بهتر انتخاب کن، بهتر بخوان

ذرت سرخ

ذرت سرخ

ذرت سرخ

مو یان و 1 نفر دیگر
4.0
1 نفر |
3 یادداشت

با انتخاب ستاره‌ها به این کتاب امتیاز دهید.

در حال خواندن

1

خوانده‌ام

3

خواهم خواند

19

ذرتِ سرخ مهم ترین رمان مو یان (1955) است و او را به جایزه ی نوبلِ 2012 رساند. این اثر شگفت ‏انگیز را روحِ چینِ قرنِ بیستم می دانند؛ سمفونی بزرگی از رنگ ها، آدم ها و مرگ ها. رمان در پنج فصل اصلی روایت می‏ شود و قصه‏ ی سه نسل از یک خانواده است که با انواع رفت‏ وبرگشت ‏های زمانی شناور شده؛ روایتِ رنجِ کارگران و کشاورزانِ چینی، ناامنی های پایانِ امپراتوری، حمله ی خون بار ژاپنی ها و گرسنگی. زبانِ طنزآلود مو یان همراه انبوه اتفاق هایی که مدام انسان ‏های او را در بر می گیرد، این اثر را به رمانی به ‏یادماندنی تبدیل کرده است. این کتاب در سالِ 1986 منتشر شد و به شهرتی عظیم رسید. نسخه ی سینمایی آن نیز، ساخته‏ ی کارگردان مشهور چینی ژانگ ییمو، یک سال بعد از آن درخشید؛ نامزدِ بهترین فیلمِ خارجی اسکار شد و خرس طلایی جشنواره ی فیلمِ برلین را هم به دست آورد. در ذرتِ سرخ مو یان فقط روای است و، بدونِ قضاوت، حجمِ عظیمی از شخصیت ها را مقابلِ مخاطبش قرار می دهد. رمانی که قرار است نشان بدهد چرا رئالیسم هیچ وقت نمی میرد.

لیست‌های مرتبط به ذرت سرخ

یادداشت‌های مرتبط به ذرت سرخ

            مرگ بر کمونیسم! مویان همین را می‌گوید.
کتاب را می‌خوانیم... با قلب گرم و زبان سرد نویسنده... کتاب را می‌بندیم. چینی که ما در این نیم قرن می‌شناسیم، این‌گونه نیست... چین ذرت سرخ فردیت دارد. افسانه‌ي شرقی دارد. آداب پهلوانی دارد. ادبیات پاستورال دارد به جای ادبیات پرولتری... این چین، چینی نیست که ما می‌شناسیم. پس مرگ بر کمونیسم. این شناخت ما از چین گرفتار سلطه‌ی کمونیسم است و از بین رفتن فردیت در طی چندین دهه.
مرگ بر کمونیسم!
شاید کسی بگوید دوره‌ی جمهوری چه شد پس. شاید کسی بگوید پس جنگ تریاک چه. فقط ژاپن که نبود، بریتانیا چه... نه... همه‌ی این‌ها مایه‌های انحطاط بودند. چین در دوره‌ی انحطاط بود که کمونیسم را به عنوان راه نجات پذیرفت. روسیه نیز... انحطاط تزاری مایه‌ی انقلاب اکتبر شد. مرگ بر کمونیسم یعنی همین. نوبل مویان درست است و مزورانه نیست... 
انحطاط یعنی در حین مبارزه با دولت اشغال‌گر ژاپن، خطر داخلی بیش از خطر خارجی است. جناح‌های مبارز، از هم اسلحه می‌دزدند و به هم نارو می‌زنند... 
کتاب یک خاصه‌ی بی‌نظیر هم دارد... اقتصاد... اقتصاد خرید و فروش سلاح میان مبارزان. اقتصاد تولید عرق ذرت و حتا نشان‌سازی و برندینگ!
چرا راوی نوه‌ی بی‌تاثیر است؟ چون همه‌ی ریشه و ساقه و شاخه‌های درخت یک خانواده را بتواند روایت کند...
مرگ بر کمونیسم، انحطاط، اقتصاد در رمان و راوی از جنس نامده‌گان! همه‌ی این‌ها کتابی قصه‌گو و خواندنی ساخته‌اند.