این مجموعه داستان رو هفت سال پیش خوندم (به شهادت تاریخ‌هایی که داخل کتاب زده‌م).  هرچی فکر کردم هیچی ازش یادم نیومد، فقط یادم اومد که کتاب بدی نبود. برداشتم از اول تا آخر مجددا تورق کردم،  بعضی جاهاش رو دوباره خوندم. بازم هیچی یادم نیومد! (جز یه داستان اونم به دلیلی). نمی‌دونم بعضی کتاب‌ها چرا اینطوری‌ان؟ خوبن ولی موندگار نیستن. «خوبِ معمولی» برازنده‌شونه. البته این بلا بیشتر دامن داستان کوتاه رو می‌گیره. 
تنها داستانی که به یادم مونده، داستان آخره؛ چون فیلم ایرانی «پله آخر» با اقتباسی آزاد ازش ساخته شده. و چه فیلم دلچسبی از دل یه داستان نچسب در اومده! 
        

          نمیدونم کلاس چندم بودم که این کتاب رو خوندم ولی یادمه نتونستم چیز زیادی ازش بفهمم... شاید اگه عمر کفاف داد و کتاب های دیگه رو هم به اندازه کافی خوندم، دوباره برم سروقت این کتاب.
        

          در ویرگول یادداشتی با عنوان "تحلیل داستان «خواهران» اثر جیمز جویس در مجموعه دوبلینی ها" منتشر کرده‌ام:
https://vrgl.ir/uo1m5