«دنيا شاد نيست يا ديگر مثل قبل ها زيبا نيست . بيشتر شبيه اين است كه بخشي از وجودم در هوا معلق است و فكر مي كنم هرگز به من بر نمي گردد …»
«خانواده ي گريسی 12 ساله ، راحت و آرام زندگي شان را مي كردند . پدر هواشناسشان هم فارغ از زندگي ، درگير پروژه هاي علمي بود . سم موش موشک هم با جثه ی لاغر و نحيفش بيمار شده بود . چيزي كه داشت خانواده را نگران می كرد . اما اين نگرانی در برابر ابر سياهی كه به آنها نزديک مي شد ، هيچ بود …»
موضوع كتاب فوق العاده بود . نکته ی جالبش در اين بود كه از نظر محتوايي ، تركيبي از واقعيت و تخيل بود . من خودم به شخصه تا اوايل كتاب فكر می كردم كه يک داستان رئال می خوانم ؛ اما در ادامه فهميدم دنياي زيرزمينی وجود دارد كه در آن پری ها و جادوگران زندگی می كنند ، پاگنده ها حمله می كنند و شهر ها را ويران می كنند . علاوه بر زیبایی ، محتوای كتاب غير كليشه ای و جديد بود و با باقی کتاب های هیجانی و تخیلی فرق داشت و نويسنده دنيای كاملا متفاوت و جذابی را خلق كرده بود . 
ساختار نوشتار کتاب جذاب بود . معمولا اکثر کتاب ها در قالب داستان عادی بیان می شوند . یا مثلا برخی ها مثل نامه و  ازبه در قالب نامه . اما برایم جالب بود که سفر به انتهای دنیا ، در اصل دفترچه خاطرات گریسی بود که هدیه ی تولد 12 سالگی اش آن را گرفته بود . تاریخ و زمان را بالای آنها می نوشت و به صورت خاطره ، ما می توانستیم کتاب را بخوانیم و داستانش را بفهمیم .
قلم نویسنده قوت زیادی داشت . خانم اندرسون توانسته بود خواننده را در بخش های مختلف ماجرا ، همراه کند . این قوت قلم می توانند دلایل زیادی داشته باشد مثل خود موضوع که هیجان انگیز و نوجوان پسند بود ، نوشتن درست این موضوع ، بیان احساسات ، آشفتگی مناسب ، توصیف و… .
آشفتگی خوبی داشت . آشفتگی در جای درستی آمده بود و از همان اوایل قصه با آن روبرو می شدیم . توانسته بود روند اصلی و عادی زندگی شخصیت را مختل کند . و از جهت دیگر هم به خاطر اینکه یک ابر توانسته بود زندگی شخصیت را متحول کند عجیب و خاص بود و خواننده را جذب می کرد و مشتاق ، برای اینکه به خواندنش ادامه دهد . 
توصيف های كامل فضا و مكان به درک خواننده از محيط عجيب و ناملموس قصه ، کمک زیادی کرده بود . ما می توانستیم در قسمت های مختلف کتاب ، همراه گریسی شویم و با او پا به مدرسه ی کلیفتون ، کاروان وینه باگویمان و حتی ابر جهان بگذاریم . هر چند که در بخش های اندکی از داستان ، توصیفات اضافه ای که اطلاعات نمی دهند وجود داشت ولی در هر حال هیچ جا کسل کننده نبود . 
شخصیت پردازی ها هم خوب بودند . هم از لحاظ ظاهری و هم درباره ی درون شخصیت ها . می توانستیم تصویر شخصیت ها را به خوبی در ذهنمان تجسم کنیم ، البته توصیفات ظاهری کمی جای بهتر شدن داشت ولی در کل خیلی خوب می شد افراد را مثل مادر و پدر گریسی ، سم ، میلی ، الیور و … ، تصور کرد . البته در مورد خود گریسی اطلاعات چندانی نداشتیم ولی بقیه به گونه ای نوشته شده بودند که من به شخصه احساس نیاز به دانستن بیشتر درباره ی گریسی نمی کردم . 
راوی اول شخص بود و  با توجه به این ، خود گریسی خیلی خوب توانسته بود همه چیز را برای مخاطب شرح دهد . از صحنه و افراد گرفته تا حتی احساسات احتمالی اشخاص . به طور کلی حس ها نقش مهمی در جذاب شدن این کتاب و همراه کردن خواننده داشتند . احساسات خود گریسی هم بسیار پر رنگ و تاثیرگذار بود . به عنوان مثال ، در آخر کتاب ، جایی که ابر میلی را برد ، غربت فضا و احساسات گریسی و میلی ، کاملا ملموس و قابل درک بود . 
از نظر ظاهری هم ، جلد کتاب مثل باقی آثار انتشارات پرتقال ، عالی بود و می توانست خودش بهانه ی خرید باشد .بخش هایی از کتاب به طوری که داستان لو نمی رفت ، مثل ماشین کاروان و ابر سیاه که در جلد آمده بودند . نامی هم که انتخاب شده بود مرتبط و خوب بود . 
در کل کتاب فوق العاده قشنگی بود و در تک تک لحظه ها توانست من را همراه خودش به ماجراجویی در جهانی شگفت انگیز ببرد که هرگز آن را ندیدم !
«در زمین و آسمان بسا چیزها هست که فلسفه تان به خواب ندیده . واقعا ! برای همیشه ، بدرود . »
        

          غرق دنیای این کتاب شدم...)
        

