قهرمانان و گورها
نوشته ارنستو ساباتو
.
.
این کتاب سرشار از رنج و عشق است.
اولین بار، تونل را از این نویسنده خواندم و عاشقش شدم. اما با خواندن این کتاب بود که حتی به عمق مفاهیم تونل بیشتر و بیشتر پی بردم.
مترجم عزیز این اثر در مورد آن گفته است: روایتگر انسان و تضاد هایش.
اما من میگویم: روایتگر انسان است و اشتباهاتش.
.
.
در ابتدای رمان، گزارشی کوتاه از دختری نوزده ساله به نام آله خاندرا میخوانیم که پلیس آن را نوشته است. دختری از خاندانی سلطنتی که پدرش را با اسلحه به قتل رسانده و سپس خودش را آتش زده است.
همچو رمان تونل آغازی هیجانی و جنایی دارد.
سپس دو شخصیت اصلی داستان وارد میشوند. مارتین و برونو.
کتاب شامل چهاربخش است.
"اژدها و شاهزاده خانم" "چهره های نامرئی" "گزارشی درباره نابینایان" "خدایی بی نام و نشان"
.
.
در بخش اول شاهد آشنایی مارتین با آله خاندرا و عشق آن دو هستیم و سپس در بخش دوم فراز و نشیب های عجیب داستان و ورود برونو، عاشق پیشه ای که عشق به مادر آله خاندرا را در دخترش جست و جو میکند.
بخش سوم که گزارشی پارانوئیک است و پر از جذابیت و نفرت و آزار. و یکی از برترین بخش های کتاب بود از نظر من.
.
.
نویسنده در مقدمه از دغدغه خودش برای نوشتن نوعی از داستان می‌گوید که به کمک آن خود را از دل‌مشغولی‌هایی که برای خودش هم روشن نیست برهاند و همین موجب شده است راوی دست به قضاوت خاصی نزند.
ساباتو در این اثر نشان میدهد انسان به چه میزان میتواند به خاطر احساساتش اشتباه کند و سپس دست بر توجیه اشتباهات خود بزند.
.
.
اثری بود که هم مرا رنج میداد و از طرفی عشق به ادامه دادن آن داشتم.
همچو تمثیلی از زندگی.
در بخش چهارم کتاب روایت از زبان برونو است که وضعیت آرژانتین قرن بیستم را روایت میکند. و قسمت هایی از خاطرات مارتین پس از حادثه و قسمت هایی از واقعه مرگ تاریخی یکی از ژنرال های آرژانتینی.
.
.
اثر قوی ای است اما من از تونل لذت بیشتری بردم.
امیدوارم بخوانید و از آن لذت ببرید.
در پناه خرد.
        

          من ارنستو ساباتو را با تونل شناختم. هجده ساله بودم و درگیر یکی از همان عشق‌های کلاسیک اوایل جوانی. دختری کشف‌ناشدنی، مرموز و با رنجی پنهان از من، درگیرم کرده بود. آن دختر و رنج‌هایش برای من جهانی ناشناخته بود که هر شب تلاش برای کشف آن لذت و رنجی توامان داشت. در آن روزها خیلی اتفاقی کتاب تونل را از ارنستو ساباتو خواندم. آن موقع با تونل که شرح یکی از همان ماجراهای عشقی با دختری مرموز و ناراحت و غمگین و عجیب بود بسیار ارتباط برقرار کردم و برای همیشه از آن کتاب و ساباتو در ذهنم تصویری خوشایند ساخته شد. و به همین ترتیب تونل شد بخشی از خاطرات جوانی‌ام.
خب از آن موقع، خیلی سال گذشته است و چند وقت پیش تصمیم گرفتم که کتاب قهرمانان و گورهای ساباتو را بخوانم. با ذهنیتی مثبت ناشی از آن خاطره خوب. اما، اما کتاب ناامیدم کرد و بعد از مدت‌ها من یک رمان را نصفه نیمه رها کردم. ماجرای کتاب تکراری بود و راستش دیگر در این سن، حوصله کتاب‌هایی که مرکزیتش یک دختر مرموز و غمگین و با رنج‌های فراوان و فلان و بهمان است را ندارم. شاید پیر شده‌ام و کم حوصله، دلم قصه می‌خواهد نه بالای منبر رفتن و لفاظی و مثلا تلاش برای کشف جهان‌های ناشناخته و بعضا خالی و رمانتیک.