همون یادداشتی که دکتر قادری بر این کتاب نوشت..
      

        توقع بیشتری از کتاب داشتم.
ولی یکبار خوندنش ضروریه
      

        گویی دوتار خراسانی را در دست گرفته‌ای و پشت ملاصدرا راهی بیابان می‌شوی و سفر میکنی..
      

        با اختلاف بهترین رکانی که تا اینجای زندگی خوندم.
ثقیل، مه‌گرفته، خمار
      

        ایام آموزش سربازی این کتابو با خودم بردم.
کیفی که من تو سربازی با این کتاب میکردم  رو
فرمانده ها با فرماندهی‌شون نمیکردن :)

      

        کاش کاش کاش اواخر دوران نوجوانی میخواندمش.
دیر خواندم
دیر خواندم 
      

        ادبیات نوشتاری اش، منحصر به فرد است
      

        بهترین اثری که فعلا از عین صاد خواندم.
محرک و شکننده