"اهمیت خوانشی بی طرفانه درباره ی زندگی شخصیت ها برای مان روشن و پرواضح است. شخصیت ها را "آن گونه که بودند خواندن برای مان بسیار باور پذیر تر است تا خوانش هایی که بعضاً مغرضانه به ما القا می شود. از این رو کتاب های روایت فتح می تواند پیشنهادِ خوبی برای چنین امری باشد.
"مرگ از من فرار می کند" پاسخی است به جزم اندیشانِ امروزی که از شهدای ما بت می سازند و در حدِ قدیس بالا می برند. این روایت ها، نکته هایی بسیار ارزشمند را به من فهماند: اول این که، عقلانیت میان شهدای ما حرف اول را می زد. دوم، خلاقیت و نوآوری شان بسیار قابل تحسین است. نکته ی سوم و مهم تر از همه این که شهدای ما انسان بودند و افعال انسانی داشتند: با هم شوخی می کردند، با هم می خندیدند، با هم غمگین می شدند، عصبانی می شدند -یا با هم یا بی هم :) -
شخصیتِ دکتر چمران، بسیار جالب است؛نمی توانم درباره اش چیزی بگویم، اما روایت هایی که در این کتاب از نزدیکان و همرزمانِ او ارایه شده است بسیار جالب و محل تامل است، و ابعادِ معنوی، اخلاقی، عقلانی و حماسی او را بسیار، زیبا روشن می کند.

تاریخ اتمام مطالعه: 24 اردیبهشت 94
        

          «مرگ از من فرار می کند» داستانهایی شنیدنی از عارف بی نظیر جبهه هاست. داستانهایی از روزهایی که «مصطفی چمران» در امریکا درس می خواند، از روزهایی که در لبنان می جنگید، از روزهایی که در دهلاویه و سوسنگرد مسوول عملیات چریکی شده بود.

نامه های خواندنی مصطفی به خدا، داستان زندگی عاشقانه ی او با همسرش، روایت شجاعت ها و کرامات مصطفی از زبان همسر او، همرزمان و دوستانش در این کتاب آمده است.

سیر دلتنگی های چمران در امریکا و فعالیت های اثر بخش او در کنار امام موسی صدر، و دل گرمی های او در جبهه های جنوب، عاشقانه های او با خدا و شخصیت علمی او چنان در کنار هم زیبا نشسته است که از شخصیت او، شخصیتی ناب و کم نظیر ساخته است.

این کتاب دربردارنده ی دو سفر است: سفر اول زندگی چمران را در امریکا و لبنان به تصویر کشیده است و سفر دوم داستان رزم چمران در جبهه های ایران است. این کتاب مجموعه ای از خاطرات و توصیفات اطرافیان چمران از اوست.

واکنش خواننده پس از خواندن کتاب: می مانید این آدم میان قرن بیستم چکار می کند؟!

http://mastoor.ir/content/view/2023/7/
        

          چشم تو خورشید را برنمی تابد، پس بیهوده چشم در خورشید مدوز. سهم تو از  خورشید آن است که در آینه می بینی...

من فعلا همین یه جمله رو از این کتاب خوندم، همین یه جمله منو چند ساعته به فکر برده...
یاد وجود و تشبیهش به نور افتادم.
اگر واجب الوجود همان نور مطلقی باشد که از شدتش تو نمیتوانی ببینی اش به اندازه وجود کوچک خودت که میتوانی نور را ببینی  و به آن نور مطلق ایمان آوری.
خوشا به حال آنان که خودشان را میشناسند، هرکس خود را بشناسد نور خدا را میشناسد...
        

          به نام او...
خدایا! تو را شکر می‌کنم که لذت معراج را بر روحم ارزانی داشتی تا گاه گاهی از دنیای مادی درگذرم و آنجا جز وجود تو را نبینم و جز بقای تو چیزی نخواهم و بازگشت از ملکوت برای من شکنجه آسمانی باشد که دیگر به چیزی دل نبندم. 
.
.
.
همیشه می‌خواستم شمع باشم و بسوزم و نور بدهم.
می‌خواستم در دریای فقر غوطه بخورم و دست نیاز به سوی کسی دراز نکنم.
می‌خواستم فریاد باشم.
خدایا! هدایتم کن می‌دانم گمراهی چه بلای خطرناکی است...
.
.
.
‌.
خدایا مرا به خاطر گناهانی که در طول روز با هزاران قدرت عقل توجیهشان می‌کنم ببخش...
        

          من این کتاب رو با عکس جلد گل آفتاب گردن خوندم
شهید چمران خیلی شخصیت  فوق العاده ای داشتن، مثل ایشون از بین انسان هایی که در عصر ما زندگی کردن، هیچ جای تاریخ ندیدم و نشنیدم
        

          بسم الله 
از اون دست کتابایی که یک بار باید بخونی که خونده باشی، ده بار بخونی تا بفهمیش و باهاش مانوس بشی تا بلکه زندگی توهم همچین رنگ و بویی بگیره...

به شدت به کسایی که دغدغه کار جهادی دارند پیشنهاد می‌شه.
        

          "آرزویم این است که اسلحه دست بگیرم و فقط برای آزادی انسان بجنگم"
هرچه بیشتر چمران رو می شناسم به این شخصیت بزرگ دلبسته تر میشم
روح این انسان شریف چقدر گنجایش داشته که اینهمه خوبی و زیبایی رو در خودش جا داده
آرزو می کنم مثل چمران بار سفر ببندم و از این دنیا برم.
        

          درخشان. درخشان.
اگر لیستی داشتم که کتاب‌هایی که برام زندگی رو دوقسمت کرده باشه، این از شایسته‌ترین کتاب‌های اون لیسته. 
        

          این کتاب از زندگی  شهید چمران به نظرم بهترین روایت ها را دارد.