بریده‌ای از کتاب همه کودکان شاعرند اثر سیدمحمدرضا شرافت

یکی از مهم‌ترین دریافت‌هایی که در این سالها داشته‌ام این است که کودک در اوج ادبیات سیر می‌کند. در سالهای بعد و در نوجوانی کم‌کم انگار پا روی زمین می‌گذارد و نگاهش به دیگران می‌افتد و در میان آن‌ها گم می‌شود. در بزرگسالی اگر با مرارت و تلاش بخواهد به ادبیات هم برسد باید به همان کودکی برگردد؛ کودکیِ خودآگاه، کودکیِ آگاهانه!