عالی عالی عالی و فوق العاده ... گی دو موپاسان بر عکس اساتیدش  بالزاک و زولا و فلوبر مورد توجه قرار نگرفته اما در این اثر در حد و اندازه اون ها و حتی اگر نظر شخصی من رو بخواین درخشان تر از اون ها نوشته.
جامعه اشرافی و راه های ترقی اواخر قرن نوزدهم در فرانسه اینقد زیبا و کامل تصویر شده که هیچ جوره نمیشه ازش خرده گرفت. 
بی نهایت زیبا ، بی نهایت دوست داشتنی ...
یادمه زمانی که کتاب رو میخوندم دوست داشتم زودتر کارهامو تموم کنم و بشینم پاش و یا حتی اگر از جایی و چیزی ناراحت میشدم با خودم فکر میکردم الان میرم و بل آمی میخونم و حالم بهتر میشه .
بی نظیره ... در خوندنش ذره ای شک نکنید.
        

          آه بل آمی عزیز! یا شایدم بل‌آمی رذل
کتابی مانند یک مجلس پر از آدم های کثیف که با افتخار هم به این کلاه گذاشتن سر هم می‌نازند.. اغوا، فریب، لذت
حقه بازی داخل کتاب رو موپاسان به معنای واقعی به رخ می‌کشه! آدم هایی که هم سر بقیه و هم سر خودشون کلاه می‌زارند و انگار فقط اون حس خوشحالی لحظه ای براشون مهمه..
جامعه ای پر از تصاویر ترسناک
و اما بل‌آمی! این شخصیت پر ادعا که همه کاری و به معنای واقعی همه کاری می‌کنه که به اون جایگاهی که دلش میخواد برسه!
«سواستفاده از عشق و پناه دادن به شهوت و پول و قدرت» و بدتر از بل آمی آدم‌هایی هستند که خواسته و ناخواسته به این هدف بل‌آمی کمک میکنند..
یه قلب بزرگ برای گی دو موپاسان ❤️و برای شناخت این دوران فرانسه و ابراز محبت های افلاطونی این آدم ها
و اما غمگینم برای خانم والتر، بسیار غمگین...
        

          بل آمی،نوشته‌ی گی دو موپاسان نویسنده‌ی سرشناس فرانسه است.
موپاسان در این داستان روایت مردی طماع و جاه طلب به تصویر می‌کشد مردی که برای رسیدن به اهدافش دست به کارهای کثیفی می‌زند.
این سومین کتابیه که از موپاسان خوندم و بار دیگر این نویسنده مرا شگفت زده کرد.
موپاسان بااینکه زندگی تلخ و کوتاهی داشته اما بنظر میاد سال‌هاست زندگی کرده و تجربه های بسیاری بدست آورده که باعث شده اینقدر کتاب‌های زیادی بنویسد.

قهرمان اصلی داستان ژرژ دوروا که ملقب به "بل آمی" که به معنای" دوست دلپذیر" هست اما در داستان متوجه میشیم دوروا خیلی هم شخصیت نفرت انگیزی داره و کاملا برعکسه.
داستان از جایی شروع میشه که دوروا بعد از دوسال خدمت نظام در آفریقا به پاریس برگشته.دوروا در طی پیاده روی به دوست قدیمی برخورد به نام فورستیه وقتی متوجه میشود دوروا هیچ اه در بساط ندارد به او پیشنهاد شغل روزنامه‌ نگاری می‌دهد و کم کم پای دوروا به زندگی مرفه اشراف زاده ها و سیاستمداران باز می‌شود.
بنظرم کتاب بل آمی از همه‌ی زوایه ها می‌توانیم بهش فکر کنیم و حتی در دنیای امروزی.
مردی با ظاهر زیبا اما حیله گر و از همه سوءاستفاده می‌کند.
واقعا موپاسان در خلق شخصیت ها بسیار استادانه کار کرده.
جالب تر از همه موقعی خوندن این کتاب یاد کتاب"یک زندگی" افتادم.
که در اونجا شخصیت اصلی گول میخوره اما در بل آمی بلکه شخصیت اصلی بقیه را گول میزند. 
        

