یادداشت‌های فاطمه دادالهی (21)

            داستانی راجع به پذیرش تفاوت ها ...
در باره ی تلاش کردن و امید، شجاعت کمک خواستن، صداقت و روراستی…
کتابی برای اینکه همراه یک کودک خوانش پریش بشوید و غصه اش را بخورید یا از شوقش اشک توی چشم شما هم جمع شود…
کتابی مناسب همه بابا و مامان ها، نوجوان ها و معلم ها …
با همه ی ساده بودنش، من خیلی دوستش داشتم …
          

            احساسات متناقضی نسبت به کتاب دارم
نثر‌کتاب خیلی ابتداییست خیلی از جملات و اصطلاحات پشت سرهم تکرار می شود، خیلی از اوقات متوجه نمیشدم اول و اخر قضیه ای که تعریف میکند چیست یا چند نفر در دربار ازدواج کردند و چند نا عروس رفت خانه بخت!! تمام کردن کتاب زمان برد چون کشش لازم رو نداشت
من نیمه اول قبل از ورود به دربار رو بیشتر دوست داشتم
در کل اما نوشتار بامزه و صادقانه ای داشت و اطلاعات جالبی در خلال سفرنامه راجع به دوره قاجار و مدل زندگی و سفرهای طاقت فرسای اون دوران فهمیدم
          

            من ریحانه هستم! این کتاب درمورد یک دخترباحجاب است 

من این داستان را خیلی زیاد دوست داشتم!

امیدوارم شماهم از این کتاب خوشتان بیاید.      /       ( خداحافظ)
          

            شاید بتوان گفت زیباترین رمانی که خواندم
کناب یک رمان معمولی نبود  بلکه اون نور درخشان عالم گیری که کتاب راجع بهش نوشته شده از لابلای صفحات و کلمات کتاب می تابه و قلب خواننده  رو گرم میکنه 
شاید هفتصد صفحه به نظر زیاد بیاد اما بجز مقداری از صفحات میانی کشش داستان بالاست  و خیلی زود تمام میشه
تصاویر محوی که از اتفاقات تاریخی این دوره داشتم در این کتاب با توصیفات دقیق نویسنده جان گرفت و جزییاتش برام روشن شد
انگار در دوران معاویه در شام زیسته ام و همراه امیرالمومنین در صفین بوده ام … 
کتاب این فرصت رو هم فراهم میکنه که بارها و بارها به جای شخصیت های مختلف قرار بگیریم و هی از خودمان بپرسیم در این شرایط من همراه امام می ماندم؟
          

            جین ایر یک رمان با تمام خصوصیات گونه ی عاشقانه کلاسیک هاست در این ژانر چند تایی کتاب خوانده ام اما جین ایر را طور دیگری دوست داشتم نویسنده در شخصیت پردازی قوی ست، بعضی توصیفاتش از محیط مانند همه ی کلاسیک ها به نظر کش دار می اید ، اما چیزی که ما را تا انتها و بدون خستگی می کشاند گره های داستانی ست که کاملا به جا به داستان بلندش اضافه می کند و باعث می شود که طراوت و تازگی داستان تا پایان حفظ شود…
(جین ایر نشر نی ترجمه رضا رضایی)
          

            قیدار رو خیلی سال پیش خوانده بودم و هیچ تصویری روشنی ازش در ذهن نداشتم
این بار نسخه صوتی رو با صدای امیرخانی  گوش کردم
و حقیقتا لذت بردم
هم داستان قوی  بود هم عالی اجرا شده بود
از همه چیز بیشتر شخصیت پردازیش رو دوست داشتم و اون حس غریبی که در کل تار و پود داستان بخصوص دو فصل آخر تنیده شده بود
طوبی للغرباء…
          

            ابتدای کتاب زیاد ارتباط برقرار نکردم به نظرم بیشتر شبیه گزارش نویسی در روزنامه بود تا سفرنامه ای که در قالب کتاب عرضه شده است.
اما کم کم کتاب برایم دوست داشتنی شد، نگاه نویسنده به روابط انسانی را دوست داشتم
در عین حال بنظرم گنجاندن این همه سفر در یک کتاب  انتخاب جالبی نبود.
میشد هر کدام از  سفرها کتاب جداگانه ای باشد و مطالب عمیق تر و دقیق تر…
          

            اولین داستانی که از تولستوی خواندم…
رمان کوتاهی که در آن نظاره گر مسیر رشد یک انسان هستیم 
در نگاه اول ، داستان دغدغه ای کهنه مربوط به قرن نوزده و عصر حکومت کلیسا ها به نظر میرسد
اما وقتی درون قصه وارد میشویم تولستوی را می بینیم که ما را در همین عصر حاضر به چالش می کشد
مدل دین داری و نزدیک شدنمان به خدا و روش زندگی مان را
آیا راهی که ما انتخاب کرده ایم  ما را به جایی که باید می رساند و عشق و احساسمان را در برمیگیرد یا انتهایی جز حسرت و یاس و  ناامیدی ندارد؟!
          

