خوب بود از خوندنش پشیمون نیستم هر چند به دلیل شفاهی بودن اصل این کتاب  که بصورت گفتگو بوده بعضی جاهاش خسته کننده به نظر میرسید
        

          «چرا که عشق در اصل همان لحظه‌ای است که یک رخداد، وجود را کنار می‌زند [و از آن عبور می‌کند. و این توضیحی است برای "عشق دیوانه‌وار". عشق به هیچ قانونی فروکاسته نمی‌شود. هیچ قانونی برای عشق وجود ندارد.»
        

          کتاب : در مدح عشق
گفت و گوی نیکلاس ترونگ با آلن بدیو پیرامون عشق
نگاهی به کتاب:
در این کتاب نیکلاس ترونگ با آلن بدیو به گفت و گو نشسته است تا رویکرد بدیو به عشق را بسنجد. کتاب از 6 فصل تشکیل شده. در فصل اول بدیو به مسائلی در دنیای امروزین اشاره می‌کند که عشق را در معرض تهدید قرار می‌دهند. در این بخش، بدیو مهم‌ترین تهدید را خطر ایمنی نام می‌گذارد. منظور از خطر ایمنی، تمایل امروزی به عشق‌های بدون هیچگونه خطر یا پیش‌بینی ناپذیری است که مهم ترین نمود آن در شبکه‌های دوست‌یابی و همسریابی دیده می‌شود. در فصول بعدی، بدیو تعاریفی از عشق بدست می‌دهد که روشن‌کننده‌ی عشق حقیقی است. بدیو عشق را با حقیقت پیوند می‌زند. از نظر او عشق، به معنای یکی شدن و وحدت پیدا کردن دو در یکی، صرفا اختصاص به اسطوره و ادبیات دارد اما در ساحت فلسفی، عشق نه یکی شدن بلکه دو شدن است. عشق از نظر بدیو، به آدمی کمک می‌کند تا از یکی بودن خارج شده و به دو بودن وارد شود، عاشق جهان را نه از منظر یک بلکه از منظر دو نگاه می‌بیند و از منظر دونفر جهان را زندگی می‌کند. همین دو بودن است که با وارد کردن تفاوت به شناخت عاشق از جهان، حقیقت را نمایان می‌سازد. آدمی پس از عاشق شدن، شناختش از جهان را تغییر می‌دهد و دوباره جهان را برساخت می‌کند. منتها این تصویر جدید از جهان براساس تفاوت و دوبودن حاصل شده است که به حقیقت نزدیک است. بنابراین آدمی از آن رو که به حقیقت عشق می‌ورزد، عاشق می‌شود و این یک پدیده جهان شمول است.  بدیو سپس در فصول دیگر کتاب، به مقایسه‌ی عشق و سیاست و عشق و هنر می‌پردازد. از نظر او سیاست و عشق چندان قابل مقایسه نیستند اما می‌توان دولت را برای سیاست، به خانواده برای عشق تشبیه کرد با این تفاوت که دولت لازمه‌ی سیاست است اما خانواده لازمه‌ی عشق نیست. با این وجود عقاید ضدسرمایه‌داری بدیو موجب می‌شود که کمونیسم در این گفت و گو با عشق پیوند بخورد. درپایان باید گفت ایده ابتدایی و انتهایی بدیو در این گفت‌‍وگو، ابداع دوباره‌ی عشق برای حفظ کردن آن از تهدیدات دنیای امروزی است. 

        

          کتابی که دیدگاه جدیدی  از عشق رو بهم نشون داد.
کتابی که بهم نشون داد عشق چطوری در هنر و سیاست ریشه دوونده.
 رابطه فلسفه و عشق چیه .
حس میکنم یکی از تاثیر گذار ترین کتاب هاییه که خوندم،کتابیه که از مسیر خوندنش لذت بردم.
        

          عشق موضوعی ازلی و ابدی است و در محدوده هنر به عنوان مرکز ثقل هر اثر بدان پرداخته می‌شود. جشنواره بین‌المللی تئاتر آوینیون هر ساله در فرانسه برگزار می‌شود. در سال 2008 در این جشنواره گفت‌وگویی با آلن بدیوی فیلسوف در مورد بزرگداشت عشق انجام، و متن آن چهار سال بعد در کتابی با عنوان در ستایش عشق منتشر می‌شود. آلن بدیو در این سخنرانی از جنبه‌های مختلفی به عشق - که به گفته‌ی او امروزه در حال طی مسیری است که به واژگون شدن و منسوخ شدن معنای اصیل آن می‌انجامد - پرداخته است: عشق در معرض تهدید، فلاسفه و عشق، ساخت عشق، حقیقت عشق، عشق و سیاست، عشق و هنر.

او به طرز جالبی در فصول مختلف این کتاب و با کمک گرفتن از سایر فیلسوفان و نویسندگان، حقایقی بیان نشده از مفهوم حقیقی عشق را به تصویر می‌کشد تا به خواننده بفهماند که " عشق را باید از نو ابداع کرد."


