این کتاب به نظرم دو تا مزیت داره اولا کوتاه بود و متنش ساده و روان ولی به نظرم کلی گویی کرد و شخصا به نظرم میتونست بهتر باشه 
ولی برای مطالعه توصیه میکنم اگه نخوندید بخونید کتاب خوبیه
        

          کتاب جالبی بود 
این کتاب به این اشاره دارد که برای مقابله با هر سختی راه حلی هست و باید اون راه حل را پیدا کرد .
*درباره کار و زندگی .
اگه علاقه به تلاش و کار و زندگی دارید پیشنهاد می‌شود برای یک بار هم که شده بخونید.  
        

          داستان کوتاه و جالب برای آدم هایی با آرزوهای بزرگ...
بخشی از کتاب برام ترسناک بود که میگفت آدم باید همیشه منتظر تغییر باشه و همیشه آماده و کتونی هاش دور گردنش باشه برای رفتن به راه جدید
فکر کنم خودم یکجا آرام گرفتن رو ترجیح میدم :)
یک سوال مهم در کتاب در ذهنم ماندگار شد، "اگر نمی ترسیدی چه کار می کردی؟" شاید پرسیدن این سوال وقتایی که با تغییر قراره روبرو بشیم بهمون شجاعت بده
        

          کتابی برای مدیریت بهتر شغل و زندگی و کنار آمدن با تغیرات 
        

          اگه در راه موفقیت تنبل هستید توصیه میکنم این کتاب رو مطالعه کنید.
_نیلوفر آبی 
        

          کتاب چه کسی پنیر مرا برداشته است؟ در ظاهر یک داستان ساده و کودکانه است. شخصیت‌هایی چون «اسنیف»، «اسکَری»، «هِم» و «هاو» در هزارتویی بی‌پایان در پی پنیر می‌گردند. اما همین داستان کوتاه و نمادین، در دل خود، روان انسان مدرن را کالبدشکافی می‌کند و با چاقوی تیز واقعیت، لایه‌لایه ترس‌ها، مقاومت‌ها و امتناع‌های ما از تغییر را کنار می‌زند.
خواندن این کتاب مثل گرفتن سیلی‌ای نرم بر صورت روح است. ابتدا لبخند می‌زنی، با شخصیت‌هایش همراه می‌شوی، اما ناگهان متوجه می‌شوی آن "هِم" ترسو و گیر افتاده در گذشته، خود تویی. آن "هاو" که بالاخره دل به تغییر می‌زند، رؤیای توست. و آن "پنیر"، چیزی نیست جز همه‌ی خواسته‌ها، امیدها، موقعیت‌ها، عشق‌ها و آرامش‌هایی که فکر می‌کنی باید همیشه در جای خود بمانند. اما پنیر، بی‌هشدار، جابه‌جا می‌شود...
از نظر ادبی، این کتاب یک شاهکار در ایجاز و نمادپردازی‌ است. نویسنده با مهارتی تحسین‌برانگیز، روان‌شناسی رفتاری را در قالب یک افسانه‌ی ساده به تصویر می‌کشد. نه نیازی به پیچیدگی دارد، نه واژگان فخیم و استعاره‌های سنگین. سادگی واژگان، خود، حامل بزرگ‌ترین پیام‌هاست: تغییر همیشه در جریان است؛ یا با آن همراه می‌شوی، یا در غبار گذشته گم می‌شوی.
اما از جنبه‌ی احساسی، کتاب شبیه آینه‌ای است که در برابر تو گرفته شده، آینه‌ای که از چشمان چهار موش و آدمک کوچک به تو زل می‌زند. بارها در زندگی، وقتی مسیر عوض شد، وقتی «پنیر» تمام شد، نشسته‌ایم و فقط ناله کرده‌ایم: «چه کسی پنیر مرا برداشت؟» اما پاسخ این سؤال، مهم‌تر از خود سؤال است. پاسخ درون ماست. شهامت رفتن، شهامت دوباره جست‌وجو کردن، و پذیرش اینکه هیچ‌چیز همیشگی نیست.
"چه کسی پنیر مرا برداشته است؟ "کتابی است که باید نه یک‌بار، بلکه چندین‌بار خواند. آن هم نه فقط با چشم، بلکه با دل. زیرا هر بار که تغییر در زندگی‌ات رخ می‌دهد، هر بار که چیزی از دست می‌رود، این داستان دوباره زنده می‌شود، و صدایی در درونت نجوا می‌کند: «بوی پنیر تازه را دنبال کن...»
        

          عقل معلم تفکر و پژوهش به این کتاب نمیرسه😂
        

          من اولین بار حدود ۱۵ سال پیش خوندمش و یک بار هم پارسال به نظرم کتاب خوبی هستش برای گروه نوجوان که کمی برنامه داشته باشن برای خودشون
        

          سرگرم کنند بود و روان بودنش منو جذب کرد نکته های داشت که تو هر کتابی نمیشه پیدا کرد. ازش یاد گرفتم که ریسک نکردن و روتین بودن هر روز شاید نتونه به پیشرفت ما کمک کنه شاید زندگی سخت بشه برامون پس باید گاهی ریسک کرد باید از امتحان کردن کاری های جدید نترسید.
        

          برا تغییر بینش خیلی خوب بود
ولی قطعا کتاب های بهتری هم هست 
        

          خیلی قشنگ و آموزند بود و بعضی از جمله هاشم خیلی به دلم نشست (؛
        

          این کتاب رو در صورتی پیشنهاد میکنم که بخواید نسخه غیرچاپیشو بخونید
(نظر شخصیه منه) 

        

          این کتاب کتابی برای رشد فردی و فکر کردن در همان شرایط هست... باید بخوانید تا به رشد خود برسید✍️

        

          چهار شخصیت متفاوت در قالب دو موش و دو انسان و نحوه برخودشون با یک موضوع واحد.
کتاب برای من جذاب بود و تکان دهنده 
و در نهایت ، باید حرکت داشته باشیم ، به ترس هامون بخندیم و ازشون عبور کنیم تا خوشحال و موفق باشیم .
        

          این کتاب رو چندین بار خوندم. در واقع هر وقت احساس میکنم ی آدم بی فایده بی انگیزه ام میخونمش. حس خوبی بهم میده، ی جورایی تلنگره واسم.
        

          دیدگاه ریسک پذیر بودن رو در انسان تقویت میکنه.
        

          برای سرگرم شدن در حد کوتاه خوب است.گونه های متفاوت شخصیت یا به تعبیر ساده تر نقاب جز لاینفک زندگی آدمیان است.چه زیباست سیرتی که صورتش بی نقاب است
        

          در سوگ گذشته نمانیم و از تغییر کردن نترسیم !😊
        

          برای زنده ماندن باید تغییر کرد.
مقایسه دو موش که بعد از جابجا شدن پنیرشان دو مسیر تلاش و تنبلی را انتخاب کردند و سرانجام تلاش نتیجه میده .
و داستانی که میتوان همه افراد را در شخصیت های متفاوت داستان جایگزین کرد و نتیجه و آینده آنان را مشاهده کرد.
        

          خیلییییی قشنگ بود ازش یاد گرفتم که هیچ وقت تسلیم و ما امید نشوم💛✨