یک جا واندا می‌گوید که عشق فقط "ظرفی است که همه چیز را توش می‌چپانیم." در اصل، محفظه‌ای، ظرفی تو خالی است برای توجیه رفتار ها و انتخاب های ما. مفهومی که تسکین‌مان می‌دهد، و معمولا فریب‌مان هم می‌دهد.
      

        چقدر این مرد زندگی رو از دید نوجوان ها بامزه روایت می‌کنه:)
      

        شاید کتاب خیلی ترسناکی نباشه ولی خوندن اون تو دل شب و با صدای رعد تاثیر خودشو می‌زاره.👀
      

        واقعا اون تپش قلبی که در بخش های پایانی کتاب های آگاتا کریستی همراهم میشه رو دوست دارم.