طاقت نیاوردم و اشک‌هام جاری شدن!

چه می‌کنی تو زن با این توصیف‌های عجیب و دلنشینت، چه می‌کنی با این قصه‌های این‌قدر آشنا و غریبه؟ چرا من هم حس کردم سودائم و هم با هما یکی بودم؟ 

چقدر لذت بردم از خوندن این کتاب! می‌خوام هزارتا ستاره بهش بدم... هزارتا!
        

          خاک غریب رو تو چند مرحله با وقفه خوندم
چون غم زیادی در عمقش وجود داره و هر دفعه منو تو خودش می‌کشید و باعث می‌شد که نیاز به فاصله گرفتن داشته باشم تا بتونم باهاش کنار بیام
 تا ابد لاهیری نویسنده محبوبی برام میمونه.. 
        

          نقد يا نظر دادن درمورد كتاب رو بلد نيستم 
يه خواننده خيلي مبتدي 
ولي نتونستم درمورد اين كتاب ساكت بمونم 
كتابي كه هر سطرش رو ميتوني با تمام وجود حس كني
كتابي كه ميتونه چندروز فكرت رو مشغولش كنه و با تك تك شخصيت هاش زندگي كني 
واقعا لذت بردم اصلا دلم نميخواست تموم بشه
        

          لاهیری را قبلا خیلی دوست داشتم. مترجم دردها و خاک غریبش را خوانده بودم. بعدتر گودی را گرفتم که نصفه ماند. و مترجم دردها را که دوباره خواندم برایم معمولی بود. اما خاک غریب فرق داشت انگار. خاک غریب به نظرم پخته تر بود و داستان ها دوست داشتنی تر. بچه و تنهایی محوریت داستان ها هستند. بچه هایی که قرار است عصای دست باشند اما غالبا در بچگی وبال گردن اند و در بزرگسالی راه خودشان را می روند. و تنهایی. آدم های قصه های لاهیری تنهایند. حتی با وجود خانواده. 
داستان آخر داستان موردعلاقه م بود. در بازخوانی ام دوبار خواندمش و دوبار غمگین شدم.
        

          روایت غربت، رابطه‌ها و ازدواج‌ها. روایت زن‌ها. زن‌ها به عنوان همسر و مادر و مهاجر. روایت زندگی.
        

          خاک غریب 
مثل بقیه آثار لاهیری به داستان درباره قصه ادمهایی که مهاجرن در عین سادگی قصه ها جذبت میکنن کتاب هم که دو بخش داره و بخش دوم سه قصه داره که به هم مربوطه
 

        

          وای از قلم جومپا لاهیری...
وای از شخصیت‌ها، موقعیت‌ها، تصمیم‌ها، فکرها، احساس‌ها که همه باورپذیرند.
جومپا از زندگی می‌گوید و از انسان. دستت را می‌گیرد، می‌برد در دنیای شخصیت‌هایش و این دنیا، عجیب واقعی است‌. سیر داستان‌ها یک‌جاهایی کش‌دار و کسالت‌بار می‌شوند، مثل زندگی و یک‌جاهایی دلهره‌آور و ریتمیک، مثل زندگی...
به خودت می‌آیی می‌بینی غم شخصیت‌ها غمت شده، تنهایی‌شان تنهایی‌ات، ترسشان ترست، امیدشان امیدت.
اگر همه‌ی کتاب را نمی‌خوانید، داستان آخر را از دست ندهید.