یادداشت meli najafi

        به نام او
.
.
.
این کتاب خیلی کوتاه، متشکل از دو نمایشنامه‌ی بسیار کوتاه تر است. 
بانکدار آنارشیست توسط بانکداری ثروتمند روایت می‌شود(چرا که شخص دوم تا حدی منفعل است و تنها هدفش آگاه شدن از طرز تفکر طرف مقابل است.) همین خلاصه تلنگری است: «آنارشیست‌های هرج و مرج‌طلب چگونه در چارچوب اجتماع (بانکداری) قرار گرفته‌اند؟» این سوالی است که شخص دوم می‌پرسد. 
و بانکدار آنارشیست ما روایت می‌کند که چگونه از تبلیغات پیشِ پا افتاده‌ی آنارشیسم به درک واقعیِ این تفکر رسیده‌است. گرچه که جدای از همه‌ی این تفکرات آنارشیسم و غیرآنارشیسم، تفکرات دیگرِ علوم سیاسی هم به صورت جزئی و کلی مورد بحث قرار می‌گیرند. 
این کتاب بسیار شبیهِ کتاب مکتب دیکتاتورهاست که از همین اصل پیروی می‌کند و حالا در حال خواندنش هستم.
.
نمایشنامه‌ی دوم، دریانورد، اصلا مانند نمایشنامه‌ی اول نیست و به جنبه‌ی روایی اثر توجه شده‌است و موضوعی در تناقضِ نمایشنامه‌ی اول دارد.