یک داستان عالی درباره اثر پروانگی
دست بقیه را بگیری یک دست نامرئی دومینووار دست بقیه را میگیرد
        

          داستانی تصویری و بسیار لطیف مناسب کودکان شش سال به بالا. سه روایت موازی که در نهایت به هم می رسند و هر یک گره آن دیگری را می گشاید.
دو ساعت مانده به تحویلِ سال و اردلان در آرایشگاه منتظر است تا نوبتش بشود و برود زیر دست آرایشگر ولی آرایشگاه حسابی شلوغ است.
دو ساعت مانده به تحویلِ سال و آتوسا که رفته لباس نویش را از خیاط بگیرد، پشت در خانه ی او مانده. برق ها رفته و خیاط که گوشش سنگین است صدای در زدنِ آتوسا را نمی شنود و در را برایش باز نمی کند.
دو ساعت مانده به تحویلِ سال و مریم و علی سر چهارراه گل هایشان را نفروخته اند.
اردلان و آتوسا و مریم و علی نگرانند. چه طور ممکن است مشکل این بچه ها حل شود تا به موقع به سفره ی هفت سینِ خانواده برسند؟

دم #فرهاد_حسن_زاده گرم! دم #غزاله_بیگدلو هم گرم!
داستان روان و پرکشش پیش می رود و همه جایش به همه جایش می آید. محل وقوع قصه همین تهرانِ خودمان است. با المان های آشنای شهری و ساختمان های شناس. توی صورت شخصیت ها نگرانی و خوشحالی به جا و به روشنی قابل تشخیص است. و رنگ ها به درستی استفاده شده اند. یک جور سیاه و سفید که آن قدرها هم سرد نیست. چون گُله به گُله رنگ های گرم به آن اضافه شده اند تا بعضی جاهای تصویر را بیشتر و بهتر ببینیم. سبک چیدمان تصاویر و متن هم جالب توجه است. تداعی کننده ی کمیک استریپ است امّا دقیقاً همان نیست.
به نظرم دو صفحه ی پایانی اوج تصویرگری کتاب است. نور آخرین غروبِ سال که مایل بر خانه های محلّه ی منتظر سالِ نو افتاده. و چتری با پروانه های سفید کنار کفش صاحبان مهربانش...
        

          در زندگی هیچ گرهی نیست که باز نشود.
گاهی گره من به دست تو باز می شود.
گره تو به دست یکی دیگر.
و گره یک نفر دیگر به دست من.
ولی خوب می دانم در زندگی هیچ گرهی نیست که باز نشود.

بهترین مضمون و تعریف از کتاب همین نوشته پشت جلد کتاب هست.
چقدر کتاب خوب به دل می نشست و آدم رو به فکر وا می داشت.
        

          از بهترین های غزاله بیگدلو و طوطی. داستان خوب، تصویرگری محشر.‌
        

          دو ساعت مانده به سال نو. اردلان در سلمانی منتظر است  تا موهایش را کوتاه کند، آتوسا منتظر است تا شیرین خانم لباس عیدی را به او بدهد، علی و مریم منتظرند تا گل هایشان را بفروشند و به خانه بروند، شیرین خانم و همسرش می‌خواهند سر خاک فرزندشان بروند، ولی فقط دو ساعت تا سال نو مانده. آیا مشکلاتشان حل میشود؟
تمام احساسات را با داستانی جالب و واقعی به ما نشان میدهد. 
در داستان شخصیت ها ناامید نمی شوند ولی نگرانند .
موقع خواندن کتاب احساسات شخصیت ها  را درک میکنی، انگار خودت تجربه میکنی.
درکل کتاب بسیار خوبی است.

        

          بعضی از کتابهای کودکان رو باید بزرگسالان بخونن.در اهمیت و زیبایی این داستان هر جی بگم  کامل نیست .
محبت،مهربانی تکثیر میشه و تو جهان پخش میشه.
این کتاب رو با کودکانتان بخونید و ساعت ها درباره اش باهم حرف بزنید.