خواندنش شبیه حرف زدن با عاشقی دنیادیده بود. عاشقی که روبه‌رویش می‌نشینی و محو صحبتش می‌شوی و لابه‌لای دود سیگارش کمی هم خمار.
        

          وقتی یه کتابی رو درست در لحظه‌ای میخونیش که باید، نقدهات بهش کمرنگ تر میشن و اون کتاب ماندگار میشه در ذهنت. 
انگار اصلا از روی تو نوشتنش...
 دست گذاشت روی نقطه حساس کنونی من ...
کلمه کلیدی اش همین اشتیاق بود، و با شیوه‌ای خیلی خاص خیلی خیلی خاص از جنبه‌ها و‌زاویه‌های مختلف، این اشتیاق، این چیزی بین ترس و هم‌آغوشی رو نشون داده بود. این دلهره‌ای که هجوم میاره به قلبمون، وقتی قلبمون رو جایی جا میذاریم.