ما از خاکیم و به خاک برمیگردیم اما مجسمه های گلی چطور ؟
دیوید آلموند از نویسنده های محبوب منه و این کتاب قطعا جزو دو کتاب محبوب من از اونه
پیشنهادش میکنم اگر آماده برای چیزی کاملا متفاوتید.



https://taaghche.com/book/5660
        

          وقتی کتاب‌های آلموند را می‌خوانم انگار وارد ذهن نوجوان‌ها می‌شوم که فضایی است بین واقعیت و خیال. معمولا احساسات شخصیت اصلی کتاب در تمام لحظه‌های کتاب موج می‌زند. دیوید آلموند به عمق وجود شخصیت‌ها می‌رود و ما هم همراه شخصیت‌ها به عمق وجود خودمان.
فضای همه‌ی کتاب‌های دیوید آلموند بسیار عجیب است اما این کتاب عجیب‌تر بود. عجیب به موضوع خلقت و آفرینش در این کتاب پرداخته شده است. وابستگی مخلوق به خالق و برعکس. موضوعات عمیقی در پس نمادها مخفی شده و فکر می‌کنم هر چه بیشتر خواندن این کتاب در فهمش کمک خواهد کرد. دیوید آلموند به نظرم در کتاب‌هایش از منظر نگاه خودش به سوالات اساسی زندگی می‌پردازد.
        

          کتاب جالبی بود:)
نمیدونم چرا سبک زندگی و اعتقاداتشون برام یه جوری بود😅
بیشتر در این کتاب عقاید مسیحیت مثل اتاق اعتراف و...  بود 
اما در کل فوق العاده بود اصلا از بخش دوم دیگه نمی شد کتاب رو زمین گذاشت . 

 



 
        

          این دومین رمانی بود که از آلموند خواندم 
داستانی بین واقعیت و خیال، هستی و نیستی، مرگ و زندگی، اعتقاد و ناباوری و مهمترین موضوعی که برای من پر رنگ بود بلوغ و دنیای نوجوانان بود 
دنیای تردیدها و باورها با پرسش‌های فراوان
دلم میخواد بازم و بازم و بازم از آلموند بخونم 🤤😍
حیف که آثارش همه پسند نیست 
        

          برای اولین بار نمیدونم راجب به کتاب چی باید بنویسم؟ بدون شک یکی از عجیب غریب ترین کتاب هایی هست که امسال خوندم. نماد گرایی داره؟ شاید. فلسفیه؟ نمیتونم نظر بدم چون در رابطه با فلسفه مطالعه نداشتم. شاید افرادی که در فلسفه میخونن و این کتاب رو هم خوندن بهتر بتونن نظر بدن:)
داستان از نظرم خیلی خیلی ساده بود. اوایل داستان که صرفا روزمرگی های شخصیت اصلی بود و بعد آروم آروم ما رو با شخصیت استفان رز( نقش کلیدی در روند داستان داره) آشنا می‌کنه. بدون شک استفان رز یکی از مبهم ترین شخصیت هایی هست که تا حالا بهشون برخوردم. نمیتونم درکش کنم نمیتونم باهاش ارتباط بگیرم. اما در اینکه شخصیتش به شدت واقع گرایانه در اومده شک ندارم. و مرز بین واقعیت و خیال ؟ خب خیلی مرز در این کتاب خیلی کمرنگه. شاید از اون دسته کتاب هاست که باید چندین بار و در سنین متفاوت خونده بشه تا کمی آدم بتونه درکش کنه:)
        

          اولین رمانی بود که از دیوید آلموند میخوندم و خیلی عجیب بود.. یه رمان نوجوانانه که توش مرز خیال و واقعیت معلوم نبود و هنوز هم گیجم درباره‌اش.. قلم بسیار خوبی داره و سبک خاص خودش