نمایشنامه «دریانورد» بی‌نظیر بود.
        

          چندی قبل و در تعطیلات نوروز، کتاب «لیدی ال» از «رومن گاری» را خواندم که در آن شخصیت اصلی داستان عاشق جوانی آنارشیست می‌شود. چند روز پیش یکی از دوستان، بی‌مقدمه در خصوص کتابی که به تازگی خوانده بود با من صحبت کرد یعنی «بانکدار آنارشیست». این شد که گفتم: چه جالب بدم نمی‌آید من هم این کتاب را بخوانم و او هم کتاب را، که همراهش بود، به من داد.
شب گذشته کتاب را خواندم و لذت بردم. این کتاب با نام انگلیسی The Anarchist Banker، اثر شاعر و نویسنده پرتغالی، فرناندو پسوآ (1922) و یک داستان کوتاه و فلسفی نسبتاً خاص و چند لایه است و فرمت روایی آن گفت‌وگویی است میان راوی و یک بانکدار، که مدعی است همچنان آنارشیست واقعی است. او با استدلال‌هایی منطقی اما ریاکارانه ادعا می‌کند که چگونه با استفاده از سرمایه‌داری به آزادی فردی رسیده و به منش آنارشیسم التزام فکری و عملی دارد. 
کتاب بسیار خاصی بود و با سلیقه من سازگار . به احتمال زیاد پستی در مورد این کتاب خواهم گذاشت.
        

          متن نمایشنامه اول کمی به کندی جلو رفت اما نه به این منظور که کسل کننده باشد بلکه هر متن انسان را وا می‌داشت که دوباره آن را بخواند .
برای من هر دو نمایشنامه زیبا بودند و قطعا ارزش خواندن را دارد .
دیدگاه نویسنده به موضوعات آدم رو در قسمت های مختلف به هیجان می آورد .
خیلی دوست داشتم بدانم که این نمایشنامه ها تا به حال به اجرا درآمده اند ؟
        

          دو دوست پس از سال‌ها در کافه‌ای با یکدیگر ملاقات می‌کنند و یکی برای زنده نگه‌داشتن گفتگو از بانکدار می‌پرسد: یادت می‌آیدجوان که بودی، خود را آنارشیست می‌نامیدی؟ و در ادامه بانکدار توضیح می‌دهد که چرا هنوز هم باید او را آنارشیست دانست و چرا فقط او.

در میان همه چیزهایی که اخیرا در مورد زندگی و معنای آن خواندم، این یکی روی استوارترین زمین ایستاده است و از کوچکترین ادعا دفاع می‌کند.
        

          به نام او
.
.
.
این کتاب خیلی کوتاه، متشکل از دو نمایشنامه‌ی بسیار کوتاه تر است. 
بانکدار آنارشیست توسط بانکداری ثروتمند روایت می‌شود(چرا که شخص دوم تا حدی منفعل است و تنها هدفش آگاه شدن از طرز تفکر طرف مقابل است.) همین خلاصه تلنگری است: «آنارشیست‌های هرج و مرج‌طلب چگونه در چارچوب اجتماع (بانکداری) قرار گرفته‌اند؟» این سوالی است که شخص دوم می‌پرسد. 
و بانکدار آنارشیست ما روایت می‌کند که چگونه از تبلیغات پیشِ پا افتاده‌ی آنارشیسم به درک واقعیِ این تفکر رسیده‌است. گرچه که جدای از همه‌ی این تفکرات آنارشیسم و غیرآنارشیسم، تفکرات دیگرِ علوم سیاسی هم به صورت جزئی و کلی مورد بحث قرار می‌گیرند. 
این کتاب بسیار شبیهِ کتاب مکتب دیکتاتورهاست که از همین اصل پیروی می‌کند و حالا در حال خواندنش هستم.
.
نمایشنامه‌ی دوم، دریانورد، اصلا مانند نمایشنامه‌ی اول نیست و به جنبه‌ی روایی اثر توجه شده‌است و موضوعی در تناقضِ نمایشنامه‌ی اول دارد.