هیچ رقیبی به اندازه خودخواهی دشمن عشق نیست.می‌توان گفت :دشمن اصلی عشق من،آن کسی که باید مغلوبش سازم،دیگری نیست،خودم هستم؛خودی که این همانی را به تفاوت ترجیح میدهد جهانش را به جهان بازسازی شده با گذر از فیلترِ تفاوت تحمیل کند.

به راستی که عشق مرا بالا یا حقیقتا پایین نمیکشد.عشق طرحی وجودی است: به منظور ساختن دنیا از منظری مرکزیت‌زدایی شده غیر از منظر انگیزه محض من برای بقا یا تایید مجدد هویتم.