چند سال پیش خوندمش و خیلی دوستش داشتم. جزئیات بیشتری یادم نیست
        

          #یادداشت_کتاب 
#چطوری_خیلی_بدخط_بنویسیم
کتاب چطوری خیلی بدخط بنویسیم کتاب کم حجم و سبکی است که می‌شود در ۳۰، ۴۰ دقیقه خواند.
داستان درباره‌ی پسری آمریکایی است که بخاطر شغل مادرش، دائم در سفر است و حالا به مدرسه‌ای در انگلستان آمده است. منتها برعکس مدارس خشن آمریکایی، اینجا همه با هم مهربان هستند و این موضوع برای چستر بسیار لوس و اعصاب‌خردکن است. 

کتاب ماجرای کنار آمدن چستر با مدرسه جدید است درحالی که او بدون اینکه از قبل تصمیم گرفته باشد، به بغل دستی‌اش کمک می‌کند. بغل‌دستی چستر، پسر بدخطی است که در آموختن دروس مدرسه کند یا به قول بقیه خنگ است اما توانمندی‌های دیگری دارد که چستر آن‌ها را کشف می‌کند و به همه نشان می‌دهد. یکی از کمک‌های او که نام کتاب هم هست، کمک به تکمیل یکی از پروژه‌های مدرسه است، کتابچه راهنمایی که پسر بغل‌دستی باید بنویسد و به پیشنهاد چستر، موضوع آن خودآموز بدخط نوشتن می‌شود.

زبان طنز داستان، نقش پدر چستر در راهنمایی او و خلاقیت چستر در کمک به بغل‌دستی‌اش، داستان را بسیار جذاب کرده است. هرچند ماجراها آنقدر سریع پیش می‌رود و پرداخت‌های داستان آنقدر کم است که انگار نویسنده عجله داشته سریع کتاب را تمام کند.

از همه جالب‌تر مصاحبه با نویسنده در پایان کتاب است که عادات نویسندگی‌اش را نشان می‌دهد. عاداتی که بیشتر از اینکه با فرهنگ انگلیسی او مرتبط باشد، به جنسیت او به عنوان مادر و یک زن ربط دارد و بسیار فراملیتی است.
در همین قسمت اشاره می‌شود که یکی دیگر از آثار نویسنده، داستان خانم دات فایر است که تبدیل به فیلم جذابی شده که در تلویزیون ما هم پخش شده است.
        

          چستر پسربچه‌ای است بدعنق و مجهز به طعنه‌های معرکه که حالا وارد مدرسه‌ای شده است که همه افراد از معلم و دانش‌آموز بسیار مهربان و ساده هستند. چستر که تا حالا توی مدارس زیادی دوام آورده بود حس می‌کند هیچ راه چاره‌ای ندارد جز اینکه تسلیم فضای مدرسه شود. در این میان بغل‌دستی چستر، یعنی جو، توجه او را جلب می‌کند. پسری شلخته و بدخط که تقریباً تو هیچ درسی هم خوب نیست و این شروع یک دوستی تازه است. 
چیزی که تو این کتاب خیلی دوست داشتم این بود که نویسنده سعی نکرد شخصیت چستر را تغییر بدهد و با یک معجزه اوضاع خط و نظم جو را بهبود ببخشد.
به‌نظرم جا داشت کتاب مفصل‌تر شود چون «آن فاین» خیلی سریعی از بعضی فصل‌ها گذشت.
        

          درونمایه کتاب کمی طنز با خود دارد و بر لب نوجوانی که نکته های آن را بگیرد لبخند خواهد آورد. به نظرم برای بالای ۱۳ سال مناسب است.
        

          موضوع جالبی داشت
ای کاش ناشر محترم روی ترجمه و ویراستاری 
وقت بیشتری می‌گذاشت.
        

          کتاب خوبی بود اما ترجمه اش چنگی به دل نمیزد.