فلسفه علم همواره یک مرحله پیش از کسب یک دانش خاص قرار گرفته است. شاید حتی بتوان گفت مرحله ابتدایی کسب یک دانش خاص، دریافت آن است که علم چیست و چگونه به دست آمده است. کتاب چیستی علم، درآمدی است بر مکاتب فلسفی پیرامون علم که تا کنون مطرح شده اند و در زمان هایی نیز تنها مرجع اصلی کسب علم و به کارگیری آن بوده است. 
آلن چالمرز، که استاد فیزیک و تاریخ علم بوده است و پس از آن در رشته فلسفه تحصیل کرده، به این امر مهم پی برده است که قبل از پرداختن به علمی مشخص، باید خود مفهوم علم را واکاوی کرد. در نتیجه ی این عقیده، او کتابی نوشته است تحت عنوان چیستی علم و در این کتاب به این مساله پرداخته است که در طول تاریخ علم چه رویکردی بر علم حاکم بوده است. او اشاره می کند که در مراحل نخستین آشنایی تخصصی با علم، تجربه گرایی و روش های استقرائی که متکی بر مشاهدات تجربی صرف بوده است، تنها شکل پذیرش علم در نزد دانشمندان بوده است. علاوه بر این، تنها کسانی را می توانستیم دانشمند بدانیم که از همین روش تجربی و استقرائی در انجام تحقیقات علمی خود استفاده می کردند. 
در این بین، آلن چالمرز، این اشکال ابتدایی و مسلط برداشت از علم را مورد نقد قرار می دهد و کاستی ها یا معایب آن را اشکار می سازد. به این ترتیب مخاطب این اثر، علاوه بر اشنایی با این مکاتب فلسفی پیرامون علم، می آموزد که چگونه باید اشکال خاصی از علم را مورد نقد و چالش قرار دهد. پس از آن، چالمرز به مکاتب مسلط بر علم تا امروز می پردازد و مجددا چالش هایی برای آن ها ایجاد می کند. با این حال مساله اصلی این کتاب، اشنایی مخاطب با مفهوم اصیل علم است. 

        

          چند سالی است که می خواهم بخوانم
        

          علم، بت مقدس عصر مدرن که پرسش‌گران از آن کافر انگاشته می‌شوند! 
این کتاب را در اوایل دانشجویی و به عنوان مرجع درس فلسفه علم خواندم، علی‌رغم این که دانش آموخته علوم انسانی بودم، چقدر لذت بردم! از این که در این کتاب، رایج ترین پارادایم  علمی یعنی پوزیتیویسم، برایم فرو ریخت! ساختاری که سال‌ها در دوران مدرسه به عنوان مقدمه درس علوم برای‌مان جا انداخته بودند! 
بخوانید و به هر کس که ناآگاهانه علم را (بدون آگاهی به مکاتب مختلف علمی) می‌پرستد پیشنهاد دهید!
        

          این کتاب توسط سعید زیبا کلام ترجمه شده است . چالمرز در این اثر نسبیت علم و تاثیر پذیری آنرا از متغیر های گوناگون به اثبات می رساند. چیزی که در برابر قطعیت علم تجربی قراردارد.
        

          علم، گویا پیامبرِ مقدس مردمان عصر مدرن شده است، بت و خدایی جدید، بی‌نقص، قابل اطمینان و دانای کل... این تلقی از علم که همه جا را فتح کرده، از کوچه و خیابان تا دانشکده‌های علوم پایه، چقدر درست است؟ به راستی علم اینقدر مقدس و قابل اطمینان است؟ اعتبار این دانشِ ارزشمند بشر از کجا می‌آید؟ چه چیزی علمی است؟ طب سنتی یا روانکاوی فروید یا مارکسیسم نیز آیا علمی‌ست؟ چه مرزی میان علم و غیرعلم، فی‌المثل فلسفه هست؟... سوالاتی از این دست پرسش‌های بسیار مهمی هستند و در دنیای امروز ما پررنگ، زیرا علم به طرز قابل توجهی زندگی‌هامان را تحت تاثیر قرار داده، و نتیجتا پرداختن به این پرسش‌ها در قامت فلسفه‌ی علم نیز اهمیت بسیار دارد. 

