یادمه دوستم تو راهنمایی این کتاب رو می‌خوند و من که بدجوری عاشق ادبیات ژاپن بودم، خیلی دوست داشتم این کتاب رو بخونم ولی نه فرصت شد از دوستم امانت بگیرم و نه پیدا کردم که بخرمش تا اینکه چند هفته پیش سفارش دادم و امروز از صبح، روزم رو با کتی و لین گذروندم.
احساس بچه‌ای رو داشتم که بعد از مدرسه میخواد بشینه و کتاب مورد علاقه‌اش رو بخونه~ انگار رفتم به وقتی که بچه بودم. امروز مثل یک ستاره درخشیدم.
این کتاب قلبم رو مچاله کرد و باعث شد بدن درد بگیرم. 
هر چند سرنوشت تو این کتاب یار ما نبود، همه چیز در غم لذت بخشی پیچیده شده بود
این کتاب داستان دو خواهر که یکدیگر رو خیلی دوست دارن اما سرنوشت از جایی اونها رو از هم جدا میکنه. کتی که خواهرش لین رو خیلی دوست داره چطور میتونه با این اتفاق کنار بیاد؟ 
داستان ساده‌ای بود و قبول دارم که جا داشت عمیق تر بشه. جا داشت پیوند دو خواهر قوی تر به تصویر کشیده بشه و میتونست نثر زیباتر و ظریف تری داشته باشه اما با همه‌ی اینها ( و ترجمه‌ی نه چندان خوب) من دوستش داشتم و ازش لذت بردم. انگار یکی از آرزوهای بچگیم به حقیقت پیوست ♡
        

          اگه دوست دارین یه کتاب بخونین که
ماجرای آرومی داشته باشه و 
با اتفاقات غمگین مشکلی ندارین خوندنش ضرری نداره 
به امتیاز من توجه نکنید؛به خاطر غمگین بودنشه وگرنه خودش هیچ مشکلی نداشت😭😭😂
        

          دورانی بود که بسیار اهل رمان نوجوان خواندن بودم.
و در دنیایی که همه داستان ها ظاهری سبک و پایانی شبیه هم دارند،این کتاب نقش خیلی متفاوتی برای من ایفا کرد.کتابی خاص و  کمی هم سنگین.همین سنگین بودنش به دل نشست!خیلی لذت بردم.
        

          کتابی که وقتی شروع به خواندنش کردم نتونستم زمین بذارم. واقعا فوق‌العاده بود.
        

          داستان ساده و آرومی داره اتفاقات خاصی قرار نیست رقم بخوره ولی در پایان غم بزرگی کتاب را فرا میگیره.
        

          داستان یک خانواده‌ی اصالتا ژاپنی و کم درآمد در آمریکا در دهه‌ی ۶۰ و ۷۰ میلادی.
ماجرا از زبان خواهر کوچک روایت می‌شود. او بیشتر درباره ی خواهر بزرگترش لین صحبت می‌کند. لین برای او عزیزترین عضو خانواده و الگویی تحسین‌برانگیز است. همه‌ی خانواده تلاش می‌کنند تا بتوانند پولی جمع کنند و خانه ای برای خودشان بخرند.
پدر و مادر شبانه روز کارگری می‌کنند تا زمانی که لین بیمار می‌شود.
بیماری لین زندگی را سخت‌تر می‌کند و نگاه راوی را به زندگی تغییر می‌دهد.

زندگی روز به روز دشوارتر می‌شود و آرزوها دورتر.

اگر نویسنده‌ی کتاب آمریکایی بود احتمالا آقای لیندون  دلش به رحم می‌آمد و از گناه پدر می‌گذشت، اما آقای لیندون همان‌قدر واقعی بود که انتظار داریم، هیچ منجی آمریکایی هم از راه نرسید تا مشکلات خانواده را تخفیف دهد.
و زندگی واقعی همین است، آمیزه‌ای از رنج و شادی، کمک‌های کم دیگران و تنهایی‌های زیاد. و درنهایت خانواده که همه‌چیز است.
        

          غم غم غم
        

          بنظرم برای رده سنی ۱۰ تا ۱۵ بیشتر جذابه و برای اون سن و اولین تجربه و روبرویی با مرگ کتاب خوبیه.