          کتاب قشنگی بود. فضاش و ماجرا هاش رو به شخصه خیلی دوست داشتم. ولی پایانش رو اصلا دوست نداشتم. ولی بازم به خاطر خود فضای داستان تقریبا یکی از داستانایی هست که خیلی دوسش داشتم. فقط کاش نویسندش از همچین پایانی صرف نظر میکرد
        

          کتاب خیلی جذابی بود که پایانی کاملا متفاوت داشت
        

          هوراشیو! 
در آسمان و زمین بسا چیزهاست که فلسفه تان به خواب ندیده.
هملت

کتاب زیبا و متفاوتی بود. 
        

          کتاب واقعا قشنگی بود.داستان تخیلی و متفاوتی بود.
راستش اولش که خوندم خیلی خوشم نیومد ولی وقتی بیشتر خوندم داستان جالب تر و زیباتر می شد.آخر داستان واقعا غمگین بود. 
اما ارزش خوندن داره.
        

          به نظرم توضیحاتش کمی خسته کننده و طولانی بود...
        

          عجیب قشنگ و دلنشین بود واقعا خط ب خط در اون سفرنامه زندگی کردم
        

          (به نام خدا) 
خیلی دوسش داشتم، برام جالب بود که دنیای ما دنیاِ موازی اونا بود.اگه کتاب های فانتزی رو دوست دارین حتما این کتاب رو انتخاب کنین و بخونیدش. :)) 
        

          از همون صفحه اول که شروع کردم بدون اینکه بدونم قراره در پایان داستان چه اتفاقی بیفته یه غم عجیبی رو احساس کردم.
نویسنده تونسته این حس رو به خوبی برای مخاطب ایجاد کنه .
خوندن کتاب باعث میشه من احساس کنم و این خیلی خوشاینده.🙂🦋
        

          اولش یکم شوکه شدم چون با یه جهان فانتزی و تخیلی روبرو شدم درحالی که فکر میکردم کتاب رئاله😂
اما کم کم کتاب باحالتر شد ... آخرش به شدت شوکه کننده ست .شخصیتهای باحالی داره .اینکه دنیای ما ، دنیای موازی اونها بود خیلی باحال بود واسه م ..اگه کتابهای فانتزی دوست ندارید اینو بذارین سرجاش و برین سراغ یچیز دیگه!
ولی اگه فانتزی دوست دارین،خوبه .
        

          انتهای دنیا را دیدن گاهی در درون آدمی هم اتفاق می‌افتد و نکته‌ی مهم این داستان، ادامه‌دادن بعد از دیدن انتهای دنیا بود.
        

          ترکیبی از supernatural + fringe!
به نظرم گنجوندن این همه تخیل تو یه داستان، از انواع و اقسام موجودات جادویی گرفته تا نظریه ریسمان و جهان‌های موازی، اصلا بد نیست. ولی نیازه که داستان با مهارت کافی نوشته و طوری پرداخت بشه که بشه جهان داستان رو معقول دونست. به نظرم اینطوری نبود :((
        

          وقتی سرچ می کنم بهترین کتاب این کتاب را می آورد ʚ😊ɞ 
        

          یکی از زیبا ترین کتاب هایی که خوندم 
توصیه می کنم بخونید
        

          بابت اینکه همراه گریسی و خانواده‌ش در سفر کردن به انتهای دنیا ملحق شدم همیشه خوشحال می‌مونم. و البته غمگین از اینکه این سفرِ جادوییِ شگفت‌انگیز به پایان رسید. 🌌
        

          این کتاب؟
فوق العادست
نه کلمه ای برای توصیفش پیدا نمی کنم!
به قدری زیباست که در برابرش کم میارم..چی بگم جزع این که محشره وااااقعا فوق العاده بود..
جهان و دنیای موازی که داشت واقعا جالبه؛
صددرصد خوندنش و بهتون پیشنهاد میکنم

        

          سازگار با سلیقه ی من نبود...
        

          این کتابو خیلی دوست داشتم و یک خاطره تقریبا بد و خنده دار هم ازش دارم.
پارسال که در حال خوندن این کتاب بودم یه مدتی بود که سر زنگ یه درسی معلممون نمیومد و من برای اینکه بیکار نباشم کتابو با خودم مدرسه میبردم،یه روز یکی از دوستام که به کتاب علاقه نداره و روخوانیش هم ضعیفه کتابو گرفت که ببینه و دقیقا هم رفت صفحه آخر که بخونه،چشمش به کلمه میلی خورد و ازم تلفظشو پرسید منم اومدم که جوابشو بدم اون یه خطو خوندم و کل ماجرا لو رفت(دقیقا نصف کتابو خونده بودم). و از اون روز هروقت این کتابو تو کتابخونم میبینم یاد دوستم و اون اتفاق میوفتم و خندم میگیره. 
امیدوارم که این اتفاق برای هیچکس نیوفته؛مخصوصا اگه از این کتاب های ماجراجویانه باشه.