        

          با توجه به اینکه موضع محوری این گفتگو عشق بود برای من جذابیت داشت ولی بخش 5 و 6 این کتاب خیلی برای من قابل درک نبود ، خصوصا بخش 5.
در کل با این دیدگاه که عشق و امنیت و تضمین با هم جمع شدنی نیستند ، موافق بودم ، بعضی دیدگاه های بدیو نیز برام قابل توجه و جالب بود ، هرچند که خیلی نظرات مشترکی نداشتیم.
ترجمه کتاب روان نبود ، یا شاید هم خود گفتگو سنگین بوده و ترجمه خیلی وفادار به متن. برای درک بعضی جملات و عبارات خیلی باید دقیق می شدم و گاهی حتی حس کردم که خود مترجم یا متوجه نشده یا نتونسته منظور رو برسونه.
به هر حال اگر ماهیت عشق و بحث هایی پیرامون این قضیه براتون جذابه ، این کتاب می تونه براتون جالب باشه
        

          در واقع یک مصاحبه است و برای من کمی دور از انتظار که مصاحبه این قدر آشفته، پراکنده و بدون پرداخت جدی بود؛ نکات و تیترهایی که بدیو اشاره کرد، هر کدام و ربط‌شان به یکدیگر و... می‌توانستند اگر امکان تفصیل نیست لااقل سرسری طرح نشوند. بیشتر مثل چک نویس یادداشت برای یک روزنامه عمومی بود.

از سانسورها که بگذریم، ترجمه هم روان و ویراسته نبود. 
(ترجمۀ نسخۀ انتشارات نیک فرجام که فاجعه‌آمیز بود)
        

          مختصر و مفید. بیش از اون که بخواد جوابی به پرسش‌های پیشینی شما بده سوالات جدید و البته مهمی رو نسبت به مسئله برای شما ایجاد می‌کنه. می‌تونه مصداق اون شعر باشه که می‌گه: جست‌وجویی در دلم انداختی/ تا ز جست‌وجو روم در جوی تو. گستره‌ی مباحث مورد اشاره نسبتاً وسیعه و خب باعث می‌شه آدم بخواد چیزای بیش‌تری بدونه و همین محرک خوبی واسه من بود برای مطالعه‌ی بیش‌تر تو این حوزه.
        

          «عشق یک طرح وجودی برای ساختن دنیایی از دیدگاه مرکز زدوده‌شده است که با غریزه‌ی صرف من برای بقا یا از نو تصدیق کردن هویتم تفاوت دارد. من در این‌جا «ساختن» را در برابر «تجربه کردن» قرار می‌دهم. آن‌گاه که سر بر شانه‌ی زنی که عاشقش هستم می‌گذارم، و فی‌المثل می‌توانم این‌ها را ببینم: آرامش گرگ‌ومیش از فراز منظره‌ای کوهستانی، مزارع سبز و طلایی، سایه‌سار درختان، گوسفند پوزه‌سیاهی که بی‌حرکت پشت پرچین ایستاده، و آفتاب که در شرف پنهان شدن در پس قله‌های مضرّس است؛ نه به واسطه‌ی برداشتی که از چهره‌اش می‌کنم، بلکه از درون دنیا همان‌طور که هست می‌دانم زنی نیز که عاشقش هستم همین دنیا را می‌بیند، و این همسویی بخشی از جهان است، و می‌دانم که عشق دقیقاً در آن لحظه تناقض این‌همانی و تفاوت را می‌سازد، می‌دانم که عشق وجود دارد و تداوم وجودش را وعده می‌دهد. واقعیت این است که من و او در این سوژه‌ی تکین دست داریم، سوژه‌ی عشق منظرگاه جهان را از طریق منشور تفاوت‌های‌مان می‌نگرد، سپس این جهان [به این طریق درک‌شدنی است، زاده می‌شود، و اصلاً بازنمایی آن چیزی نیست که نگاه خیره‌ی من را پر می‌کند. عشق همواره امکان‌پذیری حضور یافتن در تولد جهان است؛ نیز تولد یک کودک، اگر از روی عشق زاده شده باشد، مثال دیگری از این امکان‌پذیری است.»

کتاب، مصاحبه‌ی «نیکلاس ترونگ» با «آلن بدیو» است که در شش بخش اصلی راجع‌به عشق گفتگو می‌کنند:
۱) عشق در معرض تهدید
۲) فلسفه و عشق
۳) برساختن عشق
۴) حقیقت عشق
۵) سیاست و عشق
۶) هنر و عشق
بدیو علاوه بر بیان نظراتش درمورد بحث‌های شناخته‌شده‌تری مثل لزوم توجه به فرآیندها در عشق، در مواردی که بحث نسبت موضوعاتی مثل سیاست و هنر با عشق مطرح است، دیدگاه‌های بدیعی را بیان می‌کند. مثلاً در بخش سیاست و عشق، دو مفهوم سیاسی- فلسفی «کمونیسم» و «برادری» با دیالکتیک موجود در عشق مقایسه می‌شوند. کمونیسم این ایده را دارد که «جمعی بودن قدرت ادغام هرگونه تفاوت فراسیاسی را دارد» و در عشق هم «هویت‌ها و این‌همانی‌ها فی‌نفسه مانع خلق عشق نیستند». در مورد برادری هم گفته شده: «اگر امر جمعی واقعاً می‌تواند برابری را بپذیرد، به این معناست که برادری نیز می‌تواند حادترین مفارقت‌ها را در خود ادغام کند و قدرت این‌همانی را به اندازه‌ی زیادی محدود کند».
با توجه به حجم کم کتاب و ساختار آن که بر مبنای مصاحبه است، به مباحث مفصل و عمیق پرداخته نشده؛ اما برای علاقه‌مندان به این حوزه بینش‌های مفیدی را ایجاد می‌کنند. در مجموع با توجه به نکات موجز و در عین حال درخشانی که طی صحبت با بدیو مطرح می‌شوند، خواندن «در مدح عشق» را توصیه می‌کنم.