یک مردم‌نگاری دوست‌داشتنی و دردناک.
بعد از خواندن کتاب‌ دیگر نمی‌توانید از کنار بعضی چیزها ساده بگذرید. روایتی که از زیست کودکان کار در این کتاب می‌خوانیم کاملاً دقیق و با جزئیات است. متأسفانه واقعیت خیلی تلخ‌تر از چیزی بود که فکر می‌کردم.
        

          «وقتی این تحقیق را شروع کردم می‌خواستم بر سه عنصر فرودستی بچه‌های کارگر افغانستانی دست بگذارم. بر خلاف رحیم که معتقد بود مردم از وضعیت آن‌ها آگاهند من گمان می کردم که کسی چیزی نمی‌داند و برای ایجاد تغییر لازم است بنویسیم ، که بخوانند و بدانند.
آن روزها هم اخبار زیادی از کودکان کار منتشر می ‌شد( حالا خیلی زیادتر ) اما من فکر می کردم کاری جدی‌تر لازم است. طولانی‌تر از گزارشی چند دقیقه‌ای»
از متن کتاب ص۱۹۵
این کتاب نوشته کسی است که از نزدیک شاهد تلاش‌های شبانه روزی‌اش برای اینکه «صدای رنج دیدگان » باشد بوده و هستم