کمی افکار نویسنده برایم نا ملموس بود که شاید به دلیل دوری فرهنگ هاست. در طول کتاب آرزو می کردم کاش کمی راجع به مصر اطلاعات داشتم تا بهتر حرف های نویسنده را می فهمیدم.
دیدار نویسنده از ایران برایم جالب بود. البته شاید کمی با ایرانی که من می شناسم تفاوت داشت. بالاخره زاویه ی دید افراد متفاوت است.
به طور کلی تجربه ی جالی هم برای ویلسون و هم برای من بود. یک بار خواندنش بدون قضاوت های اولیه و بدون درست انگاشتن تمام کتاب، توصیه می شود.
        

          کتاب اتوبیوگرافی است. نویسنده خانمی آمریکایی است با درگیری های ذهنی در مورد دین. پس از اتمام کالج، به مصر می رود تا از درون با جامعه اسلامی آشنا شود. و بعد می فهمد که چقدراز رسانه ها دروغ در مورد اسلام شنیده!
مسلمان می شود و با یک جوان مصری هم ازدواج می کند.
اتفاقات روزمره او به عنوان یک تازه مسلمان و هم چنین زندگی جدید در مصر به خوبی بیان شده. همچنین افکار او در مورد اسلام و مسلمانان. کتاب جالبیه
        

          مسجد پروانه: سفر دختر امریکایی به عشق و مسلمانی 
شنیدن داستان انسان های غیر عادی واقعی به خودی خود جذاب هست حالا این آدم غیر عادی کلی عنصر متناقض هم داشته باشد که دیگر نور علی نور میشود. دختر باشد، امریکایی وطن پرست باشد، بی دین باشد ولی اینقدر جسور هم باشد که پا روی همه هویتش بگذارد و برای تجربه واقعیت ها به غرب ُآسیا (یا به تعبیر خودش خاور میانه) بیاید، مسلمان بشود، ازدواج بکند،  خودش را با زندگی شرقی عربی اسلامی وفق بدهد و ماندگار بشود! 
همین ها به نظرم برای خواندنی بودن کتاب کافی است. ولی بیشتر ازین ماجرا نکات ریزی است که در حین داستان گفته میشود: کلیشه های فرهنگ غربی برای مسلمانان، کلیشه های فرهنگ اسلامی برای غربیها، نگاه خاص یک تازه مسلمان غربی به اسلام که گاهی تلنگر می زند یه اعتقاداتی که خیلی ساده به آن ها عادت کرده ایم!  
و در نهایت توصیفات نویسنده از مصر چقدر برای من غیر منتظره بود چقدر مصر را نمی شناسیم چقدر غریبیم با کشور های اطرافمان! 
-ترجمه کتاب ایرادهای جدی دارد ولی قابل تحمل است! 
-نویسنده کتاب اولین سوپرهیرو مسلمان ( آن هم زن) را اخیرا وارد کمیک بوک های مارول کرده! 
-کتاب قابل توصیه ایست جدا!
        

          اول این که مطمئن تر شدم در شکم نسبت به ترجمه های محسن بدره. ترجمه ها واقعا خوب نیست و جالبه برای من که نشر آرما که به نظر نشر مدعی یی!! می رسه، این ترجمه ها رو چاپ کنه. 
دوم این که، فهم ویلو ویلسون که آمریکاییِ مسلمان شده ایست، از ایران برام جالب بود. جالب اما نه چندان ارزشمند. در واقع وقتی بخش سفرش به ایران رو خوندم فکر کردم که باید شناختی که از این کتاب در مورد مصر به دست میارم رو هم مورد اطمینان ندونم و در پرانتز بگذارمش. 
و سوم این که، با وجود این نکته ی دوم، چقدررر مشتاق تر شدم به خواندن در مورد کشورهای مسلمان و جریان های سیاسی و فکری شون. منظورم مطالعه جریان شناسانه نیست. دیدن همه ی این فکرها در بستر واقعی شون در زندگی مردم واقعا جالب و تامل برانگیزه.
از این حیث کتاب خوبی بود مسجدِ پروانه. خوشحالم خوندمش
        

          چند لایه بودن هویت نویسنده باعث جذابیت کتاب شده است. دختر امریکایی تازه مسلمان مقیم کشور مصر!!! دوگانه‌هایی که او روایت می‌کند مثل کتب مشابه که یا ضدیت با دین دارد یا بدبینی به غرب، کلیشه ندارد. چون امریکایی است و مسلمان...
تصویر او از داده و ستانده‌های زن، مسلمان، غربی، مصری منطقی و واقعی است. من در مقایسه با کتبی مثل مسافر خانم شادمهری،‌ این یکی را بیشتر پسندیدم.
        

          فارغ از تصویر سازی زندگی عادی مردم مسلمان مصر و مواجهه زن غربی با فرهنگ مصری، چیزی که جالبم کرد تلاش این دختر برای لذت بردن از میان سختی ها بود.
ارزش چندین بار خواندن را دارد.
        

          خیلی نتونستم باهاش ارتباط برقرار کنم،ولی بد هم نبود.برای اشنایی با فرهنگ های دیگه خیلی هم می تونه مفید باشه
در اصل برای این خوندم که ببینم برای هدیه دادن به یه دختر نوجوان مناسب هست یا نه، که اصلا مناسب نبود
        

          لطافت، فهم چندلایه، زندگی، جوانی، آمریکا، ایمان، شیفت‌پارادایم، تصوف، رسانه، صراحت، احساسات، انسان، نگرانی دائم، دین، فرم
و شاید در یک کلمه: محبت
من این کتاب را زیسته بودم.