کتاب عجیبیه. عجیب و حالبدکن.
یهو به خودت میای میبینی صفحهها خوندی و فقط در حال تصور دقیق موقعیتهای زجرآور و دردناک و همزمان خندهداری هستی که تموم نمیشن و هر بار بدتر میشه همهچیز.
انگار که یه دور تا ته بیچارگی بری و برگردی و تموم نشه. کتاب تموم نمیشد. نمیدونم. شاید باید یه وقت دیگه میخوندمش.