کتاب: #بچه_رزمری 
نویسنده: ایرا لوین
مترجم: محمد قائد 
تعداد صفحات: ۲۹۱
ناشر: کلاغ
ژانر: ترسناک
⚠️ نوشته‌های داخل() نظر شخصیه
خلاصه داستان: 
رزمری و شوهرش برای یه شروع دوباره به خانه جدیدی نقل مکان میکنن. 
اما داخل این خونه رفتار رزمری که حامله است تغییر می‌کنه و شروع به دیدن چیزهایی می‌کنه که برای بقیه قابل فهم نیست...
بررسی: 
کتاب بچه رزمری داخل سال ۱۹۶۷ منتشر شد و یک کار سینمایی عالی از روی کتاب ساختن.
داستان کتاب راجع‌به زن و شوهری که، مرد ( گای) در پی کسب موفقیت بیشتر داخل شغلش هست و زن ( رزمری) به دنبال بچه دار شدن، اما گای نمیخواد تا زمانی که از شغلش مطمئن نشده بچه دار بشن. 
داستان از رفتن این دو به خانه‌ایی شروع میشه که قبلا مطلق به جادوگری بوده. 
داستان سرعت خوبی داره، همراه با وارد شدن به خانه جدید و ساختمان جدید شخصیت های جدید وارد میشن، همسایه هایی که به خوبی با رزمری برخورد میکنن و ادمهای شادی هستن. 
کم کم داستان از زندگی شیرین زناشویی فاصله میگیره و اتفاقات شروع به افتادن میکنه. نکته جالب کتاب همینجا بود که مشخص نیست این اتفاقات توهم ذهنیه رزمری حانله است یا واقعا درحال اتفاق افتادنه و این موضوع تا فصل پایانی به صورت سوال باقی میمونه. 
این برای من نکته مثبت ماجرا بود. 
شخصیت پردازی کتاب قابل قبول بود میشد حسی که رزمری در مواجهه با چیزهایی که میدید و واکنش بقیه با حرفهای رزمری رو درک کرد.( دوست داشتم روی شخصیت گای بیشتر کار میشد اما خب یه جورهایی نمیتونست) 
کاراکترهای مهربان و ساده همسایه که با رزمری مثل دختر خودشون رفتار میکردن بیشتر بر شک و تردید داستان اضافه میکرد. 
و پایان کتاب عجیب ترین قسمت داستان بود. حس مادرانه و ترس و خوشحالی. سوال اینجاست که واقعا پایان خوش بود یا وحشتناک!؟ 
البته که اگر میخواید بترسید باید فیلم رو ببینید که حس توهم و خیال رزمری رو بیشتر و قوی تر به تصویر کشیده. 
راجع به موضوع کتاب، ژانر ترسناک، خب با توجه به سالی که کتاب منتشر شده ( حدودا ۵۷ سال پیش) نباید توقع چیز جدید و متفاوت و به شدت ترسناک داشت، اما قطعا خوندن کتاب خالی از لطف نیست. 
در کلیت اشارات مذهبی و دینی درکنار داستان ترسناک و توهم و واقعیت یا شاید دروغ داستان کتاب بچه رزمری رو شکل داده.
راجع به ترجمه: نمیدونم، مطمئن نیستم اما به خاطر تجدید چاپ نشدنش، همراه با کامل بودن متن از جملات خدا مرده تا درود بر فلان و شرح رابطه و غیره، احتمال میدم که دیگه چاپ نشه. من خودم نسخه صوتی رو توی اپ نوار گوش کردم. پس اگر جایی کتاب رو دیدید تردید نکید و بخریدش.
        

          فیلمش دیدم
        

          اگر بخوام واقعیت رو بگم، باید بگم من اصلا از این داستان لذت نبردم.
در نوجوانی کتاب‌های آنتونی هورویتس، دارن شان و فلان‌های دیگر رو خونده بودم و انتظارم از آیرا لوین خیلی بیشتر بود و این داستان باعث ترس‌م نشد. و به نظرم صرفا چون کشش خوبی داشت من جذب داستان شده بودم و نمی‌تونستم کتاب رو زمین بذارم. پس یک ستاره برای همین دادم.

ستاره‌ی بعدی رو برای پیچیدگی شخصیت‌های داستان دادم، که افراد شبیه اون چیزی که به نظر میان نیستند، شبیه اون چیزی که دریافت می‌کنیم نیستند.
 حتی نتونستم شخصیت رزمری یا حتی گای رو کاملا درک کنم و متوجه بشم چی میخوان. جفتشون شخصیت‌هاب خیلی پیچیده و غیرقابل فهمی داشتند مثلا گای تصمیم گرفت زنش رو فدای حرفه‌ش بکنه، یعنی از «دوست داشتن»گذشت و رزمری که در اواخر کتاب به خدا التماس می‌کرد بخاطر بچه بی‌خیال همه چیز شد.
        

          این فقط یک داستان ترسناک نیست‌. بعد از انتشار کتاب و ساخته شدن یک فیلم از روی آن اتفاقات وحشتناکی در آمریکا رخ داد. اگر به قصه ‌های ژانر وحشت علاقه دارید لذت خواندنش رو از دست ندید.
        

