یادداشت فاطمه دادالهی

        شاید بتوان گفت زیباترین رمانی که خواندم
کناب یک رمان معمولی نبود  بلکه اون نور درخشان عالم گیری که کتاب راجع بهش نوشته شده از لابلای صفحات و کلمات کتاب می تابه و قلب خواننده  رو گرم میکنه 
شاید هفتصد صفحه به نظر زیاد بیاد اما بجز مقداری از صفحات میانی کشش داستان بالاست  و خیلی زود تمام میشه
تصاویر محوی که از اتفاقات تاریخی این دوره داشتم در این کتاب با توصیفات دقیق نویسنده جان گرفت و جزییاتش برام روشن شد
انگار در دوران معاویه در شام زیسته ام و همراه امیرالمومنین در صفین بوده ام … 
کتاب این فرصت رو هم فراهم میکنه که بارها و بارها به جای شخصیت های مختلف قرار بگیریم و هی از خودمان بپرسیم در این شرایط من همراه امام می ماندم؟