صحبت های یک مرد با پدری که نیست .
مرگ پدر باعث شد تا  پسر  نگاهی به رابطه گذشته خود با پدرش کند ، گذشته ای که شاید زمان کمی از زندگی او را گرفته اما تمام زندگی او را تحت تاثیر قرار داده .
پسر  خاطرات را بیان می کند و در تمام آن یک چیز به چشم می‌خورد که پسر پدر را به عنوان یک مرد معمولی درک نکرده است و هر لحظه حسرت  آن سال ها را می‌خورد هر سال از نبود پدر می‌گذرد پسر ، پدرش را بیشتر به عنوان یک مرد معمولی قبول می‌کند و او را دوست دارد .

        

          ساده و کوتاه 
واگویه های نویسنده با پدرش و مرور خاطرات نویسنده این زمزمه ها غم و شادی و ... در بر داره
        

          سلام اوقاتِ تمام شما بخیر باشه " ! 

روزی که این کتاب و تهیه کردم و تصمیم به خوندنش داشتم چقدر همه‌چیز متفاوت بود .(انسان قوطه‌ور در رنج) 
حالا که دارم فکر می‌کنم هیچ‌چیز پایدار نیست و ما انسان‌ها به مرور تبدیل به آدمک‌های غم‌خوار و غم‌دیده تبدیل می‌شیم  .
. . .

این کتاب در غمِ عجیب و حرف‌های ناگفته زیادی نوشته شده بود کتابی کوتاه و حرف‌هایی که تا مدت‌ها مغزِ آدم‌ رو مشغول و حتی آزرده خاطر نگاه‌می‌داره 
((  ما ثروتمند نبودیم، این را گفته‌ام؛اما هیچ چیز واجبی در زندگی‌مان کم نداشتیم . از سوی دیگر ، برخلاف تصوری که اغلب درباره تک فرزند‌ها وجود دارد ، در خانه مرا زیر بال و پر
نگرفتند، ولی دوستم داشتند و به چشم نعمتی گرانبها به من نگاه می‌کردند. تو نرم‌خو و اهل ناز و نوازش بودی ، بوسیدن و در آغوش کشیدن را دوست داشتی . ))

. . .
حرف‌های مانده در دل و به نوعی ابراز غم و احساسات در چندخطی از کاغذ‌های روزگار . آیا مرد معمولی بودن گناه است ؟ . مردان معمولی قهرمان دنیا نیستند اما قهرمان خوانواده‌شان چطور ؟ . خوانواده‌ای هرکدام از ما چه چیز‌هایی نثار ما کرده که گاهاً از آن خبری نداریم و در گذرِ زمان پودر می‌شویم ما که هر چه بودم و هرچه هستیم از وجود و حضور آن‌هاست آرزوهای ما تا کجا بر ما رسیده‌اند و تا کجا حمایت شده‌اند . .

نمی‌دونم اما این و می‌دونم برای اشک ریختن و فکر‌کردن به رنج خودمون و خوانواده گزینه‌ای خوبیه "! 
✨️🗓
        

          مونولوگ یا نامه‌ای بلند از  واگویه‌های مردی با پدرش...
هر چه پیش می‌رویم لایه‌های عمیق‌تری را کشف می‌کنیم که چیزی آشنا را در ما زنده می‌کند؛ احساساتی که ممکن است تا ابد درونمان پنهان  کنیم...
        

          بی‌نهایت دوستش داشتم، 
هرکدام از ما می‌توانیم تکه‌هایی از خودمان را توی این کتاب پیدا کنیم. به‌قول بزرگواری همه عضله بود بی یک گرم چربی. کم حجم است و روان. 
نویسنده دارد با پدرش حرف می‌زند. 
پدری که یک مرد معمولی است، 
گاهی گله می‌کند، گاهی طلب بخشش، اما آخ از آن رگه‌های جاودان عشق. جان بخشیده است به کتاب... 
قطعا چند باره خواهم خواند. 
        

          حقیقتا خیلی معمولی است. در کتاب «میان آنها» ریچارد فورد هم یک پدر معمولی را روایت کرده ولی درخشان...
        

          ماجرا از جایی شروع میشود که راوی با نگاه به عکس جوانی پدر و مادرش، به یاد خاطرات و روزهایی می افتد که با پدرش سپری کرده است. پدر در این داستان فردی کاملاً معمولی است، و رابطهٔ پسر با اوست که ماجراها و اتفاقات رمان را پیش میبرد.
داستان در قالب نامهٔ بلندی روایت میشود؛ گویی راوی در حال نوشتن زندگینامهٔ خودنوشتی است که در آن، رابطه اش با پدرش را با جزئیات شرح میدهد. او حرفها و خاطراتی دارد که سالها ناگفته ماندهاند و حالا، مانند اعترافی شخصی، تصمیم گرفته آنها را روی کاغذ بیاورد. این گفتگوی درونیِ راوی با پدرش، در واقع روایت حسرتها و فرصتهای ازدسترفته است؛ فرصتهایی که به دلیل شناخت ناکافیِ پدر و پسر از یکدیگر، هرگز به واقعیت نپیوستند. اکنون با مرگ پدر، تنها خاطراتی کمرنگ و محو از او باقی مانده است.
        

          در مورد رابطه پدر و پسر(نویسنده کتاب) بود، به قول ایو سیمون قسمتی از زندگی‌ای که پدر زیست و خودش احساس کرد.
فکر نمی‌کردم یک کتاب کوتاه رو انقدر دوست داشته باشم و بتونم ارتباط عمیقی باهاش بگیرم.
قطعا  تنها باری نخواهد بود که کتاب رو میخونم...