من می‌دونم،شما هم می‌دونید که تنهایی همیشه به معنایِ نبودِ دیگران نیست!
آدم می‌تونه در جمع باشه ولی احساسِ تنهایی کنه.
آدم ممکنه تو رد شدن از یک دوره‌ی سختِ زندگیش احساس تنهایی کنه،یا حتی تو پذیرش رنجی که نمی‌تونه و نمی‌خواد دیگران چیزی ازش بدونن.
این کتاب مجموعه‌ای از تنهایی‌های آدم‌های مختلفه.
چیزی که جالب و ارزشمنده اینه که این روایت‌ها، روایت‌هایی واقعی از آدم‌های واقعی هستن، برای همین هم خیلی قابل درکن. 

یک روز یک نفر حرف جالبی زد، گفت تنهایی اگه به خواست و اختیارِ ما باشه حالِ خوبی داره و لذتبخشه ولی وقت‌هایی که ما اون تنهایی رو انتخاب نکردیم ، اون موقع است که باید با رنج بزرگی رو به رو بشیم. این کتاب بیشتر درباره‌ی اون تنهایی هاییه که خودخواسته و به اختیار نبودن، برای همین هم غمِ زیادی با خودش داره.(یا حداقل برای من این‌طور بود)