هر آنکس که این کتاب را خوانده باید کتاب سقوط را بخواند.
شخصیت های مشابه و کامل با جزئیات متفاوت
        

          این  کتاب فوق العاده است... چون کامو فوق العادس 
        

          **نقد رمان "بیگانه":**

رمان "بیگانه" به عنوان یکی از نمونه‌های بارز ادبیات اگزیستانسیالیستی شناخته می‌شود. کامو در این رمان، مفهوم "بیگانگی" و "پوچی" را مورد بررسی قرار می‌دهد. مورسو، شخصیت اصلی، نمایانگر فردی است که از زندگی بیگانه شده و معنایی در آن نمی‌بیند. او از جامعه، ارزش‌ها و احساسات مرسوم جداست و این جدایی او را به سوی جنایتی بی‌منطق و در نهایت به مرگ سوق می‌دهد.

رمان  دارای نکات ریز و ظریفی است که به درک عمیق‌تری از مضمون‌ها و پیام‌های آن کمک می‌کند. در اینجا به برخی از این نکات اشاره می‌کنم:

1. **زبان و سبک نگارش**: زبان ساده و بی‌پیرایه‌ای که کامو برای روایت داستان انتخاب کرده، با شخصیت اصلی، مورسو، و دیدگاه او نسبت به زندگی همخوانی دارد. این سادگی در زبان به‌وضوح بی‌تفاوتی مورسو را نسبت به جهان اطرافش نشان می‌دهد.

2. **بی‌تفاوتی و عدم احساسات**: مورسو تقریباً در تمام طول رمان هیچ واکنش احساسی شدیدی نشان نمی‌دهد، حتی در مواجهه با مرگ مادرش. این عدم همدلی و بی‌تفاوتی او یکی از ویژگی‌های بارز شخصیت اوست که موجب می‌شود او به‌عنوان "بیگانه" از جامعه شناخته شود.

3. **خورشید و نور**: در رمان، خورشید و نور به عنوان نمادهایی از واقعیت‌های سنگین و غیرقابل‌تحمل زندگی مورسو عمل می‌کنند. در صحنه قتل، مورسو به شدت تحت تأثیر گرما و نور خورشید قرار می‌گیرد، که این نمادهای فشار روانی و اضطراب او هستند. این عناصر در نهایت به‌عنوان توجیهی برای عمل قتل او معرفی می‌شوند.

4. **مراسم خاکسپاری مادر**: رفتار مورسو در مراسم خاکسپاری مادرش، از جمله نخوابیدن شب قبل از مراسم و عدم ابراز احساسات، مورد توجه زیادی قرار می‌گیرد. این رفتار او، علاوه بر اینکه نشان‌دهنده بیگانگی اوست، در دادگاه به عنوان نشانه‌ای از بی‌رحمی و بی‌احساسی او مورد استفاده قرار می‌گیرد.

5. **دادگاه و محکمه**: دادگاه بیشتر از اینکه به جنایت مورسو بپردازد، به بررسی شخصیت او و رفتارهای او می‌پردازد. این نکته نشان می‌دهد که جامعه بیش از خود جرم، به انطباق فرد با ارزش‌های اجتماعی اهمیت می‌دهد. محاکمه مورسو بیشتر به خاطر عدم تطابق او با انتظارات جامعه است تا خود عمل قتل.

6. **فلسفه پوچی**: کامو از طریق شخصیت مورسو فلسفه "پوچی" را بیان می‌کند. زندگی مورسو بی‌معنا و بدون هدف است و او در مقابل پوچی و بی‌معنایی زندگی مقاومتی نشان نمی‌دهد. این نکته یکی از پایه‌های اصلی فلسفه اگزیستانسیالیسم کامو است.

7. **انتخاب نهایی مورسو**: در پایان رمان، مورسو با قبول پوچی زندگی و مرگ، به یک نوع آرامش می‌رسد. او مرگ را می‌پذیرد و حتی از آن استقبال می‌کند، زیرا این پایان بی‌معنایی است که او در طول زندگی با آن روبه‌رو بوده است. این نکته نشان‌دهنده پذیرش نهایی مورسو از سرنوشت و بی‌معنایی زندگی است.

8. **نقد اجتماع و مذهب**: در رمان، کامو نقدی بر جامعه و مذهب نیز دارد. مورسو با مذهب هم بیگانه است و در مواجهه با کشیشی که سعی در توبه دادن او دارد، واکنش شدیدی نشان می‌دهد. این نشان‌دهنده عدم پذیرش ارزش‌های سنتی توسط مورسو است و نقدی است بر تحمیل این ارزش‌ها از سوی جامعه.

