آقای دهقان قلم خوبی در توصیف جنگ دارند. 
از ایشان چندکتاب در گذشته خوانده بودم .
در کل بدک نبود! 
          

            هر کتابی لیاقت عنوان« شاهکار ادبی» را ندارد.

اما «شاهکارادبی» افتخار نامگذاری بر این کتاب را داشته است!
          

            زیبا و قشنگ مثل اتش بدون دود نویسنده.
آن کتاب در شمال و این در جنوب.
مقدمه نویسنده و گلایه هایش از بعضی ها  جای تامل دارد.
توصیه میکنم حتما این کتاب را بخوانید.
قلم آقای ابراهیمی دیگر پیدا نمی شود.
خدا رحمتش کند.
          

            چطور این کتاب شاهکار ادبی شد نمیدونم!
شاید باید سراغ کتاب های انگلیسی هم مثل فیلمهاشون نرم!
به هرحال این کتاب در بین دختران طرفدار زیادی داره و به نظرشون احترام میگذارم.
          

            خوبی کتابهای انتشارات سوره مهر این هست که کتابهایش متنوع هست.اغلب مربوط به قومهای مختلف سراسر کشور مربوط می‌شود و بیشتر در زمان قدیم  سیر میکند.

تالار پذیرایی پایتخت ،غیر از ۵۰,۶۰ صفحه اولش -که بسیار  کلمات محلی دارد و خواندنش دشوار است- داستان روانی دارد و با علاقه خوانده می‌شود. داستان مربوط به قبل از انقلاب و روستاییانی هست که بعد از اصلاحات ارضی شاه، به پایتخت کوچ میکنند ...
خواندن این داستان را به دوستان توصیه میکنم (البته امیدوارم سختی خواندن صفحات اول کتاب شما را از خواندنش منصرف نکند!)
          

            بعد از خواندن این کتاب متوجه شدم که ادامه کتاب  اسماعیل هست. نمیدونم چقدر خوندن جلد قبلی برای خوندن این جلد گرگ سالی لازم بود.
...
در مورد این کتاب هرچقدر که قلم نویسنده در پرداخت و توصیف قوی بود اما خود داستان استخوان بندی خوبی نداشت. خیلی از اتفاقاتی که افتاد و یا می‌بایست بیفته ولی صورت نگرفت،جای سوال داشت. 
نکته بعدی گذشت زمان  خوب به تصویر کشیده نشد، قسمتی کمکاری نویسنده و قسمتی مربوط به ناشر یا ویراستار یا هرکسی که وظیفه اش بود! می‌توانست با فاصله خالی یا بخش بندی  این گذشت زمان را نشان بدهد.
سنت و دین و سیاست به طرز آشفته ای قاطی شده بود. 
آخر داستان هم متوجه نشدم چی به سر اون دختر اومد. کاش نویسنده به فکر خواننده های زیر دیپلمی مثل من بود!! 

          

            نمیدانم چندمین اثر نویسنده است ولی  عدم توانایی نوبسنده در  به قلم درآوردن خاطرات  جنگی خود، مشهود است. هرچند در نیمه دوم کتاب به بعد ،یواش یواش مسلط تر شده است. البته از کسی که ادعایی در نویسندگی ندارد، انتظاری نیست.
نویسنده که خاطرات خود از حضور در جنگ تحمیلی را روایت می‌کند ، قبل از اینکه به سن قانونی برای اعزام برسد، با تغییر شناسنامه راهی جنگ می‌شود و در گردان معروع کمیل جای می‌گیرد.
در همه جای جنگ حضور دارد از جبهه غرب،کردستان و کرمانشاه گرفته تا  جبهه جنوب،  اهواز و شلمچه.کارون،اروند،دوکوهه، ارتفاعات برفی کردستان، بمباران های شیمیایی کردستان، دشتهای سوزان خوزستان، شلمچه ایران تا فاو عراق. گاهی در نقش یک رزمنده ساده، گاهی در قامت یک تخریبچی.
خلاصه هرچه که از جنگ شنیدید و دیدید او با گوشت و پوست و استخوان خود تجربه کرده!
حوادث غم انگیز و پرهیجان کانال ماهی و سه راه شهادت در شلمچه را بخوبی روایت کرده. بعضی از مسائلی که در سطح سیاست گذاری کلان در کشور اتفاق افتاد و تأثیراتی هم در جنگ داشت را سربسته اشاره میکند.
اما خوب همانطور که اشاره کردم، راوی نویسنده نیست،کاش برای ثبت  خاطرات از نویسندگان ماهر بهره میگرفت و این خاطرات جالبتر بیان میشد. 
تقریبا بیشتر حوادث و اتفاقات با یک لحن ثابت و بدون هیجان بیان میشود و آن هم در یک خط یا یک پاراگراف یا نهایتاً یک صفحه. در صورتی که برای هرکدام یک فصل و یا یک کتاب میشد نوشت.

در پایان ارج می‌نهیم یاد و خاطره همرزمان و دوستان شهید نویسنده و تمام شهیدان و جانبازان جنگ تحمیلی 💐
          

            آقای انوری متاسفانه برخلاف کتاب جاده جنگ نتوانستند در این رمان موفق باشند. داستان تقریبا همان داستان ،محیط همان محیط . نام کتاب هم چنان بود که قبل از خواندن کتاب ، توانستم کل داستان را حدث بزنم! 
البته همچنان قلم زیبای آقای انوری در توصیفات که خاص نویسندگان بزرگ خراسان است است را ستایش میکنم.
اما واقعا این کتاب نشد آنچه که میبایست بشود!

در جریان داستان،اتفاقاتی می افتد که راوی روایت میکند اما میبینیم شخصیت های مختلف داستان که در آن زمان و مکان حضور ندارند از روی حدث و گمان  بطور کامل متوجه اتفاق افتاده میشوند!! و همیشه هم  درست حدث میزنند. حتی دونفر که در کنار هم هستند، کاملا از فکر همدیگر خبردار میشوند و این بارها و بارها در طول داستان تکرار میشود!
تکرار این مساله، باعث رنجش خواننده میشود. 

          

            کتاب خوبی بود.
یادداشتهای دیگر دوستان، کامل  خلاصه داستان و نقد و ... اشاره شده.

من فقط از نگاه خودم ( که دو دایی من از مجاهدین خلق بودند که اعدام شدند)، خواندن این کتاب را به جوانانی که شر و شوری دارند ، توصیه میکنم.

این کتاب چیزی جز واقعیت نبود.
یک درام که بعد از خواندنش شاید تا مدتها افسرده بشید!
          

            حکایت پایگاه جنگی کوهستانی برفی مرزی سوران در غرب کشور و رشادت های سربازان و پاسداران در مواجهه با حزبی‌های کورد (یا هر اسمی!)

کتاب در قامت یک فیلمنامه تمام عیار نوشته شده، بعیده فیلمسازی قادر باشه این داستان رو به تصویر بکشه و یا اگه خواست که بسازد، جلویش را بگیرند!!

مطالب این داستان را فقط از راویان جنگ شنیدید. (داستان سربریدن ها ،داستان لغزش نیروهای جنگی و افتادن در دام عشق پرستوها!! و....)

روایت داستان کاملا شبیه فیلمهای سینمایی هست و زود زود بین گذشته و حال جابجا می‌شود.

رمزآلود بودن داستان آنقدر خوب هست تا صفحات آخر داستان، خواننده نمیداند چه اتفاقی افتاده و در صفحات اخر تمام گذشته و حال به هم گره می‌خورند.


اگر اهل کتاب هستید، این کتاب را بخوانید.
اگر اهل کتاب نیستید، این کتاب را بخوانید!
اگر فرصت دارید، این کتاب را بخوانید.
اگر فرصت ندارید هم این کتاب را بخوانید!
«خداروشکر، زنده بودم و توفیق خواندن این داستان را داشتم»
          

            این جلد را (به غیر از چند روز اول که مشغولیت دیگر داشتم) یک نفس سرکشیدم!

به رمان‌های شاهکار ادبی علاقه دارید ولی هنوز این کتاب در لیست کتابهای نوبت خواندن شما قرار دارد!؟ اشتباست! حتی یک روز تاخیر خطاست! (هر چند باید اقرار کرد ذائقه ها فرق می‌کند و دیدگاه ها متفاوت است.)

در  ابتدای این جلد، نویسنده بدلیل زیاد شدن شخصیتها و اسامی داستان،یک صفحه به معرفی خیلی مختصر  نسبتهای خانوادگی شخصیتهای داستان می‌پردازد. اما توصیه میکنم دوستانی که قصد دارند جلد یک را  شروع کنند، از همان ابتدا یک شجره نامه مانندی (بصورت گرافیکی) درست کنند. داستان که جلو میرود این درخت خوب برگ و بر می‌دهد !و به فهم ارتباطات خیلی خیلی کمک می‌کند.
          

            با خواندن جلد دوم یک ذره هم از علاقه ام  به این داستان کم نشد که بیشتر هم شد! فصل اول جلد دوم به زیبایی هر چه تمام تر خلاصه ای از جلد اول را به تصویر می‌کشد به روشی که هیچ جا ندیدم و نخواندم. (در قالب پرسش و پاسخ جوانان از پیرانی که در جلد اول حضور داشتند) . بعضی وقتها  می مانم که چطور یک نویسنده میتواند اینقدر قلم و بیان قوی داشته باشد! باز هم دیالوگهای فلسفی بین شخصیتهای کتاب وجود دارد، چند بار خواستم جملات زیبا را در جایی یادداشت کنم اما  ترسیدم این توقف برای نوشتن ، ریتم خواندن کتاب را بهم بزند! کاش شخصی پیدا شود و این کار را انجام دهد.
          

            ناراحنم از اینکه تا حالا از نادر ابراهیمی کتابی نخوانده ام! اما خوشحالم ازاینکه کتابهای این نویسنده بزرگ را با این  کتاب آتش بدون دود شروع کردم.

کتاب زندگی ترکمنها در سالهای بسیار دور را روایت میکند.برای من که حدود یک سال در منطقه گمیشان  بودم و تقریبا با این مردم زندگی کردم و تاحدودی با فرهنگ و اسامی و آداب و رسوم آنها آشنایی دارم،بسیار جالب بود.

  بیشتر داستان به مکالمه شخصیتها میگذرد اما این کار آنقدر زیبا و ماهرانه انجام گرفته که خواننده اصلا خسته نمیشود. بخصوص که تمام صحبتها زیبا هست و دلنشین.بعضی مواقع باید جملات را دوباره بخوانید حتی سه باره!, مثل یک فیلم سینمایی که عقب میزنید تا قسمتی را جالب بود دوباره تماشا کنید!  اگر بخواهم با فیلمهایی که دیدم مقایسه کنم با سریال بازی تاج و تخت مقایسه میکنم که افرادی که آن را دیده اند به دیالوگ قوی بازیگران که بیننده را به فکر فرو می‌برد ، اشاره میکنند.. حالا که جلد یک تمام شده، با ترس جلد دو را شروع میکنم اما ترس این را دارم که زیبایی جلد یک را نداشته باشد!