من بعد از خوندن ابن‌مشغله و ابوالمشاغل تازه فهمیدم همه این سال‌ها خودم رو از چه چیزی محروم کرده بودم‌. نادر ابراهیمی شاید با استانداردهای امروز متنش قدیمی و حتی دمده باشه، شاید از نظر اصول داستانی استاد نویسندگی نباشه. ولی تو کلام و متن‌هاش صداقت و تعهدی هست که من خیلی دوست دارم. دغدغه داره. نسبت به زمان و شرایط خودش برای معرفی ایران و همه مفاهیمش تلاش کرده و همه این‌کارها رو هم مستقل انجام داده و سرش زیر بغل کسی نبوده. برای همینه کتاب‌های کودک و نوجوانی که نوشته و تالیف مرحوم ابراهیمیه رو با عشق می خونم.

زاویه دید ابراهیمی به نقش و نگار فرش و قالی ایرانی قشنگ بود. درسته که واقعیت نبود اما افسانه زیبایی به جا گذاشت. شاید حتی به نظرم جا داشت اسمی از کرمان نمی‌آورد و می گفت مثلا اون خانواده تو یه روستای بیابونی مرکز ایران زندگی می‌کردند.

تصویرگری هم که در راستای اهداف و منظور کتاب رفته بود جلو. 
        

          قصه ای خیال انگیز با تصویرسازی های زیبا. 
پ.ن: امروز نرم افزار طاقچه تمام کتابهای کانون پرورش فکری رو رایگان کرده
        

          قصه بسیار زیبا و طرح های دلکش
        

          یک داستان لطیف از  تاریخ قالی های کرمان ، با خواندنش باور می کنید که مردم کویر رویاهایشان را به هنر رج می‌زنند
        

          شیرین و خواندنی، مثل قصه‌های قدیمی مادربزرگ‌ها...
        

          سه ستاره برای خودش، یک ستاره ی اضافه برای نقاشی های بی نظیر نورالدین زرین کلک و آخرین ستاره برای اندوه دلپذیری که از هزار سال پیش، دو هزار سال پیش -پنهان در نقش های قالی- ما را دنبال کرده و رها نمی کند...
        

          وقتی کتاب رو با تصویرسازی‌هاش دیدم رفتم به دورانی که کارتونش رو تو تلویزیون نشون میداد.
اونموقع نادر ابراهیمی رو نمیشناختم.
چقد کارتونش حس خوبی داشت.
و الان که خوندمش از داستانش و تصویرسازیش واقعا حس و حال خوبی گرفتم.

فقط تو داستان الیکا و هلیا رو دختر معرفی میکنه ولی تصویرسازیش یدونه پسر و یدونه دختر کشیده شده.