یادداشت‌های حانیه (34)

          این کتاب تو ژانر فانتزی نوشته شده و تنها دلیلی که باعث شد این کتاب‌و بردارم نشر افق بود و اطمینانی که به رمان نوجوان‌هاش داشتم
قلم نویسنده خیلی روون و خوبه، زیاده‌گویی نداره، به اندازه کافی توصیف می‌کنه و بعد داستان با سرعت خوبی جلو میره
کلی شخصیت جالب و جذاب توی کتابِ که هرکدوم اسم و ویژگی خاص خودشونو دارن؛ و این نکته شخصیت پردازی قوی نویسنده رو نشون میده
داستان هم کشش خوبی داره و شمارو پایبند به خودش نگه می‌داره
درکل از این کتاب خیلی بیشتر از کتاب سیاه‌دل فونکه لذت بردم
حتما این کتاب رو بخونید و لذت ببرید 
        

          پیشاپیش عذر می‌خوام به‌خاطر کامنت طولانیم :))


سال ۲۰۱۶ من فیلم خانه‌ی دوشیزه پرگرین برای بچه‌های خاص رو دیدم، و عاشقش شدم
عاشق داستان، شخصیت پردازی، خانم پرگرین، شهر، موسیقی و خلاصه تک‌تک چیزایی که به فیلم مربوط می‌شد
حالا بعد ۸ سال برگشتم و کتابش رو خوندم و شوکه شدم!
داستانی ضعیف، کودکانه، به‌دور از جزئیات ضروری و غیرواقعی
زمین تا آسمون با فیلمش فرق داشت
جزئیات داستان و توضیحات واقعا کم بود، مثلا یه‌جایی موقع فرار از دست هیولاها نویسنده اصلا نگفته بود که چه‌جوری فرار کردن
فقط گفته بود هیولا رو پشت سرشون گذاشتن و...
خب برای من سوال می‌شد که چطور چندتا بچه نوجوان از دست یه هیولای وحشتناک فرار کردن
داستان فیلم و کتاب کاملا از هم متفاوت بود؛
فیلم به‌خوبی تقابل دنیای کودکی و بزرگسالی رو نشون می‌داد، همون سردرگمی که همه تو نوجوانی داریم، همون احساسات خاص مهارنشدنی، همه و همه به خوبی نمایش داده شده بودن
توی جلد اول کتاب هم داستان همچنان داشت خوب پیش می‌رفت ولی از جلد دوم واقعا همه‌چی خیلی آبکی و سرسری پرداخته شد
جدیتی که تو فیلم بود از جلد دوم تو کتاب نبود،
فیلم به‌مراتب ترسناک‌تر بود و بااینکه ژانرش فانتزیِ ولی اصلا برای بچه‌ها مناسب نیست

خلاصه من‌که عاشق فیلم بودم به کتاب اصلا علاقه نداشتم 🥲

        

          داستان نسبت به کتابای دیگه یکم ضعیف‌تر بود و خیلیییییییییییییی غمگین :((((

        

          من خیلی دیدگاه افراطی به فلسطین ندارم
به حرفایی که درمورد مظلومیتش هم می‌زنن کاری ندارم و به‌نظرم تو هر دعوایی، هر دو طرف مقصرن
ولی این کتاب دیدگاه خوب و منطقی درمورد وضعیت مردم فلسطین داد، نه لزوما تو مواقع جنگ بلکه تو زندگی روزمره
داستان تو تار و پود روزمرگی می‌گذره؛ درمورد بازی‌های کامپیوتری، مدرسه، فوتبال و هرچیزی که به زندگی یه نوجوون مربوطِ حرف می‌زنه منتهی با سایه جنگ و اشغال
برای یکبار خوندن خوبه

        

          من در زمینه‌ی سلامت خیلی تحقیق می‌کنم و از علایقم، خوندن مقاله‌های علمیِ
این کتاب از نظر پزشکی و سلامتی مطالب درستی داشت، ولی راستش برای من حداقل چیزی برای ارائه نداشت
کل کتاب رو میشه با عنوانش خلاصه کرد؛ خوب بخوریم، بجنبیم و بخوابیم 
کتاب خیلی راحل‌های منطقی نداده بود یا موادغذایی در دسترس معرفی نکرده بود
برای یه‌بار خوندن کتاب خوبیِ ولی رفرنس من نشد
        

          خیلی جذاب و پرکشش بود
داستان پرش زمانی داره و چندتا شخصیت متفاوت رو روایت می‌کنه و به‌طرز عجیبی ته داستان همه بهم مرتبط میشن
برای خوندنش دقت زیادی به‌خرج بدید، چون زمان‌ها و مکان‌های متفاوت می‌تونه شمارو گمراه کنه
        

