من برشت.....
برای برقراری عدل در جهان بسیار اندیشه کردم.
راه های چندی را آزمودم که در پس آن بی راهه نمودار شد.
دیده ام که رادمردان جاودانه تاریخ برای نجات بشر کوشیده اند.
با یک دایره ساده گچی من دوستدار بشر بودم و از حامیان هنر،اما اندیشه هایم حتی با تمهید هنر نیز دز تثبیت عدالت بشری کارساز نشد و ظلم همچنان باقی ماند و زمانه عدل را دوباره به ظلم درآمیخت و سرنگون کرد....
من امروز در زیر خاک طنین صدای خود را در انعکاس بمب ناپالم و فریاد مظلومان و شیمیایی شدگان می شنوم. 
حمید سمندریان