ابر و کرم و ماه و اسکناس و سیمرغ و قبرستان!
خلاصه همه اجزای دنیا دست در دست هم می دهند تا شما قصه ای از جنس قصه های مادربزرگ ها بخوانید. قصه هایی که به ظاهر بی ربط ولی «کل منسجمی» از «طرحی معنادار» هستند و به اقرار نویسنده قرار است بار عبارت«زندگی همین است» را بر دوش کشند.

در این میان محمد هاشم اکبریانی از چند موقعیت ایجاد شده برای بیان برخی کنایه های گزنده اجتماعی،فرهنگی و صد البته سیاسی-دینی بهره می برد که صد البته جای بحث از منظر «تقدیر شناسی» و «جهان بینی» نویسنده را دارد.

به هر حال این نوشته نسبت به آثار متشابه خودش از نوعی خامی رنج می برد، چرا که صرف ایجاد دنیایی با عناصر متفاوت و به ظاهر بی ربط و سپس تلاش برای یافتن روابط معنایی میان آنها، در نهایت بکارگیری مجموعه اتفاقات برای پرداختن به طرحی منسجم و خلق اثری سو رئال کافی نیست. هرچند جولان ذهنی نویسنده در خلق دنیایی با مختصات رویا( و بعضا کابوس) پردازانه و توجه به ظرفیت های اجزا داستانی کاری در خور تحسین است.
پ:چالش پس از مطالعه کتاب برای من، یافتن فردی بود که بیابم و با اطمینان بگویم با این اثر ارتباط برقرار می کند.
        

          سلام
یکی از عجیب غریب ترین کتاب هایی که تا به حال خوندم رو بهتون معرفی میکنم دوستان گودریدزی عزیزم!!

این کتاب درباره ی هیچ چیزی نیست ولی درباره ی همه چیز هست.
داستانی وجود نداره، ولی در عین حال داستان های زیادی وجود داره.
شخصیت های عجیب و غریب زیادی وجود دارند که هرکدوم دنبال درمان و حل وفصل زندگی خودشون هستند.
به نظرم عنوان کتاب، انتخاب هوشمندانه ی نویسنده بود.
که آقا جان، زندگی علنا همینه! بالا بری پایین بیای "زندگی همین است"
پر ازعجایب و غرایب گوناگون، پر از انسان های عجیب و غریب.

وای از شخصیت های این کتاب.
اولا هیکدومشون افراد عادی نیستن!
بعضی هاشون هم اصلا افراد نیستن!!
نویسنده یه حرکت هوشمندانه ی دیگه ای که ازش استفاده کرده اینکه به همه شخصیت ها قدرت سخن گفتن داده و میتونیم بفهمیم که کوچکترین کاری که یک انسان انجام میده چه تاثیری توی کل جهان میذاره...

من ازاین کتاب واقعا لذت بردم و نمیدونم چرا از خوندن و تموم کردن این کتاب خوشحالم.
        

          کتابی که شاید پیشنهاد کنم برای یکبار هم که شده مطالعه اش کنید . داستانی کاملا کمدی و فانتزی اما در هیاهوی اتفاقات مکالمه ای صورت میگیرد و در صفحه ای از کتاب ناگهان برای چندلحظه مکث میکنید! و دوست ندارید اصلا به صفحه ی بعد کتاب بروید... 
با اینکه کتاب را تمام کردم ولی مدام به اون بخش از کتاب مراجعه میکنم و انگار هر لحظه نکته ای جدید را برایم یادآوری میکند.