          داستان یه نگاه جدید به جنگ داشت
شخصیت‌ها نوجوان بودن و جنگ رو از نگاه اونها توصیف می‌کرد
و زاویه جدید و زیبایی بود
خیلی جذاب بود و در کنار رنجی که شخصیت‌ها می‌کشیدن، اتفاقات خوب آخر داستان کم نبود
در کل خیلی کتاب خوبی بود
        

          خیلی دوسش داشتم🥲🥲🥲
پایانش واقعا شوکه‌کننده بود
داستان فانتزیِ و من اول فکر می‌کردم شخصیت اول اسکیزوفرنی داره که چیزای عجیب می‌بینه، ولی بعدها به فانتزی بودنش پی بردم
قلم نویسنده خیلی روانِ و به‌صورت خاطرات روزمره هست، اما اصلا هیچ کم و کاستی تو توصیفات نداره و فوق‌العاده همه‌چیز رو توضیح داد
داستان خیلی قویِ و کشش خیلی خوبی داره طوری که دوست ندارید کتابو زمین بذارید
و یکی از چیزایی تو ذهن من خیلی روشن بود عشق نویسنده به دنیا و اتفاقاتش بود، طوری که بعد از تموم شدن کتاب من عاشق زندگی و دنیا بودم


        

          این کتاب منو وارد دنیای زیبای کلاسیک کرد ولی افسوس که بعد از اون دیگه هیچ کتابی به زیبایی‌ش پیدا نکردم
        

          من کوتاه شده‌ی این داستان رو خوندم و از توصیفات ویکتور هوگو توی کتاب اصلی خبر ندارم
ولی این کتاب واقعا زیبا بود و به دلم نشست
روند داستان نه کند بود نه تند
شخصیت پردازی عالی بود
خود داستان فوق‌العاده بود و کشش عالی داشت
        

          یه کتاب خیلی آرامش‌بخشِ پر از توصیفاتِ
داستان اصلا خاصی نداره
مثل یه ولاگ آروم، شهر جزئیات زندگی توی جنگل و توی یه خونه‌ی درختی رو میده
اگه مشغله‌ی ذهنی زیادی دارید کتاب خوبیه چون ذهن‌تون رو اصلا درگیر نمی‌کنه
        

          به‌نظرم از جلد اول خیلی داستان هیجان‌انگیزتری داشت
راوی اینبار تو دنیای جادویی بود علیه ظلم جادوگران!
و مسیر مبارزه‌ش برای کسب آزادی رو نشون می‌داد و این منو یاد شهریور ۱۴۰۱ مینداخت :)
        

          داستان خوبی بود ولی فوق‌العاده نبود
با خوندنش یاد هری‌پاتر میوفتید ولی خب اصلا به‌پای هری‌پاتر نمی‌رسه
ماجراجویی‌های جالبی داره و بخشی که شخصیت اصلی تلاش می‌کرد تا یه‌ جادوگر باسواد بشه از همش جالب‌تر بود
        

          اگه قرار باشه یه کتاب روانشناسی رو تا آخر عمر هرسال بخونید و باز ازش چیزای علمی و منطقی یاد بگیرید، اثر مرکب اون کتابه!
        

          راستش من اصلا این کتاب رو دوست نداشتم 
اول اینکه خیلی اشتباهات تاریخی فاحشی درمورد مولانا بود و این اصلا خوب نیست!
دوم اینکه داستان، یه داستان معمولی عاشقانه رو به زوال داشت
و شاید نکته‌ای که خیلی به چشم نمیاد ترویج خیانت و پیدا کردن علت برای خیانت بود

        

          اضافه شدن سیریوس بلک و اینکه چقدر درک ما از حقیقت می‌تونه متفاوت باشه از نکات کلیدی این داستان بود
        

          داستان درمورد همه چی حرف زده بود، هر ژانری که بگید داشت؛
ژانر فانتزی و خلق یه جامعه جدید که خیلی بی‌ربط به دنیای اطراف ما نیست 
شجاعت بی‌حد و حصر شخصیت اصلی
از دست دادن عزیزان
به دست آوردن آدمای ارزشمند
و درنهایت ارتباط عمیق و زیبا با جنگل
        

          کتابایی که مدال نیوبری دارن همیشه منو به وجد میارن
این کتاب هم دست کمی از بقیه‌ی کتابایی که مدال نیوبری برده بودن نداشت
خیلی ازش لذت بردم،
فاز جنایی در کنار شرح زندگی آدما خیلی برام جالب بود
داستان مردم شهر، کافه، خانواده‌ای که هیچکدوم ربطی به اون یکی ندارن
همه و همه باظرافت و دقت خاصی نوشته شده بودن
به معضلات اجتماعی و خانوادگی که ممکنه پیش بیاد لابه‌لای داستان اشاره شده بود
درکل کتاب جذاب و قشنگی بود