          واقعاً نمی‌دونم از کجا شروع کنم، چون «بل‌آمی» جزو اون رمان‌هاییه که بعد از تموم شدنش یه حس عجیبی ته دلت می‌مونه. نه فقط به‌خاطر داستان جذابش، بلکه به‌خاطر اینکه با شخصیت‌هاش زندگی می‌کنی، حرص می‌خوری، گاهی تحسین می‌کنی، گاهی دلت می‌خواد یکی رو محکم تکون بدی! 😂

ژرژ دوروا، شخصیت اصلی، نماد تمام کسانیه که از بی‌چیز بودن خسته شدن و دنبال یه راه سریع برای بالا رفتنن. ولی نه از راه درست. خودش نه آدم خاصیه، نه بااستعداد، نه حتی خیلی تلاشگر. اما چیزی که داره، ترکیبیه از ظاهر فریبنده، زبون‌بازی، و شاید مهم‌تر از همه، یه غرایز قوی برای شناسایی موقعیت‌های طلایی (یا بهتر بگم، فرصت‌های کثیف).

نکته‌ای که برام خیلی جالب بود، اینه که موپاسان هیچ‌وقت قضاوت نمی‌کنه. یعنی نمی‌گه ژرژ خوبه یا بده. فقط نشون می‌ده که چطور این آدم، به جای اینکه درگیر وجدان و اخلاق بشه، می‌ره جلو، یکی‌یکی از زن‌ها استفاده می‌کنه، و قدم‌به‌قدم خودش رو می‌کشه بالا توی جامعه‌ای که کاملاً پذیرای همچین شخصیتیه. یه جورایی، جامعه همدستشه!

از طرفی، زن‌ها در این رمان نقش خیلی پررنگی دارن. برخلاف خیلی از رمان‌های اون دوره، اینجا زن‌ها نه صرفاً موجودات احساساتی و وابسته، بلکه هوشمند، تحلیل‌گر و تأثیرگذار هستن. حتی می‌تونم بگم بیشتر از مردها اهل سیاست و بازی‌های پشت‌پرده‌ن. فقط تفاوتشون با ژرژ اینه که قدرتشون اغلب مخفی و پنهانه، چون فضای جامعه اجازه نمی‌ده مستقیم در قدرت باشن. پس مجبورن از راه‌های دیگه تأثیر بذارن.

موضوعاتی مثل رسانه، فساد سیاسی، روابط طبقاتی، نابرابری جنسیتی و حتی نقش ظاهرسازی توی موفقیت اجتماعی، همه توی بل‌آمی خیلی زیرپوستی و هنرمندانه پرداخت شده. واقعاً قابل تحسینه که موپاسان چطوری تونسته توی یه داستان نه‌چندان بلند، این همه حرف بزنه بدون اینکه شعار بده یا خسته‌مون کنه.

در نهایت، چیزی که از بل‌آمی یاد گرفتم اینه که همیشه این ما نیستیم که انتخاب می‌کنیم آدم خوبی باشیم یا نه؛ گاهی شرایط، ساختار جامعه، و فشارهای بیرونی، ما رو هل می‌دن به سمتی که حتی خودمون هم نمی‌فهمیم چطور اونجا قرار گرفتیم. البته این حرف، توجیه نیست، فقط یه نیش واقع‌گرایانه‌ست.

اگر دنبال یه رمان کلاسیک با شخصیت‌پردازی قوی، نقد اجتماعی عمیق، و داستانی که ذهنتو درگیر کنه هستین، «بل‌آمی» یکی از بهترین انتخاب‌هاست.

نسخهٔ سینمایی بل‌آمی (۲۰۱۲) با بازی رابرت پتینسون هم ساخته شده. فضای بصری فیلم خیلی چشم‌نوازه و پتینسون تونسته اون حالت سرد، مرموز و حسابگر ژرژ رو خوب دربیاره، هرچند عمق روانی‌ای که توی کتاب هست تو فیلم کمتر حس می‌شه.