"خولیسم خولیسم است دیگر؛ چه خواب باشه چه بیدار."
خانه مغایرت یه کلیشه برعکس در قالب طنزه! 
اغلب کتاب‌ها، فیلم‌ها و جوک‌های ما در مورد عروس و خانواده شوهر است و این‌بار تو این کتاب از گله‌ها و سختی‌های تازه داماد یزدی میخوانیم!
پسری از خانواده امروزی‌تر که وارد یه خانواده شلوغ سنتی میشه و تقابل مدرنیته و سنت رو میشد به خوبی تو فضای دوتا خانواده حس کرد.
خانه مغایرت ملغمه‌ای از کتاب‌های مورد علاقه منه، صفا و صمیمیت آب‌نبات هل دار، سبک نگارشی مشابه قصه‌های امیرعلی و البته تکرار به‌جای یک‌سری کلمات که منو یاد سال بلوای عباس معروفی مینداخت (هرچند محتوای این دوتا کتاب هیچ ربطی بهم نداره)
من کلا کتاب رو خیلی دوست داشتم، چون خیلی از خاطرات و یا ایده‌هایی که تو کتاب مطرح میشد رو تجربه کردم :))
اما فصل آخر! احساس کردم خیلی یهو کتاب تموم شد، یعنی دوست داشتم کتاب حجیم‌تر می‌بود و بین فصل آخر و ماقبلش یه فصل بود تا بیشتر در مورد فراز و فرود‌های عملی کردن ایدش میخوندم. اما با این‌حال از لحاظ جمع کردن داستان، پایان درستی داشت.
چوب بستنی‌های طرح جلد و کلا طراحی جلد و خط خوب کتاب رو خیلی دوست داشتم، فقط کاش سفید نبود کثیف میشه خب :)))
        

          این کتاب را هدیه گرفته بودم وگرنه خودم هیچ وقت جذب کتاب های ایرانی و اون هم نویسنده های معاصر جوان نمی شوم ‌.
.
.
یه داستان ساده همراه با کمی لهجه ی یزدی و استفاده از کلمه های خودساز_من درآوردی_ بود .
داستان خیلی خاص نبود و ایجاد کشش هم نمی‌کرد برای خواندن فقط برای پرکردن وقت و شل کردن مغز کنار کتاب های سخت خوان خوب بود .
و در بخش آخر که شامل ۵ ، ۶ صفحه ی پایانی میشد ، احساس میکردی داری یک آگهی تبلیغاتی یا آشنایی با یک کسب و کار خاص رو میخونی نه داستان .
بهتر بود بخش پایانی بیشتر داستانی می‌بود و از سرگذشت آدم های ابتدای داستان گفته می‌شد تا شخصیت های خلق شده در آینده (که فقط در بخش پایانی حضور داشتند)
.
.
فکر میکنم از نویسنده های حاضر در این برهه نباید در حد شاهکارهای ادبی گذشته انتظار داشت .
        

          آنقدر که انتظار داشتم باهاش نخندیدم و کلا کم پیش می آید با کتاب هایی که اطرافیان به راحتی با آن ها می خندند، بخندم.
لحن کتاب یک جاهایی عجیب و غریب و اذیت کننده هم می شد ولی در کل ایده ی آخر نوع بستنی ش و خانواده ی خانه ی مغایرت دوست داشتنی و لذت بخش بودند.
+جلد کتاب با چوب بستنی هاش:)
        

          به عنوان یک کتاب صوتی، ارزش وقت گذاشتن را دارد، چون من لهجه ها را دوست دارم و شنیدنشان  برایم شیرین است. 

مشخص است که کتاب را یک آدم مذهبی با سبک زندگی مذهبی نوشته (که خدا می داند چقدر زیاد، نیازمند این مدل داستان ها هستیم) و در آن به نکته هایی اشاره می شود که کیف کردم. البته  باید وقت بیشتر روی آن صرف می شد تا کتاب پخته تر وحرفه ای  به بازار عرضه شود. 
ایده اولیه خیلی خوب است و عناصر داستانی جذابی در آن گنجانده شده، اما حیف که به قدر کافی پرورانده نشدند. 
توصیه به نویسنده از طرف یک دوست دار  سبک نوشتار شما:
خواهشمندم برای کتاب بعدی حتماً از یک آدم کاربلد در این زمینه برای بازخوانی  کلی کتاب  کمک بگیرید چون مشخص است که ایده های نابی دارید و توانایی خیلی خوب در بیان این ایده ها، اما جدا نیاز به کمک یک حرفه ای هم دارید.
        

          خانه ای مغایر با فرزند کمتر زندگی بهتر
خانه مغایرت رمانی طنز از محمد علی جعفری ست.
پیش از این از این‌ نویسنده کتاب های تاوان عاشقی، سربلند، عمار جلب، آرام جان، جاده یوتیوب و شغل شریف را خوانده بودم.
در بین این ها، بعد از سربلند که درمورد شهید حججی بود، این‌ خانه از نظر جذابیت برای من دوم بود.
داستان در مورد پسری به نام سعید است که هم تک فرزند است، هم دانشجو، هم بی هنر و هم عاشق سحر.
سحر، نامزد سعید، در خانواده ای شلوغ و سنتی رشد کرده است.
برادران و خواهران او عبارتند از : مرتضی، مجتبی و سمانه و سمیه که دوقلو هستند.
داستان از ماه عسل نیمه کاره سعید و سحر به شیراز آغاز می‌شود. پدر بستنی فروش سحر با موتور تصادف کرده و خانه نشین شده است. با خانه نشین شدن پدرخانم سعید، پیشنهاد اداره بستنی فروشی توسط سعید مطرح می‌شود.
سعیدی که دست و پا چلفتی ست و به محض دست زدن به هویج بدنش مور مور می‌شود.
مقایسه زندگی خانوادگی خانواده ی خلوت سعید با خانواده شلوغ سحر از نقاط قوت کتاب است.
سرزندگی، شادی، خنده، احترام، عشق و محبتی که در خانه سعید به ندرت يافت می‌شود در خانه سحر به وفور در دسترس همگان است.
در این بین خبر بارداری مادر سحر، سعید را متعجب می‌کند که......
داستان به حداقل یکبار خواندنش می‌ارزد.
نسخه ی صوتی کتاب با لهجه شیرین یزدی هم موجود است که لذت کتاب را دوچندان می‌کند.