این نکات ریز نشان‌دهنده عمق و چندلایگی رمان "بیگانه" هستند و درک آن‌ها می‌تواند به تحلیل دقیق‌تری از این اثر کمک کند.


یکی از نکات مهم رمان، انتقاد از ارزش‌های اجتماعی و اخلاقی رایج است. مورسو به دلیل تفاوتش با دیگران و عدم پایبندی به این ارزش‌ها مجازات می‌شود، نه به خاطر جنایتی که مرتکب شده است. این نشان‌دهنده آن است که جامعه بیشتر به ظاهر و رفتارهای سطحی اهمیت می‌دهد تا به واقعیت و حقیقت.

رمان همچنین به مفهوم "پوچی" در زندگی انسان می‌پردازد. مورسو زندگی را بی‌معنی و پوچ می‌بیند و این احساس بی‌معنایی، او را به نقطه‌ای می‌رساند که حتی مرگ نیز برایش اهمیت ندارد.

**نقد شخصیت‌های "بیگانه":**

1. **مورسو**: مورسو شخصیت اصلی رمان است که نماد "بیگانگی" و "پوچی" در زندگی است. او از احساسات معمولی مانند غم، عشق و همدردی بیگانه است. رفتارهای او اغلب بی‌تفاوت و غیرقابل پیش‌بینی است. نقد اصلی که بر مورسو وارد است، عدم توانایی او در هم‌دردی با دیگران و جدا شدن از ارزش‌های انسانی است.

2. **ماری**: ماری زنی است که به مورسو علاقه‌مند است و تلاش می‌کند تا او را به دنیای عشق و احساسات بازگرداند. با این حال، رابطه او با مورسو سطحی و بدون عمق است و ماری نیز در نهایت نمی‌تواند تاثیری عمیق بر زندگی مورسو داشته باشد.

3. **ریمون**: ریمون شخصیتی ضدقهرمان است که مورسو را به سمت جنایت سوق می‌دهد. او نمایانگر جنبه‌های تاریک و خشونت‌آمیز زندگی است و رابطه او با مورسو بیشتر بر پایه منافع شخصی است تا دوستی واقعی.

**نقد کلی:**

رمان "بیگانه" از نظر ادبی و فلسفی اثری قابل توجه است که به بررسی مفاهیم اساسی مانند پوچی، بیگانگی و معنای زندگی می‌پردازد. اما از سوی دیگر، برخی از منتقدان معتقدند که این رمان ممکن است به دلیل نگرش بدبینانه‌اش به زندگی و جامعه، باعث ایجاد احساس یأس و ناامیدی در خوانندگان شود. با این حال، "بیگانه" به عنوان یک اثر کلاسیک همچنان موضوع بررسی و تحلیل‌های بسیاری است و جایگاه خود را در ادبیات جهان حفظ کرده است.
        

          رمان بیگانه ظاهر بسیار ساده ای داشت  اما یک اضطراب درتمام داستان وجود داشت  حتی در لحظاتی که همه چیز عادی میگذشت .
        

          بعد از مدت‌ها کتابی خوندم که واقعاً سلیقه‌م نبود.
‌
‌بین این‌که این کتاب سلیقه‌م نبود یا «واقعاً کتاب خوبی نبود» مونده‌م. حس می‌کنم ایده‌ی این کتاب خیلی خیلی خاصه و کمتر کسی می‌تونه باهاش ارتباط برقرار کنه. برای من خوندنش واقعاً سخت بود و شخصیت‌ها و کلیت داستان برام جذابیت چندانی نداشت؛ علی‌رغم این‌که نویسنده قلم قوی و پخته‌ای داشت.
‌
 شاید برای علاقه‌مندان به حیوانات و حامی حقوق حیوانات تا حدی جالب باشه و موضوع اصلی کتاب هم تعامل انسان و حیوانات، شباهت‌هاشون و نحوه‌ی رفتار نادرست انسان با اون‌هاست. در هر صورت، قبل از تصمیم گرفتن برای خوندنش، ویژگی‌های زیر رو حتماً در نظر بگیرید:
‌
-این کتاب نحوه‌ی روایت کاملاً درهم‌ریخته و پراکنده‌ای داره و می‌شه گفت خیلی از اتفاقات حتی اونقدر مهم نیستن.
-داستان به‌شدت یکنواخت و آرومه و جمله‌های غیرضروری و اضافه‌گویی‌های زیادی لابه‌لای سیر اصلی داستان داره.
-ایده‌ی داستان خیلی خیلی خاصه و سخت می‌شه باهاش ارتباط برقرار کرد.
-در اصل یک داستانِ احساسی‌ئه اما «ممکنه» که هیچ احساس خاصی‌ رو در شما به وجود نیاره.
‌
‌نکات مثبت:
-حاوی مطالب «علمی» جالب.
-حاوی جملات تأمل‌برانگیز.
-شروع قوی و پرکشش (اما پرداخت ضعیف‌تر در ادامه).
‌
‌و در انتها می‌تونم بگم که خوندنش‌ رو اصلاً پیشنهاد نمی‌کنم. اما اگه به هر علتی می‌خواید بخونیدش، به علت جوایزی که این کتاب بُرده و برخی نظرات مثبت، نمی‌تونم بااطمینان بگم که دوستش نخواهید داشت.
        