          این کتاب از اولین کتاب‌های با موضوع شیطان و شیطان‌پرستی است. در همان زمان چاپ کتاب، حتی قبل از انتشار آن، فیلمش ساخته شد. بازیگر نقش شیطان در فیلم، یکی از شیطان پرست های معروف است که در زمان اکران فیلم هم با تیپ شیطانی در مراسم حضور پیدا کرد. اما از طرف دیگر، یکی از اعضای فرقه دیگری از شیطان پرستها، دختری ۱۶ ساله، به زن باردار کارگردان فیلم حمله می کند و او را می کشد. احتمالا هدفشان این بوده که به مردم القا کنند: وااای، این فیلم اسرار ما را لو داده!

ولی دو نوع رفتار متضاد شیطان پرست ها نشان میدهد هدفشان پررنگ کردن خودشان در جهان بوده. حرکتی که در دهه ۷۰ اتفاق افتاد و انقلاب الهی ایران، باعث شد آن طور که می‌خواستند اتفاقات در دنیا پیش نرود. 

در مجموع دهه ۷۰ و خصوصا سال ۱۹۶۹ که سال مقدس شیطان پرست هاست، چنین داستانها و فیلمهایی زیاد در جامعه منتشر شد، مثل بچه رزمری، طالع نحس، جن‌گیر و ...

مشابه این قضیه را چندین سال قبل درباره فرقه های فراماسونری دیدیم. فرقه هایی که بیش از صد سال است وجود دارند اما در دوره ای تصمیم گرفتند موجودیت خود را آشکار کنند. و هدف اصلی این بود که خود را قوی تر از چیزی که هستند نشان دهند. 

خلاصه اینکه شیطان پرستی و فراماسونری و ایلومیناتی و ... توهم نیست و واقعا وجود دارد اما آنقدر که ادعا می‌کنند قوی نیستند زیرا صحنه‌گردان این عالم کس دیگری است که قدرتش مافوق قدرت همه اینهاست.

خود کتاب ترس زیادی ندارد. بخصوص که مترجم کل داستان را در مقدمه لو داده، پس اگر خواستید بیشتر آدرنالین ترشح کنید، مقدمه را آخر کتاب بخوانید. و در مجموع این مدل کتاب‌ها زیاد ترسناک نیستند، برعکس فیلم‌هایشان. پس پیشنهادم این است فیلم‌هایشان را نبینید چون فقط تصویرهای ذهنی موهوم در مغز خودتان تلنبار می‌کنید.
        

          آیرا لوین، نویسنده‌ی آمریکایی، با انتشار رمان «بچه رزمری» در سال ۱۹۶۷، اثری را خلق کرد که به سرعت به یکی از مهم‌ترین و تأثیرگذارترین داستان‌های ژانر وحشت روان‌شناختی بدل شد. داستان در ظاهر ساده است: زن جوانی به نام رزمری که به همراه همسرش به آپارتمانی در نیویورک نقل مکان می‌کند، به تدریج به این باور هولناک می‌رسد که توسط همسایگانش برای به دنیا آوردن فرزند شیطان، فریب خورده و کنترل می‌شود. این کتاب، که یک سال بعد به فیلمی به کارگردانی رومن پولانسکی تبدیل شد، به یک پدیده‌ی فرهنگی بدل گشت و زمینه‌ای برای تحلیل‌های عمیق‌تر فراهم آورد.

«بچه رزمری» را باید به عنوان محصول فرهنگی زمانه‌اش، یعنی دهه‌های شصت و هفتاد میلادی، رمزگشایی کرد؛ دورانی که یک جریان هنری علاقه‌ی وسواس‌گونه‌ای به فرقه‌های انحرافی پیدا کرده بود و می‌کوشید این گروه‌ها را به مثابه یک تهدید سازمان‌یافته به تصویر بکشد.

در خوانش دقیق، فرقه‌ی ساکن در آپارتمان «برامفورد» یک سازمان قدرتمند نیست؛ مجموعه‌ای از افراد مسن و معمولی است که از پوچی زندگی به ستوه آمده‌اند. قدرت آنها نه از نیروهای ماورایی، بلکه از دستکاری‌های روانی پیش‌پاافتاده و سوءاستفاده از اعتماد یک زن تنها نشأت می‌گیرد. آنها یک «توطئه‌ی افراد متوسط» هستند، نه لشکری اهریمنی.

پس چرا یک جریان هنری اصرار داشت چنین گروه‌های رقت‌انگیزی را بزرگ‌نمایی کند؟ یک پاسخ، در اضطراب‌های همان دوران نهفته است. این آثار با ساختن یک «دشمن» مشخص، ترس‌های بی‌شکل جامعه مانند تنهایی و بی‌اعتمادی را کانالیزه می‌کردند. اما می‌توان خوانشی عمیق‌تر نیز ارائه داد: شاید این جریان هنری، به طور آگاهانه یا ناخودآگاه، در حال حساس‌سازی جامعه نسبت به یک اتفاق قریب‌الوقوع بود.

با فروپاشی ارزش‌های سنتی، ظهور فرقه‌ها و جنبش‌های ضدفرهنگ یک واقعیت اجتماعی بود. این آثار با نمایش یک نسخه‌ی اغراق‌آمیز و خیالی از این تهدید، در واقع جامعه را برای مواجهه با نسخه‌های واقعی آن آماده می‌کردند. این یک نوع «رزمایش فرهنگی» بود؛ با ترساندن مردم از یک دشمن بزرگ و سازمان‌یافته.