مواجهه‌ام با ادبیات تو مدرسه_از همون ابتدایی_ طوری بود که هیچ‌وقت ذوق ادبیم اقناع نمیشد.
نمیدونستم گیرش کجاست، ولی از یکجایی مسیر دلخواهم در ادبیات رو از اونچه تو مدرسه میگذره جدا کردم.

این روزها اما در شرف معلمی، کاسه‌ی چه‌کنم به دست گرفته‌‌ام برای تغییر اوضاع...که دستی این کتاب رو میگذاره سر راهم!
اینکه دقیقا چرا و چگونه روش‌های آموزشی ما گند میزنند به ذوق و شوق ادبی کودکان (و حتی استانداردهای مدنظر سوادآموزی) رو این کتاب به خوبی پاسخ میده‌؛ و البته شیوه‌ی آموزشی و مواجهه‌ی درست ادبیات برای کودکان رو هم ترسیم میکنه.
اگرچه به نظرم یک جلد دیگه میخواد که به صورت کارگاهی و با ذکر مصادیق روشن‌تر در میدان عمل، نقش تسهیلگر و معلم رو نشون بده؛ مخصوصا به معلمی که ناچار در چنگال شیوه‌ی مرسوم آموزشی تو مدارس دولتی گرفتاره.

در نهایت با خوندن نمونه شاعرانگی بچه‌های ابتدایی در پایان کتاب و پتانسیل حیرت‌انگیز قلمشون بسیار شوق‌زده شدم!

پ.ن : سپاس بسیار از رفیق شفیقی که با امانت‌دادن کتاب و ترغیبم به مطالعه‌ی آن، دریچه‌ای نو رو به ادبیات‌وکودکان بر من گشود.
        

          از کتاب‌هایی است که کاری با علمی یا غیرعلمی بودنش ندارم؛ حال خوب کن است!
به معلم انرژی میده که بره سر کلاس. انگیزه میده.
هر چند که از نظر علمی هم به نظرم مشکل اساسی نداره و با نوشتاری ساده و کوتاه می‌تونه تغییر نگرش ایجاد کنه.
        

          شرافت بعد از سالها شاعری، پا به دنیای  آموزش کودکان دبستانی گذاشته و نوشته‌های بچه‌ها در نظرش شگفت‌انگیز است. در این کتاب، با نگاه جامع و نقادانهٔ مولف به آموزش ادبیات در مقطع دبستان آشنا می‌شویم.