نوشتن از «اردوی زمستانی» کار سختی است؛ نخستین بار با نویسنده به‌واسطه‌ی کتاب «سبیل» آشنا شدم اما تا به امروز فرصت مطالعه‌ی کتاب را به دست نیاوردم؛ تا این‌که «خصم» از راه رسید و به قفسه‌ی کتاب‌هایی که می‌خواهم بخوانم اضافه شد اما شوربختانه فرصت مطالعه‌ی آن هم دست نداد؛ پس از آن «اردوی زمستانی» از راه رسید و نظر نویسنده در رابطه با این کتاب مجابم کرد که پیش از «خصم» به مطالعه‌ی این اثر بپردازم. امانوئل کارر می‌گوید:
«بین این کتاب و خصم رابطه‌ی بسیار نزدیکی وجود دارد. من اردوی زمستانی را زمانی نوشتم که برای اولین‌بار ماجرای ژان کلود رومان را کنار گذاشتم. تصویری اساسی را در این کتاب گنجاندم که شخصیت رومان آن را پدید آورده است. اما بعد رومان به من گفت که احساس کرده اردوی زمستانی داستانی از روزگار کودکی خودش بوده است.»

کتاب قصه‌ی پسرکی است به نام «نیکلا» که در خانواده‌ای کنترل‌گر زندگی می‌کند. پدر و مادرش تقریبا تمامی اعمال او را کنترل می‌کنند. در طول قصه نویسنده اجازه می‌دهد که با پدر نیکلا بیشتر آشنا شویم؛ از این‌رو با قاطعیت می‌توانم بگویم که پدر نیکلا، هیولایی به معنای دقیق کلمه است!
«نیکلا» قرار است همراه هم‌کلاسی‌هایش دو هفته را در اردوی زمستانی بگذرانند؛ اما خانواده‌ی کنترل‌گرش اجازه نمی‌دهد که او همراه دوستانش و با اتوبوس راهی اردو زمستانی خود شود، بلکه پدر تصمیم می‌گیرد شخصا «نیکلا» را به محل اردوی زمستانی برساند.
همین جدا نگاه داشتن نیکلا از دوستانش که در بخش‌های مختلف قصه هم به آن اشاره می‌شود، باعث می‌شود که «نیکلا» مانند هم‌سن و سالانش نباشد.

به باور من؛ نویسنده شخصیت‌ها را به خوبی پرداخته است. طوری که خواننده به خوبی می‌تواند «نیکلا» را بفهمد، شخصیت پدرش را درک کند و متوجه شود که «هودکان» چه پسر اعصاب‌خردکنی است.

قصه کوتاه است، اما عمیقا اثرگذار... صحبت کردن در مورد آن سخت است، اما حتما خواندنش را به همه‌ی علاقمندان به ادبیات توصیه می‌کنم. من بیش از آن‌که حس کنم کتاب را خوانده‌ام، تصور می‌کنم که کتاب را زیسته‌ام/حس کرده‌ام.

من کتاب را با ترجمه‌ی روان، شیوا و بی‌نقص ابوالفصل الله‌دادی خوانده‌ام. تجربه‌ی دنبال کردن کارهای ایشان در سال‌های اخیر مرا به این باور رسانده که حکما ایشان یکی از کاردرست‌ترین مترجمان معاصر ایرانی است و قطعا شاهد درخشش بیش از پیش‌شان خواهیم بود.
        

          به نظرم هر روانشناسی باید یکبار این کتاب را بخواند تا با شرم و نتایجش از این منظر روبرو ضود
        

          اردوی زمستانی متوسط رو به پایین است، البته به نظر بنده. 
لازم نبود اینهمه مبهم و مجهول باشه.
شاید هم برای من اینگونه بود. ولی اگر از دوستان کسی این کتاب رو خونده بگه چی شد لطفا... 
        

          آه نیکلا...
نیکلای بیچاره...
این کتاب کوتاه چقدر من را درگیر خودش کرد. قلبم را مچاله کرد.
        

          عجیب بود و شوکه‌کننده. هرلحظه که به آخر کتاب نزدیک می‌شدم چشمام رو می‌بستم و می‌گفتم نه من اشتباه فکر می‌کنم. ولی واقعا کارر نشون میده که اشتباه نکردی! و لرزه به بدنت می‌ندازه.
        

          مطمئنم اگه یه روز کسی تو کتاب‌فروشی ازم بپرسه چی بخرم به نظرت، #اردو_زمستانی رو میدم بهش! شما هم می‌تونید تصور کنید با هم تو یه کتاب‌فروشی هستیم و ازم این سوال رو می‌پرسید:) داستان کتاب فوق العاده جذاب بود! از اون داستان‌هایی که باید جلوی خودت رو بگیری که کلش رو تو یه روز نخونی. و تو پرانتز بگم اگه مدتیه خوندن کتاب برات سخت شده این کتاب هم به خاطر جذابیت داستان، فصل‌های کوتاه کوتاه و حجم کمش برات مناسبه. داستان کتاب در مورد پسری به اسم نیکلا ست که به یه اردوی زمستونی با مدرسه‌اش می‌ره. مصیبت‌های اون با جا گذاشتن ساک وسایلش و بعد ترس از خیس کردن جای خوابش شروع می‌شه… آماده باشید که قراره تو ذهن یک پسر بچه ده ساله نگران بشینید و دنیای انسان‌های بی‌رحم رو از لنز چشماش تماشا کنید. داستانی که با خیال پردازی و ترس‌های نیکلا شروع می‌شه و با واقعیتی باور نکردنی تموم می‌شه. داستان کتاب واقعیه و حواستون باشه که قبل از کتاب خصم از همین نویسنده بخونیدش. راستی تمام مدتی که سعی می‌کردم بچه‌های شر، مربی خوشتیپ، پدری عجیب، مون‌بوت‌های کوچولو و کاپشن اسکی بنفش رو تصور کنم چهره‌ی نیکلا تو ذهن من همون نیکلای داستان‌های «نیکولا کوچولو» بود:)
        

          همین اول میخوام بگم که خیلی کتاب عجیبی بود.
یعنی در عین حال که یه روایت خیلی جذاب داشت و من واقعا توصیفات و قلم نویسنده رو خیلی دوست داشتم، خیلی هم حس خاص و عجیبی به آدم می‌داد.
این کتاب در مورد یه کودکه که خیلی ذهن مشوشی داره و خیلی مضطربه و در واقع اردوی زمستانی این بچه که اسمش نیکلا هست رو تعریف میکنه.
اول داستان ما با پدر نیکلا آشنا میشیم که مشخصه چقدر باعث این اضطراب نیکلا شده و به نظر میاد آدم حساسیه.
و خب کلا تو طول داستان کلی جاها بود که نشون میداد چقدر رفتار بزرگترها میتونه رو شخصیت و آینده یه کودک اثر بگذاره، مثلا در مقابل پدر نیکلا ما یه شخصیت داشتیم به نام پاتریک که یکی از مربی‌هایی بود که همراه بچه ها بود تو اردوی زمستانی و این شخصیت یجورایی در تضاد با پدر نیکلا بود جوریکه به نظرم تبدیل به یه سمبل خوشبختی و شادی و احساس آزادی برای نیکلا شده بود.
جلوتر داستان یکم حالت معمایی جنایی به خودش میگیره(و یه نیمچه پلات توییستی هم آخرش داشت که خودش این شخصیت نیکلا رو میتونه بخش زیادیش رو توجیه کنه) که به نظرم خیلی جالب بود و یه پایان به جا و درست داده بود به داستان.
علاوه بر این نویسنده خیلی قشنگ اون بهم ریختگی و اضطراب نیکلا رو نشون داده بود و خیلی جاها من پوست و استخون درکش میکردم که واقعا خیلی خیلی مهمه توی تجربه‌ی خوانش یه کتاب.
در آخر میخوام بگم که من این کتاب رو به همه پیشنهاد نمیکنم با اینکه خودم دوستش داشتم، حس میکنم کتابی نیست که هر کسی ازش لذت ببره. توصیفاتش تقریبا زیاده و اینکه ما دائما توی ذهن نیکلا با اون همه فکر و خیال و ترسش هستیم که ممکنه خسته کننده یا حتی آزاردهنده باشه براتون.
(اینم تو پرانتز اضافه کنم که دلم واسه نیکلا کباب شد چون زندگی مجبورش میکنه قوی باشه حتی تو سن کم.)
پ.ن: ۳.۵_۳.۷۵ (امتیازم)
        

          اینم از اون دست کتاب‌های اورریتد بود که بوک‌بلاگرها با آب‌وتاب دادن‌هاشون توقعم رو ازش بالا برده بودن. 
نیمه‌ی اول کتاب برام جالب و ملموس بود و فکر می‌کردم تا انتها قراره با ذهن مضطرب نیکلا همراه بشم اما یهو ژانر کتاب عوض شد و با یه داستان جنایی-معمایی بی‌چفت و بست مواجه شدم. 
پ.ن: آخر هم متوجه نشدم مواجهه‌ نهایی هودکان و نیکلا چه پوینتی داشت.
        

          داستان، یک کودک و هراس های کودکانه اش رو به تصویر می‌کشه.
نویسنده به خوبی به احساسات و رفتار های این کودک پرداخته،به طوری که در قسمت هایی از کتاب کامل میتوان با این کودک و ترسهایش همزاد پنداری کرد. 
داستان در‌ نیمه دوم کتاب کمی تغییر می‌کند و دچار تعلیق و هیجان می‌شود که برای من خوشایند بود و لذت بردم،پایان بندی کتاب نیز قابل قبول بود، خاص و در خور این کتاب و این داستان.
این کتاب رو حتما در لیستتون قرار بدین و امتحان کنین.