب اتفاق افتاده بود و اگه من بجای اینکه توی روز تصور کنم توی شب تصور میکردم خیلی بیشتر توی فضا فرو میرفتم) خوب گویا عیب آخری که گفتم از خودم بوده اما به طور کلی من این کتاب رو پیشنهاد میکنم ارزش خوندن داره و ای کاش زودتر میخوندمش و بنظرم ارزش خرید رو هم داره اگه توی سن مناسب (فکر کنم دوازده) هستید و به اینجور کتابا علاقه مندید( مثل هری پاتر پرسی جکسون مجستریوم)
      

        چیز خیلی زیادی از کتابش نفهمیدم اما منو به تحقیق بیشتر درباره سیاست و کمونیست علاقه‌مند کرد
      

        کتاب از چیزی که فکر میکردم بهتر بود خود من برای این شروعش کردم که بعدش شش کلاغ رو بخونم و خوب بود
      

        من این کتاب رو اندازه‌ی غرور و تعصب دوست نداشتم و احساسی هم بهش ندارم پس نمیتونم بهش امتیاز بدم
تمام سیر داستان توی گذشته ست و شما صد صفحه بخونی برگردی اول کتاب روابط خانوادگی رو از اول بخونی میفهمی ته کتاب چی میشه. میگن که نویسنده شخصیت هارو قضاوت نمیکنه و قضاوت رو به عهده خواننده میزاره و من بدترین قضاوت رو از شخصیت های این کتاب کردم شاید شخصیت هایی که در پایان کتاب به پایان خوشی رسیدن یه خرده خوب بودن ولی بقیشون نه. بله دیگه بخاطر چیزهایی که گفتم خیلی به کتاب علاقمند نشدم اما متنفر هم نشدم که امتیاز پایینی بدم فعلا اصلا امتیاز نمیدم