یادداشت علی دائمی

توی شهروند و مافیا چشم‌ها بسته نیست. اگه منظورتون وقتیه که شب میشه و باید چشم‌ها رو ببندن، اونجا مثلاً خوابن  بازی‌کننده‌ها. توی بازی مافیا باید مافیاها رو توی روز پیدا  کنید، اونم با تحلیل و اجماع و رای‌گیری. به نظرم دارید الکی گیر می‌دید 😅  

تورخدا چقدر گرفتید از همت!؟😂
@choghoke_tanha 

همین برخوردهای سفت و سخت شما با اون مرحومه که باعث میشه من ازش طرفداری کنم 😂
@Jusmineblossm 

حالا خود مرحومه هم اصراری نداره شما انقدر خودتونو اذیت کنید😂
@choghoke_tanha 

مرحومه برای خانم‌ها به ‌کار می‌ره نه آقایون 😂
@Jusmineblossm 

 شما اصل مطلبو ول میکنی به غلطای لفظی میچسبی🤣
@choghoke_tanha 

اصن تخصص من همینه 😂
@Jusmineblossm 

دیگه دارم تمام تلاشم رو می‌کنم برای جذب مشتری 😂 

پس به نظر شما انگیزه‌ش چی بود؟ 

نرسیدن به چیزی میخواست برسه،اگر همه‌چیز طبق نقشه پیش می‌رفت و  بهش می‌رسید چی میشد؟!
@choghoke_tanha 

اصلاً اینطور فکر نمی‌کنم. چرا اینطور فکر کردید؟ درسته که آدم پول‌دوست و منفعت‌طلبی بود، اما اگه هیچ چیز جز پول بیشتر  براش اهمیت نداشت همون هزار دلار رو هم میذاشت جیبش و حالش رو می‌برد، به جای اینکه بده به پلیس. اسپید آدمی بود که «هدفش، وسیله رو براش توجیه می‌کرد» اما این به معنای آن نیست که هدفش هم بد بود!
@moonshine 

نمی‌توانست هزار دلار و برداره.به قول خودش باید همه چیز مرتب می‌بود.وگر نه نمیشه یه قربانی درست دست و پا کرد.باید همه چیز پاک میشد.در هیچ لحظه ای حس نکردم هدفش اجرای عدالت یا گرفتار کردن خلافکار ها یا چیز مشابهی باشه.نمونه اش،همون اولین برخوردی که با مرگ چیز داشت.(میخوام‌اسمش رو‌ بنویسم ،میترسم بیان بگن چرا قصه را لو دادی😅)
میدونید دیگه.شوهر آیوا رو میگم.
رفتارش مثل منعکس نکردن هوش و ذکاوت کاراگاهی،این وجه را هم منعکس نمیکرد. 
@choghoke_tanha 

توقع چه برخوردی داشتید؟ بشینه اشک بریزه؟ 😅
حس به کارمون نمیاد. قضاوتمون باید مبتنی بر محتوای داستان باشه نه حس و حال و تصوراتمون. از کجا میشه فهمید که چون به مبلغ توافقشون نرسیدن اون کارو کرد و اگه به اون پول می‌رسید باز همین کارو نمی‌کرد؟ اگه ذهن‌خوانی بلدید به ما هم یاد بدید 😁
به همون دلیلی که با هزار دلار اون کارو کرد، با ۱۰ هزار دلار هم همون کارو می‌کرد. اصن اون مبلغ رو هم واسه همین می‌خواست. مگه غیر از اینه که به بهانهٔ پیچوندن پلیس، داشت از زیر زبون گاتمن حرف می‌کشید تا حقیقت روشن بشه؟ 
@moonshine 

اشک نریزه،اما ناراحت بشه.منظورم از حس،برداشتم از  روند داستان بود. رجوع میکنم به کتاب هنر داستان نویسی،شخصیت وظیفه اش برانگیختن حسه،حالا هر حسی،اسپید نتونست حس عدالت خواهی یا چیزی شبیه این را برانگیخته کنه.هیچ معلوم نیست که اگر به توافق میرسید چه میکرد،از ذهن دشیل جان! هر چیزی بر می‌آمد. برای همین پایان فیلم  سینمایی اش را خیلی بیشتر دوست دارم.
وسوسه ی ده هزار تا را دست کم نگیرید.😆
منم مشکلم همینه که فقط از کاراگاهی رَکَب زدن نشونمون داد.بازی کردن با آدم ها برای رسیدن به نتیجه.
به قول شما ،رسیدم به هدف با هر وسیله ای.
البته فکر کنم گاتمن کمک میخواست دیر یا زود حرف میزد.اگه‌به خواندن ذهن متهم‌نشم البته،😅این طور فکر میکنم.