کتاب چیستی علم چالمرز کتاب مرجع تیپیکال کلاس‌های مقدماتی فلسفه علم است، زمانی که من در گروه فلسفه علم دانشگاه شریف کلاس مقدمه را برداشتم برای اولین بار با این کتاب آشنا شدم. ترجمه‌ای که پیشنهاد می‌شود معمولا همین ترجمه زیباکلام است، نمی‎دانم ترجمه دیگری نیز وجود دارد یا نه ولی ترجمه روان و قابل فهمی‌ست. کتاب در مقدماتی‌ترین سطح ممکن نوشته شده، و هیچ پیشنیازی ندارد. از افراد بسیاری شنیده‌ام که اگر قصد مطالعه عمیق‌تر فلسفه علم را دارید سراغ کتاب‌هایی چون فلسفه علم سمیر اکاشا و یا شیخ‌رضایی بروید، از هردو کتاب تعریف شنیده‌ام اما خودم نخواندم، در هر صورت کتاب حاضر تنها برای شروع کار و آشنایی مناسب است.

کتاب، و شاید فلسفه علم، با مسئله استقرا آغاز می‌شود و فصل اولش به این مسئله اختصاص دارد. مسئله استقرا از مسائل مهم و بنیادین فلسفی‌ست. مسئله از این قرار است که ما معمولا در علم یک سری مشاهدات زمان‌مند و مکان‌مند و جزئی داریم، مانند این که "امروز خورشید طلوع کرد" و همچنین دیروز و پریروز و 3 روز پیش و روزهای قبلش، اما آیا این‌ها نتیجه می‌دهد که حتما فردا هم طلوع می‌کند؟ از کجا معلوم فردا و پس فردا و به طور کلی، همیشه خورشید طلوع خواهد کرد؟ تئوری‌های علمی جنرال و کلی هستند، احکامی که صادر می‌کنند از جنس "همه الکترون‌ها بار منفی دارند" است، این در حالی‌ست که تعداد محدودی الکترون مشاهده شده، سوال این است که از آزمایش‌های محدود آیا می‌توان نتایج کلی و جهانی گرفت؟ چگونه؟ در ادامه، کتاب پاسخ‌های مسئله را تشریح می‌کند، به نسخه‌های مختلف استقراگرایی می‌پردازد، سپس در فصول بعدی رویکردی کاملا متفاوت را شرح می‌دهد به نام ابطال‌گرایی پوپری، که طبق آن ما نمی‌توانیم از تعداد محدود آزمایشات‌ و مشاهدات‌مان نظریات کلی را نتیجه بگیریم، ولی می‌توانیم با یک مثال نقض، نظریات کلی را نقض و یا ابطال کنیم. انتقادات به این رویکرد در فصول بعدی مورد بررسی قرار می‌گیرد و سپس نویسنده به تئوری‌های پیچیده‌تر مانند پارادایم‌های کوهن و برنامه‌های پژوهشی لاکاتوش می‌پردازد که علم را فرای گزاره‌های جزئی و کلی می‌بینند، به صورت ساختارهایی پیچیده و بزرگ... 

کتاب بسیاری از مسائل کلاسیک فلسفه علم را پوشش می‌دهد و خواننده در سطحی مقدماتی با کلیت این مسائل آشنا می‌شود، گرچه بعید می‌دانم به مسائل جدیدتر دنیای فلسفه علم پرداخته باشد. اگر به دنبال آشنایی اولیه با این حوزه هستید، کتاب برای شما مناسب است، گرچه حتما به کتاب‌های اکاشا و شیخ‌رضایی و دیگر کتب این زمینه نیز فکر کنید. فلسفه علم حوزه مهمی‌ست و نگرش افراد را نسبت به علم تغییر می‌دهد، به گمانم واجب است دانشجویان مهندسی و علوم‌پایه کمی مزه تند و تلخ و شیرین فلسفه علم را بچشند، تلقی‌های خامِ معمول نسبت به علم معمولا تلقی‌های مسموم و خطرناکی هستند، و فلسفه علم شاید تاثیر عمیقی روی این تلقی‌ها داشته باشد. پس از خواندن اولین متون فلسفه علم است که انسان به راستی می‌اندیشد، ما واقعا چقدر درباره دنیا می‌دانیم؟ آیا آنقدر که فکر می‌کنیم می‌دانیم، می‌دانیم؟