رمان آیینه‌ای است که بر سر راهی به گردش در می‌آید. گاهی رنگ زمرد مانند آسمان‌ها و گاهی گِل لجنزارهای راه را به شما نشان می‌دهد.

دل‌های کسانی که هیچ طلب نمی‌کنند چون پذیرفته‌اند که تا ابد زندگی‌شان چنین است: نبردی از پیش باخته. بله تو نجنگیدی، تو با کمری خمیده درون طوفان‌های زندگی تاب خوردی...

جسم مردگان خاطره‌ای ست که می‌توانیم در آغوشش بگیریم...

عشق در زبان لاتین کلمه‌ای است که آهنگ مرگ را به یاد می آورد، واین است که مرگ از عشق حاصل می‌آید. و پیش از مرگ نیش غم و محنت بر دل فرو می‌رود و عزا و گریه و دام و نیرنگ و جنایت و پشیمانی آغاز می‌شود.

عشق به جستجوی برابری نمی‌رود، به دست خود برابری فراهم می‌آورد.