          بنظرم یکی از بهترین هایی بود که بهش کم لطفی شده:)
کتابی متفاوت؛ داستان خودتو بساز!
این کتاب محشر بود؛ تو دقیقا جای شخصیت کتاب قرار می‌گرفتی و با هر تصمیم سرنوشت کارکتر اصلی رو تعیین می کردی و این فوق‌العاده بود:)
این که داستان خودت رو بسازی به نظرم واقعا لایق دیده شدنه؛ علاوه بر اینکه قلم نویسنده واقعا روونه>>
فقط یکی از موضوعات ناراحت کننده اینه که اکثر پایان ها بجز پایان اصلی می‌میری و یکم رومخه این مورد😐😂
        

          مرلین زیبایم!
الان که فهمیدم چه زندگی دشوار و نامهربانی داشتی،بیشتر از قبل دوستت دارم.
مرلین زیبا و دوستداشتنی من ..
قوی ترین دختر
شیرین ترین رویا.

نمیدانم باید از چه بنویسم. پس شاید فقط باید بنویسم که تحسینت میکنم تا ابد.
        

           بعضی کتاب ها از اون جهت اهمیت دارن که بعدی از شخصیت فرد رو نشون میدن که تاحالا ندیدی ... این کتاب هم از همون نوع کتابهاست... من هیچوقت مریلین رو از این زوایه ندیده بودم ... 
کاش میتونستم قبلش از مرگش بهش بگم که روحت چقدر از صورتت زیباتره ...
        

          همه ی ما حتما تصویر مریلین مونرو رو در جاهای مختلف دیدیم. زنی بسیار زیبا و دلربا که آدم رو به سمت خودش جذب میکنه! اما در پس این زیبایی، گذشته ی تاریکی هست که قلب آدم رو به درد میاره.. مریلین زیبا، کودکی ساده ای نداشته، مادری داشت با بیماری روانی دو قطبی که هیچ وقت اونو بزرگ نکرد، ۹ خانواده در کودکی به سرپرستی قبولش کردن که مورد آزار قرارش میدادن، در فقر بزرگ شد، ۱۶ سالگی ازدواج کرد که در نهایت به طلاق منجر شد، خودش با بیماری دو قطبی دست و پنجه نرم میکرد.. چرخ روزگار چرخید و او بهترین ستاره ی دنیای سینما شد و بهترین زندگی رو داشت.. اما همه چیز خوب پیش نرفت! خبرها اعلام کردن که خودکشی کرده ولی این مرگ ناگهانی عجیب بود و هیچ وقت رازش آشکار نشد.
این کتاب بر اساس گفته های خود مریلین مونرو نوشته شده.. و اگه طرفدارش هستید پیشنهاد میشه.
        

          کتاب خوبی بود اما حیف که زندگی‌نامه‌ی کامل نبود و انگار دیگه فرصت نشده بود تا ادامه‌ش رو بنویسن. اما بنظر من همین هم خیلی جذاب بود (من همزمان زندگی نامه‌ی چارلی چاپلین به قلم خودش روهم میخوندم و بنظرم این نوشته گیراتر و جذاب تر بود نسبت به کتاب چارلی چاپلین) فیلم جدیدی که از زندگی مرلین مونرو ساختن رو هم دیدم، اصلا با این کتاب همخوانی نداره، تنها جایی‌ش که بیشترین شباهت رو داشت اونجایی بود که درباره‌ی ازدواج و زندگیش با جو دی ماجیو بود. بقیش یجورایی اصلا شبیه نبود، اصلا... اما احساس میکنم باید بیشتر به کتابی که خودش نوشته اعتماد کنم تا فیلمی که سال 2022 ازش ساختن...
        

          فقط داستان اصلی که اسمش رو مجموعس. واقعا منو غرق خودش کرد.