@choghoke_tanha 

تمام داستان به صورت عینی و بدون ورود به ذهن شخصیت‌ها روایت میشه. من و شما که خوانندهٔ این داستانیم نمی‌تونیم متوجه بشیم که اسپید ناراحت میشه یا نمیشه. چون اصن از توصیفات درونی و واکاوی ضمیر شخصیت‌ها خبری نیست! 

بله، وظیفهٔ داستان فی‌نفسه برانگیختن حسه. منظور یونسی اینه که داستان جای روده‌درازی‌های علمی و فلسفی نیست. اما اگر خواننده‌ای حسش برانگیخته نشد لزوماً مشکل از داستان نیست! اصلاً چنین مسئلهٔ شخصی‌ای نمی‌تونه ملاک نهایی قضاوت باشه.

از طرفی، چه کسی گفته دشیل همت قصد داشته حس عدالتخواهی رو در ما برانگیزه؟ من حتی وقتی آگاتا کریستی می‌خونم چنین حسی نمی‌گیرم! مهم اینه من حس قسر در رفتن اسپید و گیر انداختن آدم‌بدا بهم دست داد و اتفاقاً از این لحاظ لذت بردم. مشکل من با روند کند داستان، توصیفات زیاد و خساست نویسنده در دادن اطلاعات بود.
@moonshine 

موافقم ولی دقیقا به همین دلیل من ازش خوشم میاد
می‌شه از شخصیت داستان متنفر بود ولی واسه توانایی نویسنده‌اش احترام فوق العاده‌ای گذاشت
مثلا وقتی معمای آقای ریپلی رو بخونید، تو پیوست‌ها یکی از منتقدین در مورد آثار های‌اسمیت می‌گه: شخصیت‌هاش جوری‌ان که بیشتر از هر کسی دوست داری بهشون سیلی بزنی
ولی اینقدر توانمند نوشته که نمی‌شه توانایی‌ش رو انکار کرد 

بله دقیقا همین ورود نکردن به ذهن شخصیت ها باعث شد ارتباط گرفتن باهاشون سخت بشه،قضاوتشون سخت بشه.
من میتونم در دریچه ی نگاه خودم قضاوت کنم.بگم چون این اثر را نداره.پس شاید یه جای کار میلنگه.مفهومش خوب یا بد بودن نیست.اما بالاخره باید منِ خواننده را راضی کنه دیگه.
اسم درستی برای ابراز اون حس پیدا نمیکنم.اما به شخصه با وجود اسپید اگر قسر در نمیرفتن هم برام فرقی نمیکرد.لااقل وقتی کریستی میخونم احساس کنجکاوی  ام تحریک میشه .گاهی حدس خوبی میزنم و حس باهوش بودن و پیروزمندی دارم.
منم مشکل توصیف زیادی را داشتم.

@aghili 

خب توی خیلی از داستان‌های جنایی این ویژگی عینیت و ورود نکردن راوی به ذهن شخصیت‌ها دیده می‌شه. دلیلش هم اینه که اگه ما از ذهن شخصیت‌ها خبر داشته باشیم همه چیز لو میره! میزان کنجکاوی یه مسئلهٔ دیگه‌ست، اما اینکه حس کردید اسپید فلان هدفو داره یا بهمان هدفو نداره، خیلی مبتنی بر حدس و گمان و تصویر ذهنی خودتون بوده. برداشت من  این بود که چه قبل از بی‌اهمیت شدن مک‌گافین و چه بعدش اسپید داشت با زیرکی یک هدف رو دنبال می‌کرد: گیر انداختن باعث و بانی قضایا. 
@moonshine