یکی من رو ببره به اون زمانی که این رو می‌خوندم و زندگی می‌کردم
        

          فارغ از جذابیت‌های کودکانه و اعجاب‌انگیز داستان، اینکه نویسنده انقدر جرئت داشته تو اوج تبعیض جنسیتی اروپا همچين شخصیت تابوشکنی خلق کنه، تحسین برانگیزه.
ادبیات اگه بتونه چنین تاثیراتی در جهان همزمان و پس از خود باقی بگذاره، کار خودشو به درستی انجام دادخ.
        

          پی پی جوراب بلند دختری است که هیچ یک معیارهای ما در مورد یک کودک با ادب و نزاکت را ندارد ..او خلق شده تا تمام آموزش ها و قوانینی که برای کودکان وضع شده است را به نقص کند .
این داستان یک اتفاق مهم در ادبیات کودکان در دنیا بود .و بسیار الهام بخش برای مربیان و معلمان بود تا بتوانند خلاقانه و آزادانه تر با کودکان رفتار کنند .
نویسنده در قالب داستان های طنز و زیبای خود و موقعیت های متفاوت سعی دارد تا نگرش ما را نسبت به کودکان را چالش بکشد . 
می توان برای بهره گیری بیشتر از این کتاب ، کتاب آنچه از پی پی جوراب بلند آموختم را مطالعه کنید.
        

          به نام او
تازه تموم شد... طبیعتاً کتابی هست که برای گروه سنی نوجوان نوشته شده؛ اما برای عوض کردن حال و هوا به خوندن کتابی متفاوت نیاز داشتم که شخصی که خودش کتابخون بود، اینو بهم معرفی کرد.
جالبه که ادبیات سوئدی حتی بعد از ترجمه هم ویژگی‌های خاص خودش رو حفظ می‌کنه؛ فرقی هم نداره نویسنده‌اش با فاصله چند سال از نویسنده دیگه کتابی رو نوشته باشه! (این شاید ویژگی شایعی باشه اما چون به تازگی دو سه تا کتاب از نویسندگان سوئدی دیگه هم خونده بودم برام جالب بود)
کتاب در حقیقت از ۳ کتاب تشکیل شده. جذابیت بخش دوم برام از همه بیشتر بود. شاید اون طور که فکر می‌کردم کتاب عجیب حال خوب کنی نبوده باشه (رگه‌های غم در گوشه کنار داستان هست خصوصاً آخرش)؛ اما یقیناً بعد از تموم شدنش و فکر کردن به اون، حسی مشابه حس عمه لورا بعد از هم صحبتی با جوراب بلند ماجرا داشتم
        

          خیییییلی دوستش داشتم :)
پیپّی (Pippi) یه دختر شاد و مهربون و باهوش و شیطون و قویه. همه‌ی چیزی که هر بچه‌ی سالمی باید باشه!
برای کلاس سوم چهارمی‌ها که دلشون می‌خواد حسابی خوش بگذرونن و بخندن مناسبه.
        

          مثل اینکه بدبینی از اثرات بالا رفتن سن است. چون در دوران کودکی که کتاب پی پی جوراب بلند را خواندم اصلا سوالی در ذهنم شکل نگرفت که مگر می‌شود بچه‌ای بدون مدرسه و خانواده بزرگ شود؟ انگار فقط داشتن یک صندوق پول و خانه برای بزرگ شدن کافی بود و آشپزی به همان سادگی بود که پی پی انجام می‌داد. اصلا کاملا طبیعی بود که یک دختربچه چنان زوری داشته باشد که بتواند هر چیزی را بلند کند. اما الان در سن 26 سالگی می‌گویم مگر می‌شود؟ در کودکی بسیار راحت پذیرای اتفاقات کتاب بودم شاید چون کودکان به جهان ساده نگاه می‌کنند و من دیگر کودک نیستم و پیچیدگی جزئی از زندگی‌ام شده است؛ چیزی که فکر نمی‌کردم و دوست نداشتم هیچوقت دچارش شوم.
اما در این سن هم جادوی آسترین لینگرن من را سحر و جادو کرد؛ او واقعیت را با تخیل قاطی کرده و فکر می‌کنم آرزوی هر بچه‌ای را با این کتاب به واقعیت بدل کرده است. خواندن دوباره‌ی این کتاب باعث شد به یاد آورم که نگاه کودکی نگاهی است که همیشه به جهان رنگ و بوی زیبا و دلچسبی می‌دهد. تلنگری بود که گاهی با عینک کودکی به جهان بنگرم. به نظرم پی پی نماد حیات زندگی است. همیشه شاد است و سختی به خودش راه نمی‌دهد. مثل بقیه نیست و حتی اگر هم سعی کند امکان ندارد شبیه بقیه شود. پی پی شخصیتی اغراق شده دارد اما در عین حال آنچنان زنده است که می‌توانیم از وجودش در زندگی‌امان بهره ببریم.