            بواسطه ی عضویت در باشگاه کتابخوانی هزارتو ، این کتاب رو خریدم و شروع به خواندن کردم. برای خودم جالب بود که تابحال کتابی در این ژانر نخوانده بودم چون واقعا جذبش شدم ،انقدر کشش داستانی زیاد و ترجمه روان ‌ و خوب بود که دلم نمیخواست کتاب را زمین بگذارم.
به همه کسانی که به استراحت فکری و غرق شدن در رمان و لذت بردن از یک داستان پرهیجان احتیاج دارند خواندنش رو توصیه میکنم
          

            رمان خیلی روان خوان بود و قلم خوبی داشت
داستان برای من  ملموس و دل نشین بود
کنایه هایی که ارمیا می شنید برایم خیلی آشنا بود
اما داستان کشش لازم رو نداشت ، اوج خاصی نداشت… چند تکه بود
خط روایی منسجمی نداشت
اما باز هم در آخر نظرم اینه که دوست داشتنی بود
          

            رمان کودک جذابی بود . البته ابتدا و انتهای کتاب خیلی جذاب و خنده دار و اواسط کتاب کش دار و کمی حوصله سر بر است. اما در کل بامزه بود. فکر میکنم برای کوکان هفت سال تا دوازده سال مناسب باشه. 
البته باید بگم یک سری تفاوت های فرهنگی بین ما و خانواده ی گلابی وجود داشت که من آشنایی گذرای فرزندم رو با این تفاوت ها و پذیرش شون رو مفید و ناگزیر میدونم ولی ممکنه یک فرد مذهبی دیگر نپسنده.
          

            کتاب روایت پرکشش، صادقانه و عاشقانه ای بود که مرا با دنیایی آشنا کرد که همیشه از دور دیده بودم، من شاید از همان کسانی بودم که راوی از نگاه و رفتارشان دلگیر بود، همیشه فقط به زبان گفته بودم اعتیاد بیماری ست اما در واقع درکی از شرایط این بیماران نداشتم…. 
اواسط کتاب کمی روایت کشدار و حوصله سر بر بود اما قسمت ابتدایی و انتهایی را خیلی دوست داشتم.
          

            ادبیاتی فاخر با ترجمه روان و تصویرسازی‌ها و شخصیت پردازی عالی

 ولی در عین حال چنان که باید جذبم نکرد، داستان برایم پر کشش نبود، آرام و آهسته پیش میرفت و خب شخصیت لاری با اون خونسردی و  دنیاگریزی اش برایم حرص درآرو غیر ملموس بود.
          

            به نظر من بهترین زمان خوندن شازده کوچولو دوران نوجوانی ست
وقتی هنوز به دنیای آدم بزرگ ها پا نگذاشته ای و از طرفی از دنیای بی شیله و پیله کودکانه ت هم در حال جداشدنی… شازده کوچولو خیلی نرم و آرام و با محبت دستت رو میگیره و بهت ارزش های انسانی رو یادآوری میکنه … هر چقدر هم بزرگ بشی باید هوای گلت رو داشته باشی ، از اصل خودت دور نشی ، باید مراقب اونایی که اهلی تو هستن باشی…
          

            کتاب کاربردی شبیه «به بچه ها کفتن از بچه ها شنیدن» از همین نویسنده ها. 
خوبی کتاب اینه که ذیل هر موضوع به صورت کاربردی راجع به راهکار ها بحث میشه و کاملا موضوع رو تفهیم میکنه

از جمله مباحثی که در کتاب مطرح میشه؛
مقایسه کردن چه آسیبی به هر دو بچه میزنه

برچسب زدن اعم از خوب و بد چه تاثیری روی آینده کودک داره

چطور به بچه ها حل مسائل بین خودشان را بیاموزیم

کجا دعواها را ندیده بگیریم

  کی در دعوای بچه ها  دخالت کنیم
و …..
          

            کتاب را حدودا دو سال قبل خوندم . به همین دلیل شاید نوشتن یادداشت راجع بهش قابل قبول نباشه، ولی به جز قلم روان نویسنده مزیت دیگری در کتاب به یاد ندارم، درگیرم نکرد، به فکر فرو نبردم، دچار احساس نشدم، جذب خط روایی داستان نشدم، به من چیزی اضافه نکرد یا باری از روی افکار و احساسم برنداشت و بعد از دوسال چیزی که دز ذهنم مانده ؛ تصویری از یک آپارتمان و یک کمد دیواری و یک زن زجر کشیده و غمگین و یک زن دیگر بی تفاوت و پیگیر مهاجرت … رد دیگری از رمان در ذهن من نیست، در حالیکه به  برخی رمان های خوانده شده ده سال قبلم هنوز احساس